Effe een bakkie doen
Ik heb er nooit een hekel aan gehad om met de fiets de straat op te gaan voor twee uur surveillance. In die tijd bestond er nog geen portofoon of "mobieltje" dus als je het bureau uit was, was je eigenlijk zo vrij als een vogeltje, behoudens de centrale controle vanuit het hoofdbureau (de gehate 'CC', want niemand wil gecontroleerd worden toch?). Je ging dus alleen de straat op want er gebeurde toch bijna nooit wat. In de winter wilde ik nog wel eens tijdens de nachtdienst rond een uur of 04.00 een bakkerij induiken voor een bakkie, zoals bijvoorbeeld bij bakkerij Huijberts op de Burgemeester van Leeuwenlaan waar er altijd wel een warm welkom was. Surveilleren op de fiets door het stille Amsterdam-West was een plezierig tijdverdrijf, want verkeer was er praktisch niet, zeker 's nachts.
Ik kan me een aardig voorval herinneren wat dit goed illustreert.
Persoonlijk escorte
Ik reed tijdens mijn surveillance op de fiets over de Admiraal de Ruijterweg, waar toen in het midden nog de rails lag van de 'Blauwe Tram', - de oude tram naar Haarlem, maar dit terzijde- . Het zal rond een uur of half 2 geweest zijn, toen ik werd ingehaald door een ongeveer 50-jarige vrouw die hijgend naast me kwam fietsen. Ze vroeg of ze een stukje met mij op mocht rijden. Ik vroeg haar naar de reden van dat wat vreemde verzoek. Ze vertelde mij dat ze 's avonds in een broodjeszaak werkte (van Van Dobbe in de binnenstad) en dan elke nacht op de fiets naar huis moest omdat er geen openbaar vervoer meer reed. Ze voelde zich dan telkens niet op haar gemak. Natuurlijk maakte ik geen bezwaar en heb de vrouw bijna tot haar huis ergens in Geuzenveld begeleid. Zo voelde ik me toch nuttig gemaakt midden in de nacht. Daarna heb ik haar nog verschillende malen gezien terwijl ik in de surveillanceauto reed en zorgde er dan voor altijd zo’n beetje in haar buurt te blijven tot in Geuzenveld, zodat ze toch een beetje een veilig gevoel had.
Ik denk dat de dienders die nu in hun pitwagens surveillance doen hier helaas geen tijd meer voor hebben, jammer genoeg voor hen en voor Amsterdam zal ik maar zeggen.
Gepubliceerd: 19 juni 2008