Dit verhaal zou rond 1965-‘66 nog een staartje krijgen want we kwamen elkaar toevallig opnieuw tegen op de nieuwe stenen Lagere en Katholieke Alphons Ariensschool en wel tijdens het speelkwartier.
Ja, dat moet ik even uitleggen: In die tijd waren de jongens en de meisjes lagere school streng gescheiden, zo ook in Geuzenveld op het Alphons Ariens (later ‘t Koggeschip). De meisjesschool lag met de achterkant (de klaslokalen) aan de Albardagracht en de ingangen van de meisjes en jongensschool lagen aan het schoolplein. Maar ja, we moesten toch ook gelucht worden en dat mocht – vreemd genoeg - dan weer wel samen. Maar één kant van het grote speelplein was voor de jongens en de andere kant voor de meisjes.
Het was tijdens een van deze speelkwartieren dat we elkaar (weer) tegen kwamen. We vonden elkaar leuk ja en dan had je een soort verkering dus. Zo ging het ook met ons. Van huis uit heb ik altijd meegekregen je mag met iedereen omgaan, alleen neem je ze dan wel een keer mee naar huis zodat je ouders weten met wie je omgaat en waar ze wonen, enzovoort.
Dus nam ik braaf Antoinette op een dag mee naar huis om haar voor te stellen. Ik denk dat het op mijn verjaardag was en dat ik die dag 12 of 13(?) was geworden.
Mijn moeder zag haar en zei meteen enthousiast “Oh, wat leuk, daar heb je Antoinette waarmee je op de kleuterschool zat en waarmee je destijds was weggelopen.” De verkering heeft niet zo lang geduurd, maar toch schrok ik wel hevig toen ik zo’n 15 jaar later hoorde dat Antoinette was overleden.