Verdwenen ‘speelpleinen’

Auteur: Jan Kuijkens
7 Fans
Overtoomse Veld, Bos en Lommer

Laatst liep ik over het Bos en Lommerplein en stond te mijmeren hoe het er hier vroeger uitzag, want het is de laatste jaren erg veranderd.

Bos en Lommerplein in aanleg, met het eindpunt van tramlijn 13 wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 16 september 1954 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam

Bos en Lommerplein in aanleg, met het eindpunt van tramlijn 13 wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 16 september 1954 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Spelen in Bos en Lommer

Ik spreek over de tijd 1940-1955, dat de Hoofdweg over de brug van Erasmusgracht het eind der “mensheid”was. Het was één grote zandvlakte, in de verte zag je over de Haarlemmerweg en Haarlemmervaart de Coca-Colafabriek en nog wat gebouwtjes. Dit was de vlakte waar ‘s zomers een zeer grote tent stond voor de opvang van schooljeugd. Diverse scholen mochten een klas per dag de kinderen naar de tent begeleiden. We konden daar heerlijk ravotten buiten. Bij regen werden in de tent spellen gedaan. En er was altijd wel een versnapering of limonade. Wij kwamen van de “Crijnsenschool”. Dat was dus een hele tippel daar naar toe. (Of er was vervoer voor de kinderen geregeld. maar dat kanik me dat niet meer herinneren.)
Nu is het hele Bos en Lommerplein volgebouwd en kan er niet meer gespeeld worden. Het is er zelfs levensgevaarlijk om te spelen. Wat staat er nu, kantoor van de Stadsdeelraad, een gebouw van een woningcorporatie, de markt, een gebouw boven de doorgang naar de A10 en nog veel meer.

Surinameplein

Er was nog zo´n grote zandvlakte, waar je heerlijk spelen kon. Het Surinameplein. Midden op het terrein stond een electrahuisje, uit gele steentjes opgetrokken. Tegen dat huisje bouwde we ons tentje, met van huis meegenomen een oud kleed en een paar stokken. Dat was ons verblijf voor die middag. Zand genoeg om mee te spelen. Ook was het een geschikte plek om de buitgemaakte kerstbomen te verbranden. Het kon daar geen gevaar. Met een groep vriendjes stroopten we de buurt af voor de kerstbomen. Soms moest er wel eens voor gevochten worden met een andere groep om een boom in ons bezit te krijgen
Ook dit plein is nu één groot verkeerscircuit geworden en de rest is de weg naar het begin van de Cornelis Lelylaan. Er is zo al heel wat speelterrein verloren gegaan aan woning- en wegenbouw.

Alle rechten voorbehouden

2705 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Surinameplein in aanleg wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1949

Surinameplein in aanleg wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1949 Door: Jan van Zijp

Alle rechten voorbehouden

3 reacties

Voeg je reactie toe
Dineke Huizenga

Verdwenen speelpleinen

Hallo,

Dank jullie wel voor de verhalen en de foto's. Ik ben onlangs aan het Surinameplein komen wonen en ben erg nieuwsgierig naar de geschiedenis van deze plek; grond/water, eerste bouw, de winkels en de verdere ontwikkeling. Heeft iemand zin om eens af te spreken?

Alger Algra

Het Ruyterland

Nog zo'n verdwenen speelterrein. Dit lag tussen de Wiltzanghlaan en de Sara Burgerhartstraat. Een woeste vlakte, vol kuilen en gaten. 's Winters bevroor het water in de plassen en kon er al heel snel geschaatst worden, al had je wel last van de graspollen die door het ijs staken.
Er was trouwens ook nog wat we noemden het "kleine Ruyterland": aan de andere kant van de Wiltzanghlaan, tussen de Hertspieghelweg en de Hofwijckstraat, Ook dat was druk terrein voor de woensdag- en zaterdagmiddag.
En als we het dan toch over die buurt hebben: de onvolprezen dijk! De Dijk! Ooit bedoeld voor een ringspoorweg heeft die jaren braak gelegen. Je kon er op en af ('s winters altijd met sleetjes), je kon er ook dóór: er waren buizen en watertunnels. Aan de andere kant begon in de jaren vijftig het opspuiten en bouwrijp maken van de gronden voor wat Slotermeer werd. In de kanaaltjes kon je heerlijk vlotje varen met vlotten van afvalhout. Toen de bouw op gang kwam, werd dat een bron voor het jatten van (restanten van) plastic elektriciteitsbuizen, om pijltjes mee te schieten.

Erik Gastkemper

Verdwenen Speelpleinen

Leuk verhaal, uit het hart gegrepen....
Kleine correctie: het elektriciteitshuisje was het 'strontgemaal' een soort tussenstation om de rioolinhoud door te pompen naar de waterzuivering. En de zandvlakte werd diagonaal doorsneden door de verbindingsweg tussen ophaalbrug (Surinamestraat) en Haarlemmermeerstraat.
Op de foto wordt, heel ingrijpend, de eind-lus voor lijn 17 aangelegd, daardoor veranderde het plein behoorlijk. De foto is genomen vanuit een woning boven De Gruiter, in mijn optiek de mooiste winkel ooit! Veel goud en overal hel-blauwe tegeltjes, èn betere waar, èn 10 procent, èn het snoepje van de week.... Wàt een tijd!