Schrijven
De adjudant Japin heette me daar welkom en zei er gelijk bij dat het niet de bedoeling was om iederéén op de bon te slingeren, maar om de vrede te bewaren tussen de bewoners. Dit heb ik goed in mijn oren geknoopt en gelukkig ook, ik was toch al niet zo’n schrijver.
Over schrijvers gesproken…. Ome Sjors (George van Buuren) was werkzaam als stoker en klusjesman aan de Raampoort en de posthuizen eromheen. Opvallend echter was het prachtige handschrift van Ome Sjors. Hij was nog uit de tijd dat de PvB’s met de hand werden geschreven, ja, Appie Baantjer kon daar nog een puntje aan zuigen. In de maand mei zat de ouwe hoofdagent bijvoorbeeld prachtige handgeschreven visvergunningen uit te schrijven, stuk voor stuk verzamelobjecten.
Nu iets anders …
Ik deed eens een nachtdienst aan de “Westerstraat” samen met een hoofdagent Ben Jansen, toen er een jong meisje, lichtelijk in paniek en buiten adem, het posthuis binnenkwam met de mededeling dat haar moeder aan het bevallen was en dat er iemand haar moést komen helpen. Ze noemde het adres, ergens in de Tuinstraat. Ben ging rende onmiddellijk met het meisje mee en ik belde de GG&GD. Niemand in de Tuinstraat had in die tijd nog telefoon (mobieltjes bestonden uiteraard helemaal nog niet) en ik ben daarna ook naar het adres in de Tuinstraat gegaan en zag dat Ben de vrouw hielp met haar zojuist geboren baby. Een prachtig gezicht, deze wat oudere hoofdagent met de kleine boreling in zijn armen. Hij had zelf ook kinderen, dus wist hij wel een beetje van de hoed en de rand. Korte tijd later arriveerde de GG&GD, die de zaak van Ben overnam. Dit was een voor mij erg indrukwekende ervaring als jong agentje en heb er veel aan gehad in mijn verdere loopbaan en leven, al was het alleen al het bewaren van rust en kalmte tijdens stresssituaties en dergelijke. Vermeldenswaardig is nog wel dat de kleine spruit de voornaam Ben heeft meegekregen (gelukkig voor hem dat hij van het mannelijke geslacht was….) Ik hoorde later dat er in de Jordaan in die tijd zwangere vrouwen graag tot het laatste moment wachtten met het waarschuwen van dokter of vroedvrouw om zodoende te kunnen bevallen in het ziekenhuis waar ze babykleertjes kregen die ze zelf niet konden betalen. (Voor de waarheid van dit, overigens logisch klinkend verhaal, kan ik echter niet instaan).
Maar kleine Ben was in dit geval de Geneeskundige dienst een stapje voor, ook door het heldhaftige optreden van Grote Ben.
Gepubliceerd: 21 juli 2008
Lees ook de andere verhalen van deze diender