Scholen
De naam van de school was: Christelijk Lyceum West (CLW). De school had een HBS- en een gymnasiumafdeling. Ik zat op het gymnasium en heb daar in 1965 eindexamen gedaan. In 1959, toen ik er op ging, was het nog een noodschool, een houten gebouw. Ik was toen 12 jaar. Daarvoor zat ik op de Juliana van Stolbergschool aan het Columbusplein, tussen de Hoofdweg en de Admiralengracht. Ik woonde er vlak bij in de Davisstraat. Op mijn 16e jaar ben ik verhuisd naar de Amstelveenseweg in Zuid.
In de Jan Tooropstraat stonden drie scholen naast elkaar: de dr. Plesmanschool - een Mavo – het CLW en het Pius X-lyceum. Het waren alle drie houten noodscholen.
Bekeuring
Elke dag van de week fietste ik over de Postjesweg naar school. Er reden daar toen nog niet zoveel auto’s, maar je moest toch goed opletten. Bijvoorbeeld op de politie! Want ik heb een keer een bekeuring gekregen toen ik daar reed op weg naar huis, samen met mijn vriend Jos en met een leraar. Met z’n drieën, dus. Ik was de derde op een rij en dat mocht toen ook al niet. Ik kreeg een bekeuring en moest voorkomen. Dat was wat!
Die leraar heette trouwens Cees de Keijzer en was onze favoriete leraar (gaf les in klassieke talen). Hij woonde toen verderop in West, aan het begin van de Admiraal de Ruyterweg tegenover de Chasséstraat. Later werd hij rector van het Wagenings Lyceum.
Saai
Er stonden nog niet zoveel huizen in de buurt van de school. De Ringweg-West was er nog niet en het Rembrandtpark was niet meer dan een lege vlakte tussen de Postjeskade en de nieuwbouw in het Overtoomse Veld, zoals die buurt toen al heette. Tussen de huizen en om de school stoof het zand op, want er werd namelijk volop gebouwd. Op het August Allebéplein, dat toen bekend stond als een heel saai plein waar niets gebeurde, stond een bioscoop: Cinema-West. Dat was geen succes: de mensen gingen liever naar de binnenstad, waar toen nog heel veel bioscopen waren. Eigenlijk was die hele buurt erg saai! Na schooltijd bleef je er zeker niet hangen. Trouwens, je moest iedere dag veel huiswerk maken.
Voetbal
Met de leerlingen van die andere scholen hadden we eigenlijk geen contact. Nou ja, in het jaarlijkse schoolvoetbaltoernooi voetbalden we tegen alle scholen van Amsterdam, dus ook tegen onze buren. Maar eigenlijk had je toch het meest contact met je klasgenoten of met de andere gymnasiumleerlingen. Ik zat in het eerste schoolelftal en ieder jaar speelden we ook een wedstrijd tegen de leraren, die werden natuurlijk dik ingemaakt!
Ik zat ook op voetballen. Mijn club (Vlug en Vaardig), die nog steeds bestaat en op sportpark Ookmeer speelt, zat toen op sportpark Velserweg. Dat was een groot sportcomplex met misschien wel 30 voetbalvelden. Het lag achter het oude station Sloterdijk dat toen aan het eind van de Admiraal de Ruyterweg stond. Vanaf daar moest je dan nog een eind fietsen over de Velserweg. Door de week trainen – twee keer, als je zoals ik in het eerste elftal speelde - en zaterdagmiddag voetballen. Omdat ik ook op zaterdagmorgen naar school moest, nam ik mijn voetbaltas mee naar school. Om 12.00 uur waren we vrij en dan gauw naar het voetbalveld. Als je dan uit speelde tegen bijvoorbeeld NDSM moest je helemaal van de Jan Tooropstraat naar Amsterdam-Noord fietsen. Met zo’n fietstocht in de benen begon je eigenlijk aan de wedstrijd met een 1-0 achterstand!
Lange winter
In de strenge winter van 1962-1963 was het heel lang heel koud. We kregen toen wel eens ijsvrij. Dan mocht je al vroeg weer naar huis, en dan gingen we schaatsen op de boerenslootjes aan de rand van de stad. Door sneeuw en vorst kon er al die wintermaanden niet gevoetbald worden. Dus op zo’n zaterdagmiddag had je niets te doen, maar omdat de winter maar voortduurde, nam de belangstelling voor het schaatsen toch wel af.
Later
Ik herinner mij verder nog dat aan de Cornelis Lelylaan de eerst paal werd geslagen voor de nieuwe school- Pascal genaamd - maar toen was toen ik al van school af.
Ik heb een leuke schooltijd gehad. Enkele van mijn klasgenoten spreek ik nog regelmatig en als we het dan wel eens over school hebben, dan is kijken we met plezier terug.
Dit verhaal is onderdeel van “Van Schoenendoos naar Internet”.
Meer weten? Klik hier.
Klik hier voor de rubriek waarin alle verhalen van 'Van Schoenendoos tot Internet' komen te staan.