De Limburger

Voor een vrouw van ruim 73 ziet ze er verrassend jong uit en je zou kunnen veronderstellen dat ze een rustig leventje achter heeft gehad om er nog zo kwiek uit te mogen zien. Niets is echter minder waar. Jeanne heeft zóveel meegemaakt, dat wíj van het Geheugen van West niet weten wat wij u als lezer als eerste zullen meegeven.
Zij groeide op in het Limburgse Brunssum en genoot in 1944 van de bevrijding door de geallieerden. Zij zag de Britse en Amerikaanse soldaten die hun intrek namen in het ouderlijk huis. Ze werd verliefd op een Amsterdammer, die uit liefde voor haar in de mijnen kwam werken en voor haar het leven op de grote vaart vaarwel zei. En zij volgde hem in 1951 op de dag dat ze twintig werd naar onze hoofdstad en ging er nooit meer weg.
Nee, ze ging niet naar Nieuw West. Dat zou pas in 1995 gebeuren. Eerst zwierf ze met haar man door Amsterdam. Het was geen gemakkelijke opgave voor haar, als Paaps meisje uit het ‘verdorven’ katholieke Zuiden. Ze werd de Limburger genoemd. Haar schoonvader zei ooit tegen zijn zoon: “Ze mag tot aan de bovenste tree komen, en dan schop ik haar persoonlijk de trap weer af.” Alleen omdat ze van katholieke afkomst was. Jeanne kan zich er nog over verbazen. En helemaal als ze zich bedenkt dat er nu weer een heleboel mensen zijn die de christenen bij de moslims willen weghouden en andersom. “Waarom zijn de mensen zo kort van memorie en waarom laten we iedereen nu niets eens gewoon in zijn of haar waarde?”
Na een turbulent huwelijk, waaruit pas na 12,5 jaar een kindje werd geboren — zij was toen 35 — is Jeanne uiteindelijk op haar 65ste in Nieuw West terecht gekomen. In Slotermeer wel te verstaan, in de Koen Limpergstraat. Haar ex-man overleed en ook van haar tweede grote liefde nam zij vroegtijdig afscheid. Sinds kort heeft ze weer kennis aan een nieuwe man, want voor de liefde ben je nooit oud genoeg. En wie denkt dat Jeanne het inmiddels rustig aan doet, komt bedrogen uit. Zij volgde lessen Dubbelklik om met haar in Tailand levende zoon te kunnen mailen, staat achter de bar, zij is gastvrouw bij de Eettafel en zij klaverjast op vrijmiddag in buurthuis de Schaffelaar. En dan vergeten we natuurlijk niet dat ze ook nog op de Rai werkt en daar de EHBO-post bemant.
En dat zou je allemaal niet zeggen, als je Jeanne Dekker zo de eerste keer ontmoet. De mensen uit Amsterdam Nieuw West blijven ons verrassen en verbazen.