Geboren in 1948, woonde 50 meter van de Prinssekerk aan de Schaepmanstraat 2 tot aan mijn 10e jaar en daarna, tot mijn 20e jaar, aan de andere kant van de kerk in de Van Hallstraat. De kerk was het middelpunt van ons speelveld, je ging niet gauw een andere buurt in.
Zelf kwamen wij uit een echt PvdA gezin, maar aan de kerk heb ik warme herinneringen. De koster en zijn vrouw, familie Van Dijk hadden twee zoons , Louis ( de bekende pianist) en Robbie van Dijk, beide muzikale genieën. Heel vriendelijk en gastvrije mensen. Louis was de oudste en Robbie was van onze leeftijd en was dan ook op straat te vinden. Ma van Dijk had een brommertje gekocht en kreeg toen rij-instructie in de kerk. Louis kreeg orgelles van Piet van Egmond. Het gebeurde weleens dat er een kerkdienst was, trouwen of rouwen, waarbij Louis het orgel bespeelde en Robbie en ik boven naast het orgel zaten om te kijken naar de dienst. Pa van Dijk bespeelde verschillende carillons in Amsterdam.
Kerst-uitvoeringen waren drukbezochte diensten, rondom aan de kerk hekken hingen dan luidsprekers en was het een drukte van jewelste, richting kerk.
Iemand vroeg laatst aan mij over het klokkengelui van de Prinsessekerk, daar ik mij niets kon herinneren over klokkengelui ben ik mij gaan verdiepen in de geschiedenis van deze kerk.
De kerk zou het middelpunt van de wijk worden, maar door de wijziging van het Plan Kalff is het nooit geworden wat men in eerste instantie van plan was. Waar nu de Centrale Markthallen zijn was men van plan om ook daar nieuwe woningen te bouwen.
De Prinsessekerk was de veertiende Nederlands Hervormde Gemeente Kerk.
Architecten van het gebouw waren Postumus en Meijer sr. (1895-1922) en in 1914 begon men met de bouw. De eerste wereldoorlog was in volle gang en het duurde tot 1918 dat de kerk afgebouwd was.
De kerk is gebouwd in een combinatie van elementen uit de zestiende eeuwse gotiek en de robuuste baksteen architectuur van Berlage. Een forse toren had de kerk moeten verankeren in het stadsbeeld maar die is nooit gerealiseerd.
Een jaar later werd de kerk feestelijk geopend door Koningin Wilhelmina en de jeugdige prinses Juliana. Het was de crisistijd, grote armoede heerste er, ook in de Staatsliedenbuurt. Men vond het verkwisting van al dat geld, zodat tijdens de opening de koningin en prinses in de Keucheniusstraat bekogeld werden met veen-aardappelen.
De Prinssekerk had een beroemd orgel; dit orgel behoorde tot 1982 tot de belangrijkste Steinmijer-orgels van Nederland.
Het orgel is in 1924 opgeleverd door de bouwer Fa. G.F. Steinmeijer & Co. In 1951 voerde P.C. Bik enkele dispositiewijzigingen uit, waarna het instrument grote bekendheid kreeg.
Piet van Egmond met zijn secretaresse/registrante Nettie Spies gaven vele orgelconcerten. Veel plaatopnames en radiouitzendingen die uitgezonden werden door de NCRV, de geluidswagens stonden dan geparkeerd in de Schaepmanstraat .
Helaas met de sloop van de kerk in 1982 is ook dat orgel niet ontkomen aan de slopershamer en zijn er nu een gezondheidscentrum en woningen voor teruggekomen.
Zoals Willie Albertie zo mooi kon zingen :
“De buurt die is verdwenen
die buurt bestaat niet meer
alleen in oude boeken en foto’s van weleer”
Heeft u ook herinneringen aan de Prinssekerk, graag een reactie hier onder.
Auteur: Henk Schmidt
Gepubliceerd: 12 november 2008
