De Dijk

Auteur: Cor de Vries
7 Fans
Slotermeer

Voor ons jongens van Slotermeer was de Dijk rond 1960 een vrijplaats, 'mijn' gedeelte van de Dijk liep van de Vlugtlaan naar de Haarlemmerweg.

De dijk met uitzicht naar de De Roos van Dekamaweg Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 27-08-1957, fotograaf: Rinus Knopper.

De dijk met uitzicht naar de De Roos van Dekamaweg Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 27-08-1957, fotograaf: Rinus Knopper.

Alle rechten voorbehouden

Als klein jongetje klom je omhoog over één van de talloze paadjes, een mengsel van zand en schelpjes. Urenlang kon je dan zoeken naar bijzondere exemplaren. Bovenop de Dijk staande voelde je je een ridder in zijn kasteel. Machtig en onbespied. Er kwam ook verder niemand. Soms deden geruchten de ronde over “een enge man”, en dan maakte je elkaar bang, of je ging op zoek. (van bovenaf zag je immers veel). Maar zo’n man werd door ons nooit gevonden

's Zomers

'Mijn' gedeelte van de Dijk eindigde in zo’n lekker slootje waar je in het voorjaar stekelbaarsjes en kikkervissies kon verzamelen, waarmee je je moeder weer blij kon maken. Nooit werden het kikkers. ’s Zomers gebruikten we de Dijk om er op de vlakkere plekken vanaf te rijden met onze step, richting de Vening Meineszlaan. Remmen was nauwelijks mogelijk met zo’n ding. En het ging heel erg hard richting het verkeer. Eindeloos kon je in het laatste stukje dijk naar de Haarlemmerweg dwalen en verstoppertje spelen vanwege het hoog opgeschoten riet links en rechts van de Dijk.

's Winters

Ieder jaar weer vormde de Dijk het absolute hoogtepunt van de winterpret. Als het gesneeuwd had gingen alle jongens en hun vaders en moeders met al dan niet zelfgebouwde sleetjes de dijk op. Vooral op het eind bij de Haarlemmerweg was het feest. Daar lag nog een klein minidijkje achter de grote, zodat je in volle vaart daar overheen vloog. Dat je dan zo hard ging dat je op het fietspad van de Haarlemmerweg terechtkwam (en soms nog verder: op de weg) deed er helemaal niet toe.

Veilige plek

Toen we twaalf waren rookten we daar onze eerste zelfgedraaide sjekkies, en nog later, op de middelbare school, het HLW, deden we altijd de dijkloop over het stuk tussen de Erasmusgracht en de Jan van Galen. Je kon er ook lekker overheen crossen met je brommertje. Ik weet zeker dat de Dijk voor mijn generatie heel belangrijk is geweest. Juist op die plek was je veilig, eventuele vijanden kon je al van ver aan zien komen en er gold er geen enkel ouderlijk gezag. Je kon doen wat je wilde in de talloze kuilen die er in de loop der jaren in zijn vorm waren ontstaan. Vrij-plaats de Dijk.

gepubliceerd: 27 mei 2008

Alle rechten voorbehouden

1505 keer bekeken

7 reacties

Voeg je reactie toe
Roel Voogd

Vuurtje stoken en meer...

Door mij en mijn vriendjes werden er vaak fikkie gestookt, al dan niet om een aardappel, uit moeders voorraadje gepikt, te poffen in de hete as.

Dat met die step van de dijk af rijden: dat ging inderdaad superhard, zo hard dat ik er mijn arm mee heb gebroken vanwege een paar onverwachte hobbels onderaan de helling.

Bert Bus

slee 's winters

Ook "s winters kon je -als er sneeuw lag- mooi van de dijk afsleëen.Niet al te ver van de Burg.Fockstraat lag de Majoor Fransweg.Een mooi herkenningspunt was de "Amstel Bier"-flat,nabij de Haarlemmerweg. Met pijn in mijn hart verhuisden we in 1966 naar Buitenveldert naar het Crack-State. Maar ook daar kregen we "onze dijk" tot mijn opluchting. Jarenlang speelplezier op een nimmer aangelegde autosnelweg A3 (Amsterdam-Groene Hart-Rotterdam).Deze dijk is inmiddels afgegraven en daar staan nu huizen (Hogewerf,Kanteel,Rondeel).

Anton Greefkes

De Ringdijk

Herkenbaar voor mij de dijk. Wij woonden in de Hillegomstraat en de ringdijk was voor mij als ik vrij van school een vast. Dus met name tussen de Heemstedestraat en de "bunker" bij de Haagweg.
De wilde eenden die broedden in het hoge gras van het talud. De moeders weken niet van het nest, maar verdedigden hun broed. Het kwam trouwens niet in mij op om eieren uit het nest te halen.
In het najaar als het gras verdord was, stak ik het wel eens in de fik.
Als echte pyromaan keek ik geamuseerd toe hoe een groep brandweerlui met een mobiele motorspuit vergeefs de brand probeerde te blussen, maar er stond een stevige wind dus dat viel niet mee. Achteraf denk ik dat het waarschijnlijk lui van de BB waren die het als oefening gebruikten.
Ik herinner mij nog een van de verhalen van mijn vader die zich indertijd (nota bene vrijwillig) had gemeld.
Zij oefenden meestal op terrein langs de Heemstedestraat voorbij de Johan Huizingalaan.
Enfin; het lukte ze niet de motorspuit aan de praat te krijgen, terwijl mijn vader stond toe te kijken.
Tevergeefs waren de pogingen, geen sjoege dat ding.... Tot mijn vader opmerkte dat de brandstofkraan nog niet open stond. Ik zie het nog voor me die mannen in hun uniformen met hun nog kakkedrollerige helmen zwetend voorover niet begrijpend waarom die stomme pomp het niet deed.
Misschien was mijn vader ook wel een van hen die het niet begreep, maar ik vond het wel een mooi verhaal
En zoals mijn opa altijd altijd zo mooi wist te verwoorden:"Je mag best liegen, als het maar grappig is".

Peter Berling

Onze Dijk

Leuk stuk en zo herkenbaar, we woonden op de Burgemeester Vening Meineszlaan, zat op het Waterhoentje en de Fockschool en de Koopmansschool,
Wat een fijne tijd was het daar in de jaren vanaf 1955, de Dijk die liep vanuit slotermeer tot aan het Overtoomseveld, voor de oorlog zou daar al een trein komen te rijden, maar de oorlog maakte daar een eind aan, nu rijdt daar de trein en metro.
Voor vele kinderen een fijne speelplek en herinnering, zelf vond ik ook fikkie steken erg leuk, veel zand en verder weinig nodig in die tijd, met de slee naar benee was erg leuk vooral als je niet kon remmen, gelukkig was er dan nog een slootje die je opving,
Auto's waren er nauwelijks en bus 21 reed daar ook voorbij,
Het kleine slootje met het sluisje aan de einde van de Dijk was bekend om zijn Stekelbaarsjes, Zeelt en soms Voorntjes, die je kon vangen met een zelf gemaakt schepnet van mijn moeders panty, heerlijk zou die tijd zo weer over willen doen.

Groetjes:
Peter Berling

Arie Haagsma

de Dijk,

Heel herkenbaar, heb over dit gedeelte van de dijk en de Majoor Fransweg een klein verhaaltje geschreven in de "oud Amsterdammer van april j.l" met foto's. Heb zelfs de voetbalvelden van SDW toen zien aanleggen. In het gedeelte van het grote verhaal staat omschreven dat het er niet toe deed op het kleine dijkje om daar met hoge snelheid v/a te gaan en zo op de Haarlemmerweg terecht kwam, eind jaren 50 is op die manier ook nog wel eens kind verongelukt die toen onder 1 van de spaarzame auto's terecht kwam. Ach Ach breek mij de bek niet open over de dijk.

Leo Hartman

De dijk

Precies zoals ik me de dijk herinner, inderdaad dat kleine dijkje bij de haarlemmerweg, geweldig.
Ik woonde in de akbarstraat en later op de majoor fransweg, op de foto zie ik mijn oude huis!

Annelie Donkers Schaller

Ja, zo was het...

Ik heb gewoond op het Jacob Frankhof en Hans Katanhof (witte blokken aan de Vlugtlaan) en ook ik speelde regelmatig met vriendinnetjes op "de Dijk". Stekelbaarsjes vangen in het slootje en met je step lekker crossenTotdat een "vieze man"ons zijn geslachtsdeel liet zien. (Hij bestond dus echt!) We durfden er daarna meer te komen...