Ganzeneiland

Toen ik in 1956 hier kwam wonen was het grootste deel van het huidige Slotervaart nog niet bewoond. Wie van het Surinameplein naar Slotervaart wilde, ging met bus 22 tot aan de dijk, waar nu het station Lelylaan ligt, over een kinderhoofdjes weg die aangelegd was op het opgespoten land, waar tot 1954 de Sloterpolder lag (van de Coentunnelweg was nog geen spoor te bekennen). Daar ging de weg naar rechts en dan weer links en dan reed je zo de huidige Comeniusstraat in. Bij de Joh. Huizingalaan ging de bus weer rechtsaf en ging dan naar het eindpunt. Op mijn fiets ging ik rechtdoor en via de Corn. van Alkemadestraat reed ik naar mijn huis. De flats aan de linkerzijde van de Comeniusstraat moesten nog worden gebouwd. Het was toen echt nog pionieren. Er waren een paar winkels aan de Joh. Huizingalaan in Slotervaart. Het zuidelijke deel van Slotervaart werd pas enkele jaren later gebouwd. De driehoek waar nu de Schutse en de Pro Regeschool staat, was nog onbebouwd. De plek waar nu het Colernbrandershof en het Ganzeneiland ligt waren nog grasvelden, waar toen ook nog koeien graasden. Het profiel van de huidige Corn. Lelylaan lag er als een zandlichaam tot het huidige Osdorp. Het viaduct over de Joh. Huizingalaan moest nog worden gebouwd. De Hemsterhuisstraat liep dood op een sloot.
Toen het eiland - toen nog grasland - zijn huidige vorm kreeg werd het al gauw een toevluchtsoord voor zwanen en later voor de ganzen. Als ik 's avonds zat de vissen waren er soms wel meer dan 100 ganzen. Het jachthavencomplex was in wording en buiten het gegak van de ganzen was het een prachtig plaats. Ik genoot van de eenden en het groen was nog maar net aangelegd en erg pril. Er zaten nogal wat watervogels die op het eiland hun nesten hadden. Enige jaren broedde daar ook de doodaars. Doch op een gegeven moment heb ik hem niet meer waargenomen. In het begin liet elk jaar de koekoek zijn bekende zang horen, maar ook deze wordt niet meer waargenomen. Tijdens de vogeltrekperiode is de plas een gewilde rustplaats voor de naar het zuiden trekkende watervogels. Enkele ganzen zijn blijven overwinteren en hebben hun broedplaats nu hier gevonden. Ook de zeearend is boven de plas gesignaleerd. Op Slotervaart was een jeugdige groep vogelaars die jaren lang nestkasten plaatsten en onderhielden, maar ook de soorten vogels die hier kwamen - standvogels en trekvogels - noteerden. Meer dan 90 verschillende soorten zijn in de loop der jaren waargenomen. Op het ganzeneiland werden ook regelmatig uilen gesignaleerd en deze broedden o.a. in de bebossing rondom de zuiveringsinstallatie - waar nu de huizen aan de oostoever staan.
Een herinnering aan de eerste twee jaar dat we in het huis woonden was het feit dat er een stel kieviten op het grasveld in ons hof kwamen. Kennelijk hadden deze, toen het hier nog weiland was, hun broedplaats gehad. We hebben ze twee jaar gezien en daarna nooit meer. Eind jaren '60 was ik op het ganzeneiland aan het vissen en merkte ik dat de ganzen zeer opgewonden waren. Ik keek achter me om te zien wat er gaande was. De aanwezige ganzen hadden een kring gevormd en in het midden waren er twee ganzen met elkaar aan het bakkeleien. Na enige tijd droop een van de twee af en keerde de rust weer terug. Ik vermoed dat er gevecht om het leiderschap van de groep zich had voorgedaan. Ik had en heb nog nooit gehoord dat er bij ganzen een hierachie is. Maar dat is mijn verklaring voor het fenomeen. In ieder geval zeer spectaculair om waar te nemen.
Dat is ook de reden waarom ik het rondom de plas zo heerlijk vind om er te wandelen. Nog zo'n vogel waarneming. In de winter hebben we in de tuin een voederplank en in de boom hangt dan een slinger met pinda's. Op een zondagmorgen zie ik tot mijn stomme verbazing een vlaamse gaai hangend aan de pindaslinger. Prachtig om deze bosvogel in een stadstuintje te zien. Daarna hebben we hem (haar) elke winter weer gezien. Voor mij was het 'ganzeneiland' een heerlijke rustplaats. Als ik daar 's avonds zat te vissen genoot ik altijd van de rust die van de plas en haar omgeving afstraalde. Ik vis niet meer en ook het eiland heeft een groot deel van haar charme verloren. Af en toe wil ik nog wel eens lopen naar de kop van het eiland. Dat bereik je via een smal pad - langs de zeeverkenners - en op het eind staat een bank en zie je aan de overzijde van de plas de witte torenflats.
We wonen nu ruim 48 jaar in Slotervaart - Osdorp en Geuzenveld moest nog worden gebouwd - en we kunnen zeggen met veel plezier. Onze kinderen zijn hier opgegroeid en ook onze kleinkinderen komen hier graag.