Ik steek de Osdorperban over en loop, voor de winkels langs, richting Grasrijk. Ik ken het rijtje winkels van vroeger bijna uit mijn hoofd. Vanaf de Notweg richting De Gruyter: een kapperszaak, De Spar, drogisterij Otten (met speelgoed in de kelder!), de Co-Op, snackbar (v/h kolenhandel) Van Vliet, Gall & Gall, sigarenmagazijn Schrama. Dan een tunneltje naar de Nieuwe Laan. Daarna banketbakkerij Imming, een fietsenzaak (?), zuivelhandel Gerrit de Groot, de Weco (later de Centra), bakkerij Hoeve, en een groentehandel (Damen & Koevoets?). Dan weer een tunneltje. Het laatste stukje: een viswinkel (Kroon?), De Houtban, Moller Modes, Gebr. de Winter herenmode, drogisterij De Ban, en supermarkt De Brug (?).
Tussen De Brug en De Gruyter ga ik rechtsaf, dan meteen links en weer meteen rechts. Ik sta nu in de Wildeman. Zo liep ik meer dan 30 jaar geleden dagelijks naar school. In mijn herinnering was dit stukje altijd koud en donker en dat was het nu ook. Halverwege de Wildeman linksaf, een tunneltje in, tussen de plantsoenen en grasveldjes door, dan weer een tunneltje en dan sta ik in de Grasrijk.
Ik kijk naar rechts, over het water, richting Ookmeerweg en weet niet wat ik zie. Een modern appartementencomplex, met lukraak aangebouwde balkons in felgekleurd glas. Ik had daar al eens iets over gezien in een documentaire, maar dit is dus de plaats waar mijn oude school stond! Ik voel me verraden. Scholen zouden nooit mogen worden afgebroken!
Overigens moet ik nu wel een brok wegslikken...nu ik mijn school-huis-route van mijn jeugdjaren opnieuw loop, doemt natuurlijk ook het beeld van mijn moeder op. Mijn moeder is aan het eind van de jaren zestig weer gaan werken (zij had een MULO-opleiding, voor een meisje uit een arbeidersmilieu geen alledaagse opleiding), maar tijdens al mijn jaren op de lagere school was zij thuis als ik thuis kwam. Vaak genoeg rende ik het het hele stuk van school naar huis aan een stuk door en stopte pas met rennen als ik op onze portiektrap was gesprongen (4 treden met een enkele sprong). Ik druk het beeld van mijn stervende moeder weg, ten gunste van de veel jongere en mooiere moeder uit de jaren 60. Het kost me verrassend weinig moeite, ook al hebben ze dan mijn lagere school achter mijn rug om afgebroken.