En daar klonk het weer: Herman van Veens ‘Opzij Opzij Opij’. Iedere Sloterplasloop wordt de jeugd op deze tonen aangemoedigd om de 2,5 kilometer op het sportveld van atletiekvereniging AAC en een klein stukje Sloterpark uit te rennen.
Shirley Brandeis doet verslag van deze voor de drieënzeventigste keer door de Amsterdamse Atletiek Combinatie georganiseerde loop. Door jong en oud gerend. Naast de kortste 2,5 kilometer route zijn er ieder jaar ook de vijf en tien kilometer door het Sloterpark te rennen.
Opzij Opzij Opzij
Gewoon door blijven gaan
De tienjarige Ikram is getraind. Op de Huizingaschool heeft ze lessen hardlopen gevolgd bij juf Angelique van RunningClubAmsterdam en laatst rende ze de 1 kilometerloop bij De Nieuwe Meer. Dit is dus haar tweede loop en ze hoopt op een derde plaats. Zeven minuten voor de start wordt ze een beetje nerveus. Ze rekt en rekt, strekt en strekt. “Gewoon door blijven gaan,” dat is wat ze tijdens de hardloopwedstrijd gaat doen, zegt ze. En dat doet ze, want al rent ze na het rondje over de atletiekbaan ongeveer op de vijfentwintigste plaats (wat natuurlijk nog niets zegt over de einduitslag), toch zet Ikram in prima tempo door.
Dorst
Ondertussen zet Jessica van de catering tientallen bekertjes met water klaar. “Ja, dat hebben ze zeker nodig. De meeste rennen met hun mond open, daar krijg je wel dorst van.” Ook de chocoladerepen staan klaar. Haar dochter Maike (11) traint twee keer per week bij AAC, die een bloeiende jeugdafdeling kent. Dochterlief is getraind en moeder bedeelt haar in gedachte al een eerste plaats toe. Immers, Maike werd vorig jaar tijdens de Parkstadrun tweede.
Ondertussen komt na een minuut of tien al de eerste renner over de finish. Nils van der Vliet mag zich de winnaar van de 2,5-kilometerloop noemen. Maike eindigt dan wel als twaalfde, maar toch als tweede meisje (alleen jeugd geboren na 1996 ontvangt een medaille). En Ikram? Die komt als tweeëndertigste buiten adem over de finish. Ze is niet tevreden. “Volgend jaar beter,” zegt hardloopjuf Angelique.
Laatste
Alle eer die ochtend ging naar de zevenjarige Chihab. Na ruim tweeëntwintig minuten kwam hij, begeleid door de EHBO-er op fiets (die altijd achter de groep aan rijdt), als laatste over de eindstreep. Zijn doorzettingsvermogen werd geprezen met, zoals voor iedereen, een vaantje, een reep en het nodige bekertje water.
Gepubliceerd: 9 april 2008
467 keer bekeken