De worst werd zelf gemaakt

7 Fans
Slagerij Kerklingh in de Planciusstraat wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam

Slagerij Kerklingh in de Planciusstraat wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam Door: Jan van Zijp

Alle rechten voorbehouden

“ Eind jaren dertig ontmoette ik mijn man Jo. Hij werkte in de Planciusstraat in de slagerij waar ik vaak langs kwam.”
Het tweede deel van een verhaal in twee delen. Lees hier het eerste deel.

Leuk meissie

“Hij keek dan steeds naar me. Op een dag, toen ik weer de winkel inkeek, kwam hij naar buiten en zei dat hij mij een leuk meissie vond en dat hij wel een keertje met mij op stap wilde. En zo is het gekomen. We hadden het heerlijk samen. Ik verwachtte mijn eerste kindje in de hongerwinter, daardoor ging het niet zo goed. De dokter troostte mij en zei dat het later zeker goed zou komen. Dat was ook zo. We hebben drie prachtige zonen gekregen! Een heerlijk gezinnetje, wel druk want we hadden buiten de slagerij in de Planciusstraat nog twee zaken in Amsterdam. De worst werd allemaal zelf gemaakt in de worstmakerij achter de winkel.”

Net een paradijs

“Ik had het druk met de kinderen. Mijn man was vaak pas laat thuis. De zaak was een hele verantwoording. Wij waren 62 jaar getrouwd toen mijn man Jo overleed. Daar heb ik nog steeds zoveel verdriet van. We woonden al een tijd in West en sinds de tijd dat het beter was om wat verzorgende hulp te krijgen woon ik in De Schutze. Het bevalt me hier goed. Kijk eens naar buiten: Prachtige berkenbomen als ik door het ene raam kijk en alleen maar groen met een mooi beeld van een paardje als ik door het andere raam kijk. Ik vind het net een paradijs! Weet je waar ik ook zo blij om ben? Dat ik mijn muziek heb. Ik speel nog elke dag, dat doet me zo goed. Ik zou niet zonder kunnen. Op elke tafel staat een foto van mijn man. Ik praat tegen hem. Het is alsof hij altijd bij me is. Als ik ga slapen zeg ik hem welterusten. Zo kan ik rustig in slaap vallen en wacht mij de volgende dag.“

Dit is het tweede deel van het verhaal van Mevrouw Marie Louise Kerklingh-van Bork. Lees hier het eerste deel.


Dit verhaal is onderdeel van “Van Schoenendoos naar Internet”.
Meer weten? Klik hier.

Klik hier voor de rubriek waarin alle verhalen van 'Van Schoenendoos tot Internet' staan.

Alle rechten voorbehouden

1716 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Mevrouw Kerklingh-van Bork speelt nog elke dag wie, wat, wanneer, waar Foto: Anneke van Bentum, mei 2010

Mevrouw Kerklingh-van Bork speelt nog elke dag wie, wat, wanneer, waar Foto: Anneke van Bentum, mei 2010 Door: Jan van Zijp

Alle rechten voorbehouden

9 reacties

Voeg je reactie toe
Herman Nijenhuijs

Overburen

In de jaren 70 woonde ik met mijn ouders, zus en broer tegenover de slagerij boven de fietswinkel vd Sluis. Wat ik nog herinner was dat de slager americain file prè prè noemde. 

En altijd kregen we natuurlijk een plakje worst

Paul Kerklingh

buurmeisje

Dag Ronneke,

Ik heb je stukje nu pas gelezen. Mijn moeder is in 2013 overleden (93 jaar). Ik zelf woon nu in Diepenveen, gemeente Deventer. Je moeder, Joke is als ze nog leeft ook al van een respectabele leeftijd zeg. Ze is/was van 8 mei, net als ik zelf. Misschien lees je dit nog. Groeten aan je broer.

Hartelijk groet, Paul

 

 

ronneke de langen

Re: buurmeisje

Ronneke Stoop:
Ik, Ronneke de Langen was in de jaren 1956 tot 1962 het buurmeisje van mevrouw Kerklingh.
Op zaterdagavond werd er gezamenlijk televisie gekeken. Mijn broer Jeroen speelde altijd met Paul.
Ik woon tegenwoordig in Brabant, in het dorp Hilvarenbeek. Mijn moeder leeft ook nog en woont in Veghel.
Misschien krijg ik nog een antwoord en hoop dat mevrouw Kerklingh zich mij nog kan herinneren.

Ronneke Stoop

buurmeisje

Ik, Ronneke de Langen was in de jaren 1956 tot 1962 het buurmeisje van mevrouw Kerklingh.
Op zaterdagavond werd er gezamenlijk televisie gekeken. Mijn broer Jeroen speelde altijd met Paul.
Ik woon tegenwoordig in Brabant, in het dorp Hilvarenbeek. Mijn moeder leeft ook nog en woont in Veghel.
Misschien krijg ik nog een antwoord en hoop dat mevrouw Kerklingh zich mij nog kan herinneren.

Maui

Tast toe

Tast toe

Vroeger als kind zijnde ging ik naar een minimarkt die tast toe heette,om boodschappen te doen voor me moeder,wat ik me nog kan herrinneren,die enorme kassa
Met dikke knoppen,en dan als de rekening kwam hoorde je ,PENG!,en dan kwam er een bonnetje uit,
Wat me zo verbaasde dat alle dames die in mini markets werkten,alle prijzen van alle producten uit hun hoofd konden!
Maar ik moet wel altijd t bonnetje meenemen,zodat me moeder kon checken opgaf t wel klopte
Waar is de tijd gebleven?

Joop Vonk

Re: Huisvrouw

Thil van Bentum-Hofker:
Tast toe het is van Kerklingh, altijd haalde we vlees in de winkel, er stonden leuke jonge mannen achter de toonbank. We woonden in de van Linschotenstraat, bij de Barendstraat, Ik ben nu 82 jaar en mijn 4 kinderen gingen naar de Hudsonschool in de Roggeveenstraat,

Mag ik vragen hoe u heet,ik heb daar mijn jeugd doorgebracht en ook op de Hudsonschool gezeten

Joop Vonk

Heel bekend

Moest daar in de 60ér jaren vanuit de van Diemenstraat het vlees voor mijn moeder halen

Thil van Bentum-Hofker

Huisvrouw

Tast toe het is van Kerklingh, altijd haalde we vlees in de winkel, er stonden leuke jonge mannen achter de toonbank. We woonden in de van Linschotenstraat, bij de Barendstraat, Ik ben nu 82 jaar en mijn 4 kinderen gingen naar de Hudsonschool in de Roggeveenstraat,

ra jonker

informatie

hallo mevrouw,

een vraag heeft u soms ook in de planciusstraat gewoond ?
ik zou graag wat info hebben uit de jaren 60,
van een jeugdliefde.

vr groet roel jonker