Woongeschidenis
Na het aanbellen bij Mevrouw De Haan in de besloten woongemeenschap voor ouderen in de wijk Oostoever, gaat de deur niet vanzelf open, maar komt ze persoonlijk naar de deur ter begroeting. De koffie is nog niet bruin en ze begint alvast te verhalen over haar jeugd, haar ouders, haar buurt, enzovoort.
Mevrouw de Haan over haar woongeschiedenis: “Op de Egelantiersgracht ben ik geboren, maar na een jaar verhuisden we naar de Jacob van Lennepkade 326 tegenover de (nu gesloopte) St.Vincentiuskerk. Daarna via de Kanaalstraat 129 weer naar de Jacob van Lennepkade maar nu op nummer 139. Dan via een woning van Het Oosten op de Orteliuskade naar een koopappartementje in de Orteliusstraat. Na enkele jaren in de Willem Nakkenstraat gewoond te hebben woon ik nu zeer naar mijn zin in de van Abbestraat op de Oostoever.”
Ze verhaalt ook over haar grootmoeder op de hoek van de Nieuwe Zijds Voorburgwal en de Dirk van Hasseltsteeg heeft gewoond. Nu Nieuwe Zijds Kolk, en dat de gevelsteen van het oude huis in het aldaar gebouwde nieuwe hotel is verwerkt.
Werk
Over haar werk: “Ik was hoofdleidster van een openbare kleuterschool aan de Kempenaerstraat in de Staatsliedenbuurt. Het blok, waarin de kleuterschool, grensde aan de van Hallstraat en van Beuningenplein. Ook heb ik een opleiding gehad in pedagogie. Maar deze diende meer als aanvulling van het werk op de kleuterschool. Verder liggen mijn interesses in lezen, geschiedenis, kunst, en niet in de laatste plaats sociaal maatschappelijke kwesties. Met name zet ik me in voor ouderen en hun noden in deze maatschappij.”
Strijdbaar
Uit haar relaas is op te maken dat zij met verve strijdt tegen logge organisaties zoals Cordaan en enkele gefuseerde woningorganisaties waaronder Het Oosten, Rochdale en enkele anderen. En dat doet ze niet alleen schriftelijk maar ook in betogen op publieke vergaderingen en in de wandelgangen van de deelraden. bewonderenswaardig dat zij met volle overgave deze organisaties te lijf gaat!
Mevrouw De Haan: “Iemand moet het doen. Anders wordt de oudere mens verdrongen en gekneveld. En dat terwijl deze mensen juist verwachtingsvol zijn tegenover de in meerderheid jongere werkende generatie. Deze mensen hebben een leven gewerkt en verwachten daar dan iets voor terug. Al is het nog zo weinig. Maar als je tegenwoordig niet mondig genoeg bent dan kan je het schudden. Neem bijvoorbeeld het ouderenbeleid van de deelraad en de zorginstantie Cordaan. Bij nadere beschouwing zijn bijna alle ouderenvoorzieningen gesloopt of wegbezuinigd. De kleine buurt en wijkgerichte aktiviteiten worden systematisch afgebroken. Onder het mom van 'U kunt uzelf nog redden' worden vele voorzieningen samengevoegd of stomweg verplaatst. Dat werkt dan zogenaamd kostenbesparend. Maar is dat wel zo? Volgens mij is er geld genoeg. Maar om dat te besteden aan een eetgelegenheid voor ouderen in de buurt, dat is te veel gevraagd. En daarom doe ik mijn mond open zolang ik dat kan!”
Foto
Op de vraag of zij nog een oude foto heeft die enigzins aansluit bij haar verhaal oppert ze: “Nee foto’s heb ik niet, maar we kunnen er wel een maken voor de deur van Cordaan. Dan kunnen de mensen zien wie ik ben op de juiste locatie.”