Gelijkgestemd in sociaal gedrag; politiek en religie spelen geen rol. De eerste paal werd in 1997 in de Krijn Breurstraat geslagen. Sinds 1998 wordt er gewoond in de tweeëntwintig woningen. Samengewoond. Wat dat inhoudt? “Dat je op je sokken naar beneden kunt,” lacht Jaap Wijnschenk, sinds 1999 voorzitter van de woongroep. Wijnschenk was pas 51 toen hij er kwam wonen. “Toen dacht ik wel 'waar begin ik aan', maar ik heb geen dag spijt gehad. Ik ben een teamspeler. Als hier op vrijdagavond de ruimte vol zit met klaverjassers, dan geniet ik. Maar verder heb ik buiten de woongroep natuurlijk ook mijn vriendenkring.”
De drie J's
De foto van hun zeehond hangt in de gemeenschappelijke ruimte. Geadopteerd in Ecomare tijdens het uitje naar Texel vanwege het tienjarig bestaan van de woongroep. Dit jubileum werd in november en december met nog meer feestelijke activiteiten gevierd. Jan de Wit, Joop Plankman en Jaap Wijnschenk (de drie J's) vertellen over het jubileum en over het wonen in een woongroep. “Je hoeft je hier niet alleen te voelen.”
Veilig
Sociaal wonen is het, volgens de bestuursleden. Er wordt op plantjes en post gepast bij afwezigheid, als er iets is staan de buren voor je klaar en voor een praatje is er ook altijd wel iemand te vinden. Wekelijks zijn er de klaverjas- en spelletjesavonden, de koffieochtend en een paar keer per jaar wordt er vergaderd. “Niet dat we de deuren plat lopen,” vertelt penningmeester Jan de Wit. Maar toch: “Het is hier makkelijker oud worden. Je voelt je veilig en er wonen alleen maar vriendelijke mensen om je heen. De eerste woordenwisseling moet ik hier nog meemaken.”
Feestcommissie
Tien jaar Carpe Diem werd al eerder gevierd. Immers, in 1996 ontstond de woongroep op papier en dat was in 2006 al reden voor een feestje. In 2008 – bij het tienjarig bestaan van het wooncomplex - pakte de feestcommissie weer uit. Met een receptie, een mosselavond, een busreisje naar Texel, een gezamenlijke Sinterklaasviering en een kerstfeest dat tot in de late uurtjes werd gevierd. Op het programma staan dit jaar een filmavond met filmbeelden van tien jaar woongroep en een wijnproefavond. Wijnschenk: “Het bestuur regelt veel. Dat is dat sociale. Met Sinterklaas krijgt iedereen – ook onze externe contacten – een banketstaaf.”
Nog kwiek
Op dit moment staan acht gegadigden op de wachtlijst voor een plekje in Carpe Diem. De Wit: “We hebben hier elf alleenstaande dames wonen en elf stellen. De oudste is 86 (en nog kwiek, aldus Wijnschenk, zelf een van de jongsten). Geïnteresseerden kunnen zich altijd – vanaf vijftig jaar – aanmelden.” Een speciale toelatingscommissie is hiervoor in het leven geroepen. Dat moeten we volgens Wijnschenk niet te zwaar zien. “Mensen komen op gesprek en lopen een jaar mee tijdens wat gezamenlijke activiteiten. Na dat jaar besluiten we of het klikt. En dat is dan meestal wel het geval.” Belangstellenden zijn nog altijd welkom. De heren promoten het woongroepwonen graag.
Joop Plankman: “Mijn vrouw en ik wilden indertijd hier graag wonen en het is precies wat we ervan verwachtten. Het sociale aspect sprak en spreekt ons aan.” Ook het feit dat de plantjes worden verzorgd tijdens hun langdurige campingverblijf is handig. Jan de Wit en zijn vrouw volgden bij het ASW (Amsterdams Steunpunt Wonen) een cursus over woongroepen. Ze wonen sinds het prille begin in Carpe Diem. Ook in de praktijk beviel het hen meteen goed. “Je woont zelfstandig en hoeft met niemand wat te maken te hebben. Maar als je er behoefte aan hebt, zijn er mensen om je heen. Je hoeft je hier niet alleen te voelen.”