52 jaar
Loes, nu 75 jaar jong, heeft de modevakschool gedaan en werkte in een atelier toen zij, in 1953, Jan ontmoette. Dat was heel iets anders dan de modewereld, Jan was namelijk kruidenier! Na een opleiding op een ambachtschool voor metaal droomde hij ervan om verwarmingsmonteur te worden, maar hij moest één jaar overdoen, dus koos hij voor iets anders. Bij de Amstelbrouwerij, van werken in de productie tot portier op het hoofdkantoor.
"Daarna wilde ik een baan vinden met een woning, dan konden wij trouwen; dat werd een winkel in de Spaarndammmerbuurt. In 1957 trouwden wij, dat is nu al ... 52 jaar!
Het werd daarna een winkel op het Delftlandsplein die in 1972 van Coop een Edah werd.
Daar hebben wij in gezeten tot 1990, toen ik in de Vut ging. Loes werkte 3 dagen per week, alles deed zij, van vakken vullen tot de kassa. Samen werken is heel bijzonder en fantastisch.
In 1977 zijn wij groter gaan wonen, hier in de Louis Couperusstraat. Het was prettiger met onze twee jongens, die moesten een eigen kamer hebben. Er is veel veranderd in een supermarkt maar de inbraken waar wij nu zo over klagen was er toe ook al; wel was het bespreekbaar, ik gaf winkeldieven de keuze om 25 guldens te betalen, anders belde ik de politie, dat werkte prima, maar nu?
Een anekdote?
Ja, meerdere uiteraard. Eén klant liet altijd alles opschrijven, dit terwijl zij aan de kassa chocolade, worst of snoep zat te eten! Op een dag was Jan het zat en zei dat zij 113 guldens moest betalen, een heel bedrag ... "jullie kunnen het komen halen, 1 gulden per week zal ik betalen"; het hele bedrag hebben wij nooit teruggekregen!
Oh ja, er was ook iets leuks in de slagerij, een klant had een konijn gebracht voor de Kerst om te slachten. De slager probeerde met alle moeite dat beest te vangen maar dat lukte niet zo maar, pas na een dag hing hij mooi aan de haak."
"Het was wel hard werken voor Jan, hij ging op z'n bakfiets door de wijk om, de éne dag de boekjes te halen, de volgende dag de boodschappen te brengen, en dit alles door weer en wind" vertelt Loes.
Het verschil tussen toen en nu?
"Ja, bepaalde producten zijn verdwenen en andere zijn nieuw te noemen, bijvoorbeeld de Poppetjes Blauw, dat deden wij in de witte was om het kraakhelder te krijgen, nu is dat onbekend.
De erwten, de suiker, de bonen, alles was los te koop. Het zat in grote papieren zakken, heel geschouw was het wel. Toen kwamen er in de jaren 70 gekke vruchten op de markt zoals mango's, lychees, kiwi's, heel vreemd om te proeven.
Er was toen wel armoede, er werd bij ons maar ééns in de week paardenvlees gebraden en de juspan werd zorgvuldig bewaard. Geld was niet zoals nu, iedereen moest erg opletten. Loes verteld door "ik hoor nog mijn moeder zeggen - jij bent van fooien grootgebracht - omdat mijn vader tramconducteur was kreeg hij af en toe iets extra."
Waarom zijn jullie bij het Geheugen van West gekomen?
"Toeval eigenlijk, wij zagen een oproep over een bekende, daar antwoorden wij op en ja, van het een komt het ander, wij begonnen artikelen te schrijven. Wij vinden het leuk om over vroeger te schrijven maar ook om er over te lezen; je komt weleens een bekende naam tegen ... misschien ook een aanrader voor anderen"
Na deze zeer prettige gesprek vertrek ik weer de kou in, het was een leuke middag met Jan en Loes!