Mijn jeugd
Ik ben geboren en heb mijn jeugd doorgebracht in het hartje van Amsterdam. Tot 1956 woonden wij in een voor ons gezin kleine woning in de Haarlemmerhouttuinen. Ook wel ”de moord en brandbuurt” genoemd. Het was er altijd druk op straat. Wat me nog is bijgebleven is het dronkemansgedrag van de buren die onder veel kabaal het sleutelgat weer eens niet konden vinden en de herrie op straat als het Apollotheater uitging.
Eerste bewoning
In 1956 hoorden wij tot de eerste bewoners van de Pieter van der Werfstraat in Geuzenveld. Het verschil was groot. Wat was het rustig! Een ruime 5-kamerwoning, grote badkamer met lavet, twee balkons en een tuin. Alles in de omgeving was nog in aanbouw. In de Sam van Houtenstraat was een noodschool. Meisjes en jongens nog apart. Ook waren het meest broeders en zusters die les gaven. Het kerkelijk leven kwam in de noodkerk al snel op gang. Vooral zondags was het heel druk in de kerk. Later kwam er een prachtige school aan het water, het Koggenschip en ook werd de kerk O.L.V. van Zeven Smarten in gebruik genomen. De verbinding met de binnenstad was er met bus 21. Ook herinner ik me de spitsbus.
De dijk
Voor alle 3 de woonblokken was het uitzicht nog kale grond. In die periode werd daar door de gemeente van alles gestort. De kinderen speelden daar ook en door al die vuiligheid bleek dat niet alleen ik bij de dokter in de wachtkamer zat, maar meerdere moeders . Ook hun kinderen hadden een wormenbesmetting opgelopen. Gelukkig werd alles goed afgedekt en kwam er een dijk voor in de plaats. Een el dorado voor de jeugd.
Winkels
Het beviel ons goed in Geuzenveld. Met de meeste buurtjes hadden we heel goed contact. Waar nodig hielp je elkaar. Met sommigen heb ik nog altijd contact .Er kwamen ook steeds meer winkels. Belangrijk was de kruidenierswinkel van de familie Hoveling in de Ruys de Beerenbrouckstraat. De melkboer kwam nog aan de deur. De melkboer in de Sam van Houtenstraat wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam Door: Jan van Zijp
Op de hoek was een haarden- en kachelzaak. De bakker verkocht fabrieksbrood, het zogenaamde King Corn brood. Op het Lambertus Zijlplein begon het ook drukker te worden met een postkantoor en een apotheek en op de hoek een Chinees restaurant. Het is jammer dat veel kleine winkels moesten verdwijnen voor de grote supermarkten Albert Heijn en Dirk van de Broek.
Wat ging de tijd snel
De kinderen waaierden uit. We hadden ruimte genoeg voor de kleinkinderen. Mijn man ging met pensioen en in 1992 zijn wij – mede om gezondheidsredenen – vertrokken naar een aanleunwoning op het 0uwerdingenpad. Het werd een rustige tijd en we genoten er zoveel mogelijk van. Ik ben ook op schildercursus gegaan en ben best trots op de schilderijen die ik gemaakt heb. Mevrouw Louman-van Dijk wie, wat, wanneer, waar Foto: Anneke van Bentum Door: Jan van Zijp
Mijn man is in 1995 overleden. Ik mis hem elke dag maar ik ben op mijn manier doorgegaan en niet bij de pakken neer gaan zitten. Volgde een computercursus in het Leo Polakhuis, waar ik sinds 2003 woon. Zodoende kon ik mailen met mijn kleindochter die voor haar studie in Amerika was. Ik heb gelukkig veel interesses.
Nu ik 90 jaar ben en niet meer zo mobiel, doe ik het wat rustiger aan maar blijf op mijn manier bezig. Lees de Volkskrant, luister naar de radio, kijk tv en zit achter mijn computer en doe mee met activiteiten. 
Ik hoop dat het mij gegeven wordt het nog een poosje vol te houden in Amsterdam West.
Dit verhaal is onderdeel van “Van Schoenendoos naar Internet”.
Meer weten? Klik hier.
Klik hier voor de rubriek waarin alle verhalen van 'Van Schoenendoos tot Internet' komen te staan.