Stinkbom

Stinkbom

We hadden onze wekelijkse les Nederlands bij de heer Van Tuijl. Een van de leerlingen van onze klas had stinkbommen meegenomen. Nou had je in de meeste klassen een tweetal typen leerlingen, namelijk, de minder geïnteresseerde types (waaronder ik) die bijna altijd achter in de klas zaten, met hun rug tegen de muur en de ijverige types, die goeie cijfers haalden en meestal voorin de klas zaten. Ik was op dat ogenblik de enige die achter in de klas zat. Op een gegeven moment draaide de leerling met de stinkbom, die halverwege de klas zat, zich bliksemsnel om en gooide de stinkbom tegen de achterwand aan. Nog geen 30 cm naast mij ketste het ding kapot tegen de muur. Van Tuijl schreef een zin op het bord en had niets in de gaten. De erbarmelijke geur van de stinkbom bereikte mij natuurlijk het eerst, dus ik schoot in de lach terwijl de andere leerlingen quasi serieus naar het bord keken. Ik kon echt mijn lachen niet inhouden, waarop van Tuijl zich omdraaide en de klas in keek en aan mij vroeg wat er zo leuk was. Ik zei niets maar al gauw had hij het in de gaten. De geur had ook hem bereikt. Zonder iets te zeggen verliet van Tuijl hierop de klas en draaide de deur achter zich op slot. Hij sloot ons op in onze eigen lucht. Het hele lesuur ging zo voorbij. Omdat de lol er bij ons af was draaiden wij het grote schuifraam open. Een aantal leerlingen waagden zich buiten op het smalle console wat voor de glazenwassers bestemd was. Dit was natuurlijk streng verboden. De leraar in het lokaal eronder hoorde het tumult en ging op onderzoek uit. Al gauw kwam van Tuijl vergezeld van de conciërge naar boven lopen en liet ons vrij. Er werden disciplinaire maatregelen genomen tegen de leerlingen die zich op het console hadden begeven.

Houtbewerken

In de eerste klas kreeg je een algemene opleiding. In dit jaar kon je ervaring opdoen met hout en metaal en aan het einde van het jaar kiezen tussen deze twee richtingen. Koos je de houtkant dan kon je verder leren voor timmerman of metselaar.
Koos je de metaalkant dan kon je verder leren voor elektromonteur, (fijn)metaalbewerker, automonteur of lasser. Ik had meer interesse voor de metaalkant. De werstukjes die ik bij houtbewerken (de heer Westerveld) opleverde konden wat hem betreft meteen de vuilnisbak in. Ik had er blijkbaar geen aanleg voor. Ik herinner mij een klasgenoot Erwin van Geldrop. Erwin praatte niet veel maar werkte altijd. Hij zag in het magazijn een stuk hout liggen wat er m.i. oud en gehavend en nog ook krom uitzag. Erwin vroeg aan de heer Westerveld of hij dit stuk hout mocht hebben. Hij had een plan en legde dit aan hem voor. Westerveld vond het prima. Dus Erwin ging aan het werk, zagen, schaven, vijlen enzovoort. Ik had niet echt het idee dat dit iets zou worden maar Erwin zei niets en ging gewoon door. Na een paar uur werken werden langzamerhand de contouren zichtbaar van een rechtopstaande vogel, voorstellende een reiger die sierlijk met zijn snavel de lucht in kijkt. Het geheel was nog ruw en vierkant. Maar je zag dat het een kunstwerk moest worden. Het geheel werd helemaal rond gevijld en glad geschuurd. Uiteindelijk zat nergens meer een recht of scherp stukje. Als laatste handeling werd het voorwerp gelakt en op een mooie houten standaard gezet. Door het lakken kwamen de nerven van de houtsoort – het bleek een goede houtsoort te zijn - heel mooi tot zijn recht. Westerveld was verguld over het resultaat. Erwin bleek een echte kunstenaar. Ik heb de rest van het schooljaar geen werkstukje meer in durven leveren en besteedde veel tijd aan het opruimen van het magazijn.

Gepubliceerd: 21 april 2009

Lees ook de andere verhalen van Okko Steensma.