Mijn jongste zus - drie jaar ouder - was heel blij voor mij want zij had net drie jaar bij deze 'schat van een juf' gezeten. Ik wist nog niets van lezen of schrijven - dat was in die dagen een belemmering - want je kon het beter op school leren.
Eerste klas
Binnen een week werd het 'Aap, Noot, Mies' voor de klas gehaald. Mooie plaatjes met mooie grote letters opgehangen aan koperen haakjes. Juf de Jong vertelde over de plaatjes en de woorden daar onder. Ja hoor, iedereen begreep de relatie tussen de plaatjes en de woorden. Nu nam zij twee letters van 'Aap' en hing die op een ander bord en spelde 'Pa'. Ja hoor, iedereen begreep dat ook, behalve ... Alex. Aan haar gezicht zag ik al dat er moeilijkheden op komst waren. Later gebeurde datzelfde bij 'vlot lezen'. Een paar maanden later gingen we rekenen. Van hetzelfde laken een pak; ik begreep er niks van. Ik kon niet optellen of aftrekken. En ik verloor mijn interesse. Ik zat bij het raam en die waren heel groot en naar het zuiden gekeerd, de vensterbanken vol met Geraniums,. Het was inmiddels voorjaar en de ramen stonden nu wagenwijd open, de zon scheen, het was lekker warm in de klas. Al gauw had ik ontdekt dat de school in de vliegroute naar Schiphol lag. Ik leerde het geluidsverschil tussen de Lockheeds, Constellations en straaljagers kennen en volgde al die toestellen op hun route door de lucht. Mijn bezigheid werd verbroken door een luide aanmaning van de juf: 'Luie Alex!' En ik kreeg daarbij ook de keuze van beroepen die ik in de toekomst zou kunnen worden: 'straatveger of putjesschepper'. Het schatergelach donderde door de klas. Dit gebeurde nu bijna dag na dag. Vele keren kwam de juf achter mij geslopen en met haar grote grove handen gaf zij mij dan zo'n harde klap tegen mijn kop zodat die tussen de Geraniums terecht kwam. (Geraniums hebben een rare geur, die bij mij heden ten dagen nog steeds nare herinneringen oproept.)
Vanaf toen haatte ik de naam 'Alex'. De juf had dan ook nog niet ontdekt dat mijn bank bij het raam helemaal de verkeerde plaats voor mij was.
Tweede en derde klas
In de tweede klas ging het nog slechter. Ik kwam er in met 5-jes en 6-jes, en kwam - helaas - weer bij het raam te zitten, geraniums in overvloed!
Nu begon juf de Jong met de tafels van 1 tot 10. Daar begreep ik helemaal niets van. Nu raakte ik nog meer achterop en ... (morgen deel 2)
Gepubliceerd: 23 mei 2009
Alex Krull, Parksville B.C., Canada
De lezer gelieve in aanmerking te nemen:
- In die tijd was er nog niet zoiets als kinderpedagogie of wist men van A.D.D. (Attentie Deficit Disorder - Mensen met A.D.D hebben een enorme gedachtestroom waardoor ze vaak dromerig of ongeïnteresseerd overkomen op andere mensen.)
- Ten tweede: Als ik nu terug kijk naar die jaren, is het duidelijk te zien dat mijn persoontje een slachtoffer was (en nog steeds is) van dyslexie.