Ik ontmoet Rob in het gebouw van de Brug, vlakbij de plek waar hij is opgegroeid, de Sam van Houtenstraat nummer 209.
Rob heeft goede herinneringen aan zijn jeugd in Geuzenveld, vooral aan de vele bouwplaatsen. Zijn vader werkte bij de op de tekenkamer bij de Dienst Publieke Werken. Hierdoor kwam Rob als klein jongetje vaak op het bouwterrein. “Mijn vader werkte mee aan nieuwe bruggen en viaducten in de buurt en ik mocht als klein jongetje mee naar de keet van de bouwopzichter. Ik vond dat natuurlijk prachtig! Ik dronk koffie met de mannen en voelde me heel wat. Ik mocht niet op het bouwterrein komen, dat was te gevaarlijk".
Gelukkig was er buiten genoeg avontuurlijks te doen voor kinderen in die tijd. Dat is te zien op de foto’s die Rob heeft meegenomen. “We woonden aan de rand van de stad, achter de Sam van Houtenstraat was het nog helemaal leeg. Er stond alleen een noodgebouw van de katholieke kerk op het terrein voor ons huis. Het dijklichaam werd opgezet, de Sam van Houtenstraat werd bestraat, we bouwden hutten van bielzen en straatstenen en waren altijd aan het scheppen in het zand van het lege terrein tegenover ons huis". Een heerlijke tijd vond Rob het. Hij betreurt het dat de kinderen van nu zo weinig te doen hebben op straat.
Er waren ook wel gevaarlijke situaties, herinnert Rob zich. Een keer onder het avondeten zagen ze een jongetje ‘van achter’ op het bouwterrein van het Koggeschip in de modder wegzakken. Rob’s vader kon hem nog net redden, hij zat al tot zijn nek vast. Toen ze het jongetje thuis afleverden kreeg die op zijn donder omdat hij zijn schoenen was kwijtgeraakt, die waren in de modder blijven steken.
Ook heeft Rob levendige herinneringen aan de films die in een geïmproviseerde buurtbioscoop ‘aan de andere kant van de dijk’ in de Ewout Worststraat werden gedraaid.
“In de winter kon je daar op zondagmiddag naar de film. In een leegstaande bedrijfsruimte werd eerst een tekenfilm en daarna een cowboyfilm gedraaid. Het was er altijd erg druk, de kinderen zaten tegen elkaar aangepropt in het zaaltje". Rob is het gevoel na al die jaren niet vergeten: “Na de film ging iedere jongen als een cowboy naar huis".
+++Gepubliceerd: 30 januari 2006
