Muziek bepaalt je leven (deel 2)

Auteur: Stan
8 Fans
Amsterdam-West
 The Swinging Blue Jeans

The Swinging Blue Jeans

Alle rechten voorbehouden

Ik heb nog het staartje van de rock and roll periode meegemaakt, het begin was ik te jong voor. Maar zonder dat alles was ik niet geworden wat ik nu ben.
Ik woon sinds een paar jaar niet meer in Amsterdam-West. Ben verhuisd met onze paarden, omdat de uitbreiding van Schiphol alles opslokte. Ik hou me nu bezig met Western-riding, heb een eigen privéranch in het midden van het land met een aantal paarden. Maar dit alles, was nooit tot stand gekomen zonder de muziek in mijn verleden. Dat heeft mij van een rebel tot een persoon gemaakt die zich niet zo maar wenst neer te leggen bij ...
Ach het is nu eenmaal zo, je bent een dubbeltje en wordt geen kwartje.

De begintijd

Met
-Promise to tell her & The Hippy Hippy Shake (Swinging Blue Jeans 1964)
-Needles and Pins & Saterday Night Out (The Searchers 1964) 

Wij liepen moeder in de weg

Als ik deze nummers hoor, uit 1964, zie ik en ruik ik de straten en het huis van toen. Als jochie van 9 had ik een voorkeur om met wat oudere leeftijdsgenoten om te gaan. Dat vond ik veel interessanter. Vreemd genoeg doen deze nummers mij altijd aan de winter en oud en nieuw denken, terwijl ze misschien wel in de zomer zijn uitgebracht. De jeugd van toen had niet zoveel, zoals nu, maar wat we wel hadden was een enorme vrijheid op straat. De straat waar wij altijd waren, omdat de huizen zo klein waren en we moeder eigenlijk vaak in de weg liepen. We gingen vaak op het land achter de Orteliuskade, we bouwden daar hutten, van het spul wat we bij het grof vuil vonden, op bijvoorbeeld maandag voor de vuilniswagens waren geweest. 

Ik luisterde op een ijskoud kamertje

Veel eigen muziek hadden we toen nog niet. We leenden stapels singletjes en EP's van buurjongens, sommige jongens zaten op zee, die vaarden en konden platen meenemen uit Engeland enzovoort.
Veel, meestal Merseybeat muziek. Ik vond het allemaal geweldig. De zeer mooie glanzende fotohoezen van de EP's van The Swinging Blue Jeans, Dave Clark Five en The Searchers. (Link naar een filmpje van een optreden van de Searchers)
Kon ik heel lang naar kijken. Soms was er ook wat onbekends bij, singles van The Yarbirds, The Animals. Op een ijskoud kamertje met twee opklapbedden achter elkaar luisterde ik daar naar, als mijn broer 's avonds weg was.
Het meest herinner ik mij nog een EP van The Yarbirds, zij zaten daar ( op de hoes ) in een roeiboot op het water en keken niet blij. Echte bluesjongens dus.Ik hoorde de EP, met Heart full of soul en nog wat andere nummers, ik was meteen verkocht. Geweldig. 

Van rock and roll naar the Beatles

Op TV was er niets voor ons, niet wat wij wilden zien en horen. Behalve dan de oubollige tienersterren. Wij moesten het doen met Radio Luxemburg en met Veronica. Op 6 transistorradios's. die we voor 9,95 gulden kochten bij Radio Mussche in de Witte de Withstraat. En later, met Radio Caroline, Radio London en al die andere piratenzenders, die soms wel en soms niet goed te ontvangen waren.
De kuiven, waar ik al eerder over schreef, verdwenen. Dat gaf soms wat problemen. Een aantal jongens bleef vasthouden aan de oude rock and roll stijl, en vonden de nieuwe "Beatle" kapsels maar niks. Dat gaf soms wat geruzie in de straat. Een buurjongen, rocker, schold een nieuwe mod, voor ingewijden die weten wat ik bedoel, van verderop uit voor mietje vanwege zijn nieuwe kapsel, daarvoor was hij een rocker geweest. Door toedoen van beide moeders liep het niet uit op een matpartij. Platen waren niet zo goed te verkrijgen, soms bij V&D in de Bilderdijkstraat of op de Burgemeester de Vlugtlaan of bij Caruso in de Jan Evertsenstraat.
Maar dan alleen de bekendste platen. En er was nog een klein winkeltje in Nieuw-West, op de hoek van de Jan Voermanstraat en de Jan Evertsenstraat, dat winkeltje had wel veel nieuwe platen en LP's. Daar kon je vanaf het begin ook wekelijks, vanaf 1965, de Top 40 van Veronica op schrift halen.

(wordt vervolgd)

Gepubliceerd: 6 oktober 2008 
 
Lees ook het eerste deel van Muziek bepaalt je leven.

Alle rechten voorbehouden

2319 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Orteliuskade vanaf de postjesweg Foto: 5 juni 1967, Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam

Orteliuskade vanaf de postjesweg Foto: 5 juni 1967, Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

22 reacties

Voeg je reactie toe
Leon de Laat

T. Vilters

Okko:waar zat T. Vilters ook alweer?

In de jaren 50-80 op wel 10 verschillende adressen:
Dapperplein 5 , 1e van Swindenstraat 86-88, Slotermeerlaan, Gelderlandplein, Reguliersbreestraat 3, Nieuwendijk, Damstraat, . .

Okko

RE: MAAR...

…waar zat T. Vilters ook alweer?

Michiel, Vilters zat volgens mij in de Damstraat en later op de Haarlemmerdijk

Henk van Dijk

Britse invasie

Heel herkenbaar allemaal. In 1960 las ik in de Panorama een artikel over een groep die in Hamburg de boel op stelten had gezet: The Beatles. Nooit van gehoord, maar op de een of andere manier moet ik een voorgevoel hebben gehad. Ik heb de foto uit het artikel uitgeknipt en opgeplakt boven mijn bed. Mijn moeder was daar niet zo blij mee in verband met het behang... In de avonduren luisterden mijn zuster en ik stiekem naar Radio Luxemburg om nummers van die groep te horen. In 1963 braken ze definitief door in Engeland en Europa. Kwam niet echt als een verrassing voor ons, want wij kenden die groep al een paar jaar. Mooie tijd!

Michiel

Maar...

…waar zat T. Vilters ook alweer?

Michiel

Klein winkeltje

Jan Voermanstraat/Jan Evertsenstraat: dat was De Jong. Geen al te vrolijke vent, met z'n borstelsnor.

Bezoeker

Moe Hermans

Moe Hermans , zo klein als die zaak was, heeft deze toch een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de Amsterdamse Outsiders van Wally tax.
The Outsiders kochten in de begintijd van de band nagenoeg al hun spullen (op de pof) bij moe Hermans. En muzikanten uit West gingen meestal naar The Sound Shop in de Witte de Withstraat (zit thans in Amstelveen op de Kostverlorenhof).
Wat daar allemaal niet is weggehaald aan instrumentarium .
Op Zaterdag kon je er vaak popi's aantreffen zoals de jongens van The George baker Selection of Rembrandt.

Bezoeker

Utrechtsestraat

Concerto zit en zat in de Utrechtsestraat. Enorm uitgebreid .
Lekker zelf je singletjes en LP's opzetten. Hypermodern in die tijd.
Ook Moe Hermans zat in de Utrechtsestraat , een klein muziekinstrumentenwinkeltje die o.a. Vox versterkers (Stones, Beatles, wie speelde er niet op) verkocht

Bezoeker

Utrechtse straat

Er was in de jaren 50-60 toch ook een platenzaak aan de utrechtsestraat? Ik kan me herinneren, dat wij daar onze eerste singeltjes kochten. Onze pick-up had 33, 45 en 78 toeren en ik vond de platen van mevr. R. Cloony wel mooi en de Platters. Louis Armstrong maar dan wel allemaal 78 toeren.
Hoewel dat nu anders is, kon ik de rock an roll niet zo waarderen, ik hield meer van jazz en honkytonk. Meneer Schilperoord en de Dutch Swing College. Thuis was men daar nou weer niet echt van onder de indruk en slechts zelden kreeg ik de kans ongestoord mijn muziek te beluisteren.
Helaas is tijdens een verhuizing mijn 78 toeren collectie verloren gegaan en nu met de CD is de geluidskwaliteit onberispelijk, maar ik zou graag nog eens willen luisteren naar Old man river van Louis op een tikkende 78 schijf of Schlafe mein Prinschen schlaf ein van Pappa Bues Viking jazz band.
Nostalgie van zeer hoge kwaliteit

bert

het landje

leuk ook de fotos van het landje aan de orteliusstraat waar je kon crossen en stekeltjes kon vangen.

bert

songbook

er zijn idd drie groepen uitgebracht in die serie. uitgebracht door de uitgever van de Muziek Parade, de concurrent van de Muziek Expres. Kapitalen leg je tegenwoordig neer voor die blaadjes, meer zelfs dan voor die drie elpees.

Bezoeker

Songbook

Bert,

Helemaal vergeten, de Songbook serie van het popblad Teen Beat. Het Outsiders Songbook (helemaal grijsgedraaid), met tussendoor interview met de groepsleden door manager John B van Setten. Ik vond die donkere stem van Wally Tax altijd zo mooi klinken door mijn speaker in het deksel van mijn (mono) Telefunken Music 108V pick-up. En ook het Motions Songbook niet te vergeten. Het interview daar werd gedaan door Joost den Draayer. En er was ook nog het Tee Set songbook maar die heb ik nooit aangeschaft. Ik weet niet of er nog meer Songbooks zijn uitgebracht.

bert

stamtoafel

Hoi Pieter

In dat zelfde programma op zondag tussen vijf en zes een mix van ouwe stamtoafels, seventies disco en voetbaluitslagen. groninger humor is wel wat anders dan amsterdamse, maar wel grappig als je de sproak verstoat. ik heb dacht ik nog een stamtoafelelpee tussen de stapels vinyl.

groet, bert klop hoogezand

Bezoeker

radio noord....

Bestaat "de stamtoafel" nog steeds Bert..?

bert

Sixties op zondag

voor sixties liefhebbers, ook in amsterdam, een aanrader op de radio : bie van Dam op Radio Noord.Te vangen (ook door de week via stream ) via WWW.rtvnoord.nl iedere zondagmiddag van een tot zes. Uiteraard gericht op het groningse publiek, maar veel herinneringen aan die tijd zijn universeel en de muziek echt leuk.

bert

radio de jong jan evertsenstraat

leuke verhalen over nederbeat in amsterdam west. Bedoelde platenzaak aan de Jan Eef net na de Ringdijk heette De Jong. Ze hadden ook een fileaal in Tuttifruttidorp. Ik kocht daar voor 6,95 de eerste Outsiders elpee. De elpee Songbook Van diezelfde band kwam bij Rob Out weg aan de Kinkerstraat en de eerste Wally Tax elpee bij V en D aan de Bilderdijkstraat. De meeste platen kocht ik bij Concerto waar je een hele middag zoek kon brengen met stapels elpees op een halfautomatische lenco pick up.

Mijn Pa was radiomonteur en op een zondagmiddag moest hij naar het orgeltje van de Maskers kijken, want daar kwam geen geluid uit.

Poptempel was voor mij Paradiso. In de jaren zeventig stoonte mensen op matrassen en rond 1977 in een klap veranderd in een aggressief punkhol vol speed. Ik kwam ook wel in Kwak en Famos en de folk kroeg Folk Fairport aan de prinsengracht, waar Fairport Confention speelde na hun concerten in Paradiso of Carre.

Platen draaide ik in het weekend op draagbare pick ups die mn Pa uit de zaak (bruco)leende.

Bezoeker

Muziek en Herinneringen

Ik heb daar ooit een gedicht over gemaakt... 1969...
kijk op www.gedichten.nl (zoek op plenter)

Bezoeker

Sixties muziek

Het wordt steeds moeilijker om alles gedetaileerd naar boven te halen uit je geheugen. Het worden steeds meer flarden.
De Schuilvink, daar ben ik ook nog wel eens geweest geloof ik.
Begin jaren 70 kwamen wij vaak ik in De Hoeksteen, aan het verlengde van de Lodewijk van Deijsselstraat meen ik.
Thuis waren mijn ouders niet zo moeilijk met muziek, alhoewel ze The Who niet zo konden waarderen.
Wel The Moody Blues. En later, ik meen in 1969, met die LP's van The Nice, Ars longa vita brevis ofzo ?? Maar ja, dat was toch eigenlijk wel heel maffe muziek. Voor hen was het ook een cultuurshock. Met de hedendaagse muziek heb ik niet zoveel.
Maar laatst hoorde ik een cd van Green Day, echte punkrockers, en dat vond ik weer wel goed.
Volgens mij barstte het in die tijd ook in Amsterdam West van de bandjes. Alleen de communicatiemiddelen waren zo slecht toen, je hoorde het eigenlijk alleen van mond tot mond als er ergens een band optrad.
De enige echte Amsterdamse band van die tijd blijft voor mij The Outsiders. Het jengelende gitaargeluid van Ronnie Splinter op zijn 12 snarige Hagstromgitaar blijft voor eeuwig in mijn geheugen gegrift.
Die singles op het Willem Duys Relax label. Lying all the time, Keep on Trying enz. Technisch zat het misschien allemaal niet even goed in elkaar, maar geweldig dat ik het vond.
Ik vond het een echte Amsterdamse sound.

Bezoeker

Impact van muziek op ons leven

Stan, wat jij schreef in je verhaal over de impact die muziek op je heeft gehad, ervaarde ik min of meer op dezelfde wijze. Je kende bepaalde nummers zo goed dat je ze zo mee kon zingen. Iedere plaat kende je in die tijd als het ware uit je hoofd. Ieder geluidje, tikje of krasje op de plaat kende je. Sommige krassen probeerde je te voorkomen door een platenborstel of later zelfs Lencoclean te gebruiken. Ik zelf was minder goed in teksten, ik hoorde de teksten niet goed en wist dus eigenlijk nauwelijks wat ze zongen en daardoor bleven teksten bij mij niet echt hangen. De combinatie van tekst en muziek daar moest ik het van hebben. Ik kende eigenlijk meer de artiesten en hun uitgebrachte nummers uit mijn hoofd. Op een gegeven moment kende je zowat iedere groep en wist je de volgorde van hun hits uit je hoofd. Je kon als het ware aan een 'wedden dat' meedoen. Er kwamen steeds meer namen bij.

De muziek eind jaren 50 en 60 en de hele gang van zaken die daar omheen hing heeft natuurlijk grote indruk op de jeugd in het algemeen en hun ouders gemaakt. Denk hierbij aan de eerste beelden van beatgroepen op de tv. Ik herinner mij bijvoorbeeld de Beatles op tv (1965?). Ze hadden keurige corduroy pakjes aan, zonder boord en lang haar. De muziek was haast niet te horen vanwege de gillende meiden. Een oom en tante van mij vonden dit zo geweldig dat mijn oom terstond een corduroy pak heeft gekocht. Nou moet ik zeggen dat die oom en tante behoorlijk modern en muzikaal waren. Ze hadden een platenverzameling uit de jaren 50 waarin o.a. de Platters en andere artiesten uit die tijd. Maar hoeveel mensen vonden die eerste zwart wit beelden met dat lange haar en dat goddeloos gedoe niet schandalig? Een andere tante was bij ons op bezoek, net op het moment dat Fanclub (met de bewegende camerabeelden) bezig was. Ik zat met enkele familieleden te kijken op het puntje van mijn stoel. In de verte hoorde ik haar zeggen: 'och, wat schandalig, moet je dat nou zien, laar je je kinderen daar naar kijken, afschuwelijk, enz.' . En dit ging de hele tijd zo door. Tot overmaat van ramp deed mijn vader toen maar de tv uit. Je kunt onze blikken wel voorstellen denk ik. Als ik terugkijk naar beelden uit die tijd - dankzij het Internet - dan moet ik zeggen dat de meeste artiesten er in die tijd keurig uitzagen. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. De Beatles hadden keurig geknipt haar, net over het boordje. Nou ja, ze hadden toen geen boordje, maar ik bedoel maar. Onze vaders en hun opgroeiende jonge zonen hadden toch allemaal opgeschoren nekken? Dat was heel normaal in die tijd. Ik had het zelf ook.
Natuurlijk maakten onze ouders, waarvan er vele van het oude stempel waren, zich zorgen. Ik bedoel dit niet verkeerd want zij waren ook het product van hun jeugd en opvoeders en hebben natuurlijk de oorlog meegemaakt. Want je zag nozems, provo's, kabouters en al die Dam liggers. Je zag schrikbeelden op de tv met rookbommen, politie met wapenstok en langharig tuig. Onze ouders wilden dus wel graag weten waar wij naar toegingen.

Waar ik tegenwoordig moeite mee heb is te ontdekken wie de artiest is. Je hoort en ziet zoveel leuke deuntjes op de radio en tv dat je af en toe door de bomen het bos niet meer ziet. Af en toe wordt je verrast omdat er nieuwe goede compositie wordt uitgebracht van een artiest waarvan blijkt dat hij of zij vroeger in een bekende formatie speelde. Ook valt het me op dat er tegenwoordig van veel oude sixties hits clips zijn. Ik kan mij niet herinneren dat ik die clips vroeger ooit heb gezien.

Verder nog vermeldenswaardige feiten.

Eind jaren 60 bezochten mijn vrienden en ik regelmatig op zaterdagavond het Lido op het Leidseplein. Iedere week speelde daar een hardrockband boven in de grote zaal en in een kleinere benedenzaal speelde een jazzbandje. Deze zaal werd veelal bezocht door de wat oudere jeugd. Later toen dit discotheek Intercon werd zijn we nog een paar keer geweest maar we lieten het gauw afweten omdat de drankjes te duur waren.

Begin jaren 70 bezochten we vaak op zaterdagavond een zaal van kerkcentrum de Schuilvink aan de Poeldijkstraat in Amsterdam. Het was een gezellig onderkomen waar beurtelings disco en (stijl)dansmuziek van o.a. James Last werden gedraaid. Er kwam dus een gemengd publiek. Singles, zoals ik en vaak wat oudere paartjes. Ik meen mij te herinneren dat een stropdas verplicht was maar dat weet ik niet meer zeker.

28 november 1970 in de kerk de Uitweg in Amsterdam Osdorp een optreden van de e band Side by Side.
Begin jaren 70 was er in de kerk de Opgang in Amsterdam Osdorp een optreden van de band Ekseption. Dit i.v.m. het zoveel jarig bestaan? In dezelfde week was er in de kerk een uitvoering van een toneelvereniging van het jongerencentrum Kwak. Het thema was toen ‘de gevangenis’.

Bezoeker

Muziek bepaalt je leven

Pieter,
De impact van die tijd was groot, heel groot. Er kwam zoveel over je heen, terwijl er maar eigenlijk weinig informatie was, vergeleken met nu. Wat ik altijd het vreemde vind, zet bv de LP Let it Bleed op van de Stones, en ik zing het woord voor woord mee. Zelfde met de Merseybeat, nog steeds als ik een bepaald nummer hoor krijg ik daar de rillingen van. De kolenkachel enz enz.
Laatst had ik nog Led Zeppelin IV opstaan, Black Dog, Rock and Roll, Mystery Mountain Hop, The Levee.
Hetzelfde, ik zie mij nog met mijn vorig jaar overleden vriend Rens, op een donkere zaterdagavond door Slotermeer banjeren naar een of ander feest.
Ik moet wel zeggen dat sinds de komst van internet ik meer terug kan gaan naar de roots.
Ik heb laatst nog het verhaal gelezen over Hank Williams, en zijn ellendige leven, zijn roemloos einde na drugs en alcohol, op de achterbank van zijn Cadillac, nog wel even na Oudejaarsavond van 1952. En dat nadat hij overal uitgeschopt was en geen optredens meer had.
Hoe eenzaam kan iemand zijn.
De eerste rock and roll junk.

Bezoeker

muziek enzo

Dat was ik dus... Pieter Plenter