Eenmaal in de week gingen we ook naar het badhuis in de Zaanstraat. In rijen van vier met de juf of meester voorop via de Haarlemmerweg, het viaduct onderdoor zo de Zaanstraat in. Ook kregen we zwemles in het Marninxbad, waar ik A en B haalde
Dat was soms afzien, we liepen doorgaans in een korte broek, ook in de winter. Toen het echt koud was, verbood mijn vader ons om in een lange broek te gaan lopen. Telkens als mijn moeder lange broeken voor ons wou kopen, dan riep hij "Niks er van, ze moeten kerels worden". Mijn moeder heeft toch doorgezet en op de Lindengracht lange broeken gekocht, dat gaf wel wat ruzie in huis, maar we hebben ‘swinters in het midden van de jaren 50, nooit meer in korte broeken gelopen.
Eens in de zoveel tijd kwam er een wat oudere vrouw met een knot op haar hoofd
op school bijbelvertellingen geven. Om daar bij te zijn moest je toestemming van je ouders vragen, mijn broer en ik mochten van thuis daar niet bij zijn, maar ze hebben ons nooit de klas uitgezet. Dat mens vertelde prachtig over de bijbel en had een ‘stopwoordje’; tijdens haar vertellingen zei ze steeds "Is het niet, hè!”
Ze moet er een goede boterham mee verdiend hebben want de meesters en juffen kwamen met de tram of de fiets, maar deze vrouw die toch aardig in de 60 was, kwam op een spiksplinternieuwe Solex. We keken onze ogen uit, wat een mooie bromfiets was dat.
Later kreeg ook een van onze leraren een auto - een Ford Anglia - een klein blauw autootje, dat heel mooi glom. Meester Tuinstra heeft toen ook een VW-kever gekocht.
Nou dan was je rijk hoor, als je een nieuwe automobiel kon kopen.
Dat had alleen bakker Juriens in de Van der Hoopstraat; een mooie zwarte Citroen Traction Avant, met spatborden, en Geerlings, de eigenaren van de radio- en TV-zaak,
die hadden een klein wit bestelautootje.
Het zijn toch die kleine dingen die je nooit vergeet!
Twee jaar geleden was ik in mijn oude buurt en wou mijn oude school nog eens zien, maar die was tot de grond toe afgebroken en is er nieuwbouw voor in de plaats gekomen. Jammer dat het pleintje van toen niet meer bestaat. Voorbij, voorbij, er resten alleen nog wat herinneringen.