Wat juffrouw de Bruin het meeste van haar tijd als leerkracht voor het Waterhoentje is bijgebleven, zijn de kinderen. De oprechtheid, het enthousiasme en die liefde die zij in hen altijd heeft herkend. Zelf heeft ze nooit kinderen gehad, maar al die kleuters die in de loop der jaren voorbijkwamen hebben haar leven richting en zin gegeven.
In het begin was het hard werken en een beetje behelpen. De klassen waren groot — wel 35 man — en de houten gebouwtjes koud en krakkemikkig. Toen ze in 1956 begon waren er zoveel kinderen dat er in diensten moest worden gedraaid. Kinderen gingen dus ’s ochtends óf ’s middags naar de kleuterschool. Pas toen in Geuzenveld de ‘Meerkoet’ werd geopend, konden de kinderen weer de hele dag naar de kleuterschool.
Op de vraag of Rie een strenge juffrouw was antwoordt zij dat dat wel mee viel. “Ik was gewoon een juffrouw die van alle kinderen evenveel hield. Ik weet wel nog dat ik op een dag een jochie in de hoek had gezet omdat hij stout was geweest. Dit jongentje — dat overigens helemaal niet bij mij in de klas zat — zei na een poosje in de hoek te hebben gezeten plots: ‘weet u juffrouw de Bruin, u bent dan wel streng, maar dat bent u ook tegen de kinderen uit uw eigen klas.’ Dat is me altijd bijgebleven. Dat zo’n klein jochie al zo duidelijk in de gaten had dat ik niet met twee maten wilde meten."
Oorspronkelijke publicatie: 12 augustus 2004 Auteur: Maarten Zonhoven
------------------------------------------------------------------------
Reactie van Estella van Straten
Van 1957 tot 1959 zat ik op kleuterschool 't Waterhoentje. Ik was in maart 1957 vier geworden, maar ik mocht pas na de zomervakantie naar school, want eerder was er geen plaats.
Juffrouw De Bruin herinner ik me nog goed, maar dan met een knotje.
Mijn jongste broer was 'ongunstig' jarig, in oktober, hij zat bijna drie jaar op de kleuterschool. Ik geloof niet dat hij zich verveeld heeft. Hij had een vriendje met wie hij altijd optrok. Op de kleuterschool knutselden ze veel. Als ze naar huis gingen, lieten ze hun knutselwerkjes altijd aan juffrouw De Bruin zien: wekkers met papieren radertjes, schatkisten met een slot en sleutel van papier etc.
Toen ze van school gingen, beloofden ze juffrouw De Bruin dat ze als ze groot waren een echt huis voor haar zouden bouwen.
Het is er niet van gekomen.
Reactie gepubliceerd: 16 maart 2006
------
