Deel 1: Minimarkt Paul Peen

De eerste bewoners aan het woord

7 Fans
Slotermeer

De eerste bewoners van Slotermeer aan het woord: op 7 oktober 1952 werd tuinstad Slotermeer officieel geopend door koningin Juliana. Na bijna zestig jaar spreekt de Westerpost met de pioniers. Dit keer Paul Peen - bekend van de melkwinkel - die er op 13-jarige leeftijd aan de Josephus Jittastraat kwam wonen. Hij woont er nog steeds.

Paul Peen Foto: Arnold Paalvast 2012-2013 <p><a title=" http://www.meerwaldt.nl " href=" http://www.meerwaldt.nl "> http://www.meerwaldt.nl </a></p>

Paul Peen Foto: Arnold Paalvast 2012-2013

 http://www.meerwaldt.nl 

Door: Arnold Paalvast

Alle rechten voorbehouden

Met ¬drie kinderen kwam het middenstandsgezin van Dirk en Neeltje Peen vanuit de Pijp naar het nieuwe Westen. “Mijn ouders hadden in de Gerard Doustraat een melkhandel,” vertelt Paul, oudste van het gezin. “Mijn moeder runde het winkeltje en ons huishouden, terwijl mijn vader in de wijk zijn rondes deed.” Werk en privé liepen in elkaar over. Voor was de winkel, achter de woonkamer met ouderlijk opklapbed. Tussen huis en zaak zat een alkoof ingebouwd, waar de kinderen sliepen. Het huis is inmiddels afgebroken.

**Gat in de muur
Met vier melkwinkels in een klein stukje buurt werd het steeds moeilijker rond te komen van de zaak. “Mijn vader was een vooruitstrevende man. Weggaan en opnieuw beginnen, was geen probleem. Slotermeer moest het worden, een totaal nieuwe wijk.” Spannend en leuk vonden de kinderen en hun ouders het om hun huis in aanbouw af en toe te bekijken. “We gingen stiekem door een gat in de muur naar binnen om rond te kijken. De winkel naast het huis moest toen nog gebouwd worden.” De jonge Paul Peen zag de verhuizing helemaal zitten. “Ik hou wel van vernieuwing,” vertelt hij in het huis waar hij nu als bijna zestig jaar (!) woont. Toen een modern huis met een aparte eethoek, los van de huiskamer. En ook apart: de winkel. Het Zuivelhuis Slotermeer, dat een begrip in de buurt zou worden.

**Echte concurrenten
Hij moest zijn eigen verdriet zien te verwerken na het overlijden van zijn moeder, niet lang na de verhuizing. “Op school was daar geen begrip voor. Er werd geen rekening meegehouden dat ik verdriet had en het huishouden runde. Dat is wel een litteken.” Naast het na schooltijd meehelpen in de winkel, met het in- en uitladen van de ventwagen, werd Paul behendig met draaiwasmachine en wringer en andere huishoudelijke zaken. De meeste boodschappen kwamen uiteraard uit eigen winkel. “Concurrentie had je ook in deze nieuwe wijk. Vlakbij, naast juwelier Nusselein zat een melkboer. En in de Bernard Loderstraat had je de melkwinkel van Stigter. De melkwijken waren in blokken verdeeld en het Centraal Bureau voor de Melkhandel hield daar toezicht op. En dan had je nog Albert Heijn – een kleine zaak toen nog, in het pand waar nu de ABN Amro zit – en De Gruyter. Dat waren echte concurrenten voor ons en ook de reden dat wij na een paar jaar overgingen op zelfbediening in de winkel.”

**Op de pof
‘Even naar Peen gaan’, werd het in de volksmond genoemd als je bij het Zuivelhuis Slotermeer boodschappen ging doen. Een echte buurtwinkel was het, waar je …

Benieuwd hoe dit verder gaat? Klik hier voor deel 2 van dit verhaal.

Op deze website gepubliceerd op 22 januari 2013//

Ook pionier?

Bent u ook een pionier? Woont u ook (ongeveer) vanaf het begin in Slotermeer of heeft u er toentertijd gewoond? U kunt Shirley Brandeis bereiken op 06 26 14 02 55 of via shirley@brandeis.nl. 



Met dank aan Arnold Paalvast die belangeloos en met veel liefde de pioniers in deze serie portretteert

Alle rechten voorbehouden

364 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe