Heimwee
Het woord valt vaak tijdens de gesprekken met pioniers, met de mensen die als eerste de huizen in de Westelijke Tuinsteden betrokken. Heimwee hadden ze in hun nieuwbouwwijk, ver van familie. De tram reed tot aan het Bos en Lommerplein, dus ver van het bekende was het al snel. Lenie Groen had daar geen last van. Lenie Groen heeft nú heimwee. Heimwee naar de mooiste tijd van haar leven, in het toen nieuwe Slotermeer. “Er was nog geen straatverlichting, er waren nog geen stoeptegels, de huizen aan de overkant stonden nog in de steigers en er was maar één winkel. De Rijcke, op de hoek van de Burgemeester van Leeuwenlaan en de Burgemeester Roëllstraat. Die had echt alles. Kolen, drukkertjes, groente… Het was echt pionieren.”
Vier weken ziek
Lenie Groen werd in 1932 geboren in Bos en Lommer en groeide op in Noord. Ze moest trouwen, zegt ze met een glimlach. “Omdat we dat huis kregen! Mijn man – zeven jaar ouder dan ik – had zich voordat we elkaar kenden al ingeschreven bij de woningbouwcorporatie. We waren verbaasd dat we zo snel een woning hadden in die tijd. Op een vrijdag kregen we een brief dat er een huis voor ons was, dinsdagmiddag moesten we langskomen bij Zomers Buiten, dinsdagochtend zijn we snel in ondertrouw gegaan. We hadden al vier jaar verkering, dus dat zat wel goed. Prachtig vond ik het, een eigen huis. Mijn moeder dacht dat ik in een negorij terecht zou komen. Ver weg van haar. En er was daar niks. Ze was er vier weken ziek van.”
Een driekamerwoning vlakbij het Confuciusplein kreeg het pasgetrouwde stel begin 1955 toegewezen. In een buurt zonder stoepen, zonder winkels, op De Rijcke dus na. “Voor je boodschappen moest je lopend helemaal naar de Burgemeester De Vlugtlaan. Daar zat onder andere Jamin en helemaal aan het eind, op de Bos en Lommerweg, had je V&D. De tram ging maar tot Slotania aan de Slotermeerlaan. De HEMA was er ook al snel, vlakbij Plein ’40-45, en Albert Heijn. Op de hoek van de Slotermeerlaan, bij de rotonde, had je de Vana, een kruideniersketen in die tijd. De andere kant was het Lambertus Zijlplein, toen een gezellig plein met leuke winkels. Nee naar de stad hoefde je niet per se om te winkelen. Ik vond het hier ideaal, ik miste niets. Winkels, buren, parken en water. Ik heb wat aan de Sloterplas gezeten met de kinderen. Weekenden, woensdagmiddagen lang. Spelen, scheppen, bouwen. Je had hier alles.”
Onbenullig
De saamhorigheid was groot in die tijd, zeggen vrijwel alle pioniers. Groter dan tegenwoordig. Ook Lenie Groen vertelt erover ...
Wilt u verder lezen? Klik dan hier.
Op deze website gepubliceerd op 21 december 2012
Ook pionier?
Bent u ook een pionier? Woont u ook (ongeveer) vanaf het begin in Slotermeer of heeft u er toentertijd gewoond? U kunt Shirley Brandeis bereiken op 06 26 14 02 55 of via shirley@brandeis.nl.
Met dank aan Arnold Paalvast die belangeloos en met veel liefde de pioniers in deze serie portretteert