O.J.

O.J.
Toen wij rond 1960 in Osdorp voor het eerst een eigen woning betrokken, waren we niet alleen blij met het ruime Sloterpark, ook genoten we van het wijdse uitzicht over de Sloterplas en de jachthaventjes. We hunkerden naar het moment dat we zelf weer de zeilen konden hijsen. Daarom zou ik elke cent die overbleef na de grote boodschappen sparen in een vaas waar we de letters O en J opplakten.
Op een dag zouden we vrienden op bezoek krijgen. In mijn enthousiasme had ik ze uitgenodigd te blijven eten. Helaas bleken zowel mijn voorraadkastje als mijn portemonnee nogal leeg. Zonder iets tegen mijn man te zeggen, leegde ik de vaas om toch een feest-maal te kunnen maken. Het was een succes! Zij vertelden over hun nieuwe woning met tuin en wij over onze zeilplannen.
Mijn man greep de vaas met O J om de rinkeling te laten horen maar het bleef heel stil. Zijn vriend zag aan mijn gezicht dat er iets mis was, hij brulde het uit: O J, O J!
Gelukkig werd het toch nog gezellig nadien maar zelfs bij het afscheid riepen ze nog dat het eten zo lekker was, O ja! O J, O J!