Denkend aan Osdorp 2

Schooltandarts Schenk of te wel de Bekkenbeul

Als ik er nog aan denk. 9 jaar was ik in 1969. Nu dus inmiddels 57 jaar en heb nog de vreselijke herinneringen aan de schooltandarts mevrouw Schenk vers in mijn geheugen liggen. Twee keer per jaar kwam de schooltandarts bij ons op school, daarbij werden alle kinderen uit de klas gehaald en werden wij 1 voor 1 onder handen genomen. Met het ijzerenhaakje werd hardhandig je tanden behandeld, nou ja eerder beschadigd. Vervolgens moest je dan naar het Tandheelkundige centrum op het Osdorp Plein.

Mijn god, wat een ervaring. Ik kwam daar samen met mijn vader. en ja, ik moest in de behandel stoel gaan zitten. Ik een kind van 9 jaar, doodsbang voor de Bekkenbeul, een oudere gezette onfrisse dame met grijs haar, gelijk aan een heks. Ja daar stond ze met haar beruchte haak in haar hand. Ze hield mij zo hard vast dat mijn hele rechterarm blauw was. Van angst en pijn gaf ik haar een trap waarna ik uit de behandelstoel sprong en zo de kamer uit rende. Ik rende door het behandelcentrum, ik rende over de galerij, ik sprong naar beneden op de garages en sprong uiteindelijk op de grond, in dit hele verhaal mijn vader achter mij aanrennend, maar hij kon mij niet pakken. Ik was te bang, ik rende door over het Osdorpplein tot bij de Bart Smit, pas daar had mijn vader mij eindelijk te pakken. Vervolgens werd ik weer in de behandelkamer gebracht. Maar nee, tandarts Schenk wenste mij niet meer te helpen. Mijn vader kon met mij terug komen zodra ik wat rustiger was. Nee dus, zei ik, ik kom hier nooit meer terug.

Thuis aangekomen zag mijn moeder hoe blauw mijn arm was en hoorde het hele verhaal aan, met als resultaat dat mijn broertje en zusje ook nooit meer naar De Bekkenbeul mochten.

Deze nachtmerrie is bepalend voor de angst die ik nog jaren heb gehad voor de tandarts.

Gelukkig voor mij had ik vanaf mijn 18e een hele aardige tandarts en nu nog steeds. Het mooie is wel dat zelfs in Almere bij de tandartsen de verhalen over de bekkenbeul van diverse mensen bekend is.

Wat een trauma en een nachtmerrie.

Tandarts Schenk

Wahahahah!! Zo leuk om al die verhalen over tandarts Schenk te lezen. Ook ik heb me destijds moeten onderwerpen aan haar behandeling. Als ik de trap van het ATZ gebouw opliep kon je de bloedsporen op de traptreden volgen, gaf je gelijk de indruk van een slachthuis. Vervolgens bij de behandelruimte van Schenk plaatsnemen op de houten banken, zie de ruimte nog voor me, met al die rijen behandelkamers met een lamp boven de deur die tijdens de behandeling een onheilspellend rood licht afgaf. Dan hoorde je het brommende geluid van de ouderwetse tandartsboren en kreeg je het te kwaad. Hoe vaak ik niet tijdens het wachten kinderen heb horen gillen achter de deuren. Als ze klaar waren verlieten ze met dikke wang, bloedend, overgevend, de behandelkamers. Niet echt een goede aanblik als je zelf nog behandeld moest worden. Ik was ook altijd zenuwachtig om weer in de stoel van mw. Schenk plaats te nemen. Ze was er altijd helemaal klaar voor. Hing helemaal over je heen en altijd hing er een haarlok van haar zowat in je gezicht. Dan zag je boven je haar goudgerande brilletje glanzen met daarachter haar strenge blik, terwijl ze je vastklemde om 'los' te gaan in je mond. Gelukkig had ik een heel goed gebit en kon zij haar sadisme niet ten volle botvieren op mij. Maar de herinnering aan haar is er. Zou haar zo kunnen uittekenen.

Mevrouw Tandarts Schenk :) tja.....

Ze zal niet meer leven denk ik. Maar ze was niet alleen gevreesd in Osdorp, ook in Slotervaart. Ik verdenk de schooltandartsen er van dat ze vaak onterecht vullingen aanbrachten om te kunnen declareren. Ik poetste mijn tanden altijd goed, had een goed gebit en altijd wist mevrouw Schenk iets te vinden. En ja wat een hork van een dame was het, hoe kan zo iemand met kinderen werken. Onbegrijpelijk. Snap dat er vele niet meer naar de tandarts durfden daarna. Als ik naar haar toe moest dan was het kermen huilen ziek zijn. Niet normaal toch. Ze is 1 keer aardig geweest, toen van de orthodontist 4 kiezen bij mij getrokken moesten worden, achteraf ook onterecht had nooit gemogen, maar ja geest van de tijd zullen we maar zeggen. Maar toen veegde ze mn tranen weg met haar jas en was ze aardig. Fin dat er tandartsen waren in die tijd, maar ze hebben ook helaas meer kwaad aangericht dan goed....en heeeel veel amalgaam aangebracht onverdoofd. Een nachtmerrie, vooral die droge boor op het einde. Ik ga gelukkig wel normaal naar de tandarts, door mijn moeder bijgebracht, laat me alleen helpen onder verdoving en ga zonder angst naar de tandarts. Dikke neus tandarts Schenk

RE: RE: Kattebel

inderdaad frankie taekema had dat ongeluk gehad, zijn broertje robbie heeft nog een tijdje in een band gespeeld, ik meen dat die fruitcake heette. hun vader was bij de padvinderij.
wat dokter schenk betreft, het is grappig dat ik waarschijnlijk de enigste ben die een goede herinnering aan haar heeft. ze was tegen mij altijd erg aardig, ik krijg alleen maar nachtmerries als ik denk aan dr, lubsen , tenminste ik geloof dat die man zo heette, kamer 6 ik heb altijd een hekel aan dat nummer gehad. hij is later vervangen door morris, een engelsman met een engelengeduld maar wel in kamer 13 wat ik toen niet zo leuk vond.

Re: Re: Tandarts schenk

Jaap van willigen:

Tandarts Schenk, Zij heeft mijn beeld voor de tandarts jaren bepaald. Nu pas, nu ik 45 ben en een hele aardige tandarts, heb zit ik niet meer compleet gespannen in de tandarts stoel.
1x in het half jaar kwam ze naar de heimansschool, en hoe het komt weet ik niet, maar zonder dat je haar gezien had vóelde je al dat ze in het schoolgebouw was. En als ze dan voor de klas stond zei ze maar twee dingen. BB of "half jaar". Bij "half jaar" ging er een zucht van verlichting door je heen, maar BB stond voor Boren en Brullen!
Eenmaal bij die heks in de stoel schreeuwde ze alleen maar tegen je " Wijder open!!" en dan met zo een haak tandsteen verwijderen, waarbij al sadomasochisme naar boven kwam. Het ergste was nog het boren, zonder verdoving. Al die jaren daarna als ik in de stoel zat, zat ik met angst en beven naar de boor te kijken in de hoop dat de tandarts hem alsjeblieft niet wilde pakken. En als het gebeurde schoot de hartslag naar de 200!.
Wat een verschrikking!!!

Ilona:Ook ik heb de meest vreselijke tandarts Schenk gehad in mijn schooltijd. Ik kon er altijd van uitgaan dat ik ieder jaar langs mocht komen bij haar. Ijzeren trap op daar en bek open, wijderrrr, kreeg je dan te horen van dat vreselijke mens met der grijze haren. Ik zie haar nu nog voor me en heb nog steeds een angst voor de tandarts, hoe vriendelijk hij of zij ook is. Ik zit nu nog verstijft in die stoel. Bedankt mevrouw Schenk!

Tandarts schenk

Ook ik heb de meest vreselijke tandarts Schenk gehad in mijn schooltijd. Ik kon er altijd van uitgaan dat ik ieder jaar langs mocht komen bij haar. Ijzeren trap op daar en bek open, wijderrrr, kreeg je dan te horen van dat vreselijke mens met der grijze haren. Ik zie haar nu nog voor me en heb nog steeds een angst voor de tandarts, hoe vriendelijk hij of zij ook is. Ik zit nu nog verstijft in die stoel. Bedankt mevrouw Schenk!

Re. Kwak

Kwak gebouw bij de Osdorperban.Ja daar heb ik wat rondgestruind. jij hebt het zien bouwen ik heb gezien dat die afbrande ( vermoedelijke daders waar mensen uit de Kinkerbuurt is mij ooit verteld.)
Patatje eten bij Snackbar van Vliet , zat ook op school achter de Osdorperban Lagere School Heimansschool en daarna op de Hervormde Mavo Osdorp., Bij de Gruijter 's middags wat halen en op.
Woonde zelf op meer en vaart vanaf 1963 tot 1976 en daarna bij eindpunt lijn 1 Dijkgraafplein .

Re Tandarts Schenk

Jij nu ik de verhalen boven lees gaat alle deurtjes weer open die ik had weggestopt. Schenk als ze op school ( heimansschool) binnen kwam ging mijn hart al sneller slaan, ze riep je naam, mond open , en dan kwam of een halfjaar of het meest verschrikkelijke wat je kon horen BB, en dan wist je wel de pineut, als je dan inderdaad op die lange gang kwam,en andere kinderen zag huilen sloeg de angst echt goed toe. Eenmaal in de stoel begon ze te boren zonder verdoving en dan zei ze altijd al het zeer doet knijp je maar zacht in mijn arm , Nou dat heeft ze geweten , ben een aantal jaren nooit meer naar de tandarts geweest , naderhand bij een particuliere tandarts geweest in Osdorp bij de mooie huizen aan het water bij Tussenmeer (weet de straat niet meer, maar deze tandarts ging gewoon met je praten en goed uitleggen wat die ging doen met verdoving.

Re: Lijn 1 ?

Lijn 1 ?:
Dit artikel is gepubliceerd in 2010. Ik wil niet flauw doen, maar lijn 1 rijdt al vanaf 2001 niet meer via het Osdorpplein. Dat traject is toen overgenomen door lijn 17. Lijn 1 rijdt sinds 2001 via de Pieter Calandlaan richting De Aker.H. van DijkBeste H. van DijkDit verhaal speelt van 1959 tot 1971 (staat er boven).De redactie

Zou ik het verhaal verkeerd lezen dan? Volgens mij beschrijft de verteller een recente wandeling door zijn oude buurt. Hierbij vergelijkt hij steeds de huidige situatie met die in de periode 1959 - 1971. Zijn opmerking dat de route van lijn 1 nagenoeg ongewijzigd is, kan echter niet kloppen omdat die route in 2001 overgenomen is door lijn 17. Dat lijkt mij niet hetzelfde als "nagenoeg ongewijzigd". Vandaar mijn reactie.

Lijn 1 ?

Dit artikel is gepubliceerd in 2010. Ik wil niet flauw doen, maar lijn 1 rijdt al vanaf 2001 niet meer via het Osdorpplein. Dat traject is toen overgenomen door lijn 17. Lijn 1 rijdt sinds 2001 via de Pieter Calandlaan richting De Aker.

H. van Dijk

Beste H. van Dijk
Dit verhaal speelt van 1959 tot 1971 (staat er boven).
De redactie

Schenk

Pffff door haar ben ik 15 jaar niet meer naar een tandarts geweest, pas tijdens mijn militaire dienstplicht moest ik wel en gelukkig viel de schade mee een gaatje!

Schenk

de beul en draak van osdorpplein noemde ik der altijd. Die vreselijke lange gang die je moest lopen voordat je er was. Kinderen schreeuwde in de wachtkamer ik dacht dat ik bij de slachtbank was .Dat ik in de zesde klas zat ben ik voor de laatste keer bij der geweest omdat ze uitschoot met de boor en heb der ook uit kwaadheid een muilpeer verkocht en ben met pijn in mijn mond weggelopen. nadat mijn ouders erachter zijn gekomen wat er was gebeurd hebben we een andere tandarts genomen, waar ik wat blij mee was. Was wel lachen dat ze een half jaar later weer aanwezig was op school dat ik weer naar voren werd geroepen maar ik ging niet ik bleef mooi op mijn stoel zitten. Toen zei ze dan zal ik je ouders wel ff opbellen ik zei je doet je best maar. Ik hoop dat ze de gekregen muilpeer nog lang zal heugen

Schenk

oh ja, kennen jullie deze ook nog:
De volgende ingespoten pacient, lampje, biep, biep, biep.
Een hartslag van 160 naar binnen.

Tandarts Schenk

Ja die naam Schenk is me altijd wel bij gebleven, ze heeft een aantal kiezen van mij uitgehold en opgevuld met amulgaam en heb daar nu witte vullingen in zitten, die uitgeholde kiezen zijn nu wel verzwakt door haar.
Wat een ramp was dat als de schooltandarts op school kwam, en maar bidden dat je halfjaar had.
Als je toch moest komen dan moest je langs de achterkant van het gebouw die lange metalen trap op, vrezelijk en je zag soms uitgespugde bebloede wattenliggen.
Wat een tijd die schooltandarts.

Barbie

Ik had een man als tandarts en kneep de hand van mijn moeder zowat fijn omdat er zonder verdoving werd geboord. Ik had altijd gaatjes totdat ik groot genoeg was om alleen naar binnen te gaan. Vanaf stond ik binnen 1 minuut weer buiten. Zo serieus nam hij zijn vak. Ik heb wel mijn hele barbieverzameling kunnen aanleggen door deze tandarts. Als ik niet zou huilen kreeg ik een barbie ..... Het rook daar ook altijd zo raar.

Schenk

Ja, wat een verschrikking!!!!!!! De Hel van Osdorp!. Ik was ook heel blij toen ik gewoon naar een particuliere tandarts mocht van mijn ouders, wat een wereld van verschil. Was ik bij Schenk al als de dood als ze op school kwam, dit was zeker niet het geval bij mijn volgende tandarts, die mocht zelfs boren zonder verdoving.
Ik heb Schenk zelfs 1x geschopt toen ze aan het boren was en uitschoot en dat peesje onder mijn tong gedeeltelijk doormidden boorde, er hing gewoon een stukje los --> heb ik jaren lang gevoeld.

De Bekkenbeul noemden wij haar

Ik was 10 jaar en ook bij ons kwam de schooltandarts, tja, mevrouw Schenk... een ware hel was het. Ik herinner me nog goed dat wij op het osdorpplein in het behandelcentrum kwamen. Ik samen met mijn vader. Ik moest ik de stoel gaan zitten en ja, daar stond ze voor mij, de heks, met haar vieze dikke lichaam en grauwe grijze haren. Ik was doodsbang, uiteraard, ik was een kind van 10 jaar. Mijn vader stond aan de kant. Omdat ik zo bang was raakte ik volledig in paniek. Om mij kalm te krijgen kneep ze mijn hele arm blauw waarop ik uit de stoel sprong en het behandelcentrum uitrende. Mijn vader achter mij aan, over de galerij, springend op de garages aan de achterzijde en vervolgens rennend over tussenmeer met mijn vader achter mij aan. Toen hij mij uiteindelijk te pakken had bracht hij mij terug naar Schenk, de Bekkenbeul... jou behandel ik niet meer zei ze, kom maar terug als je rustig bent geworden. Nou, dat is pas als ik dood ben, zei ik. Thuis aangekomen schrok mijn moeder zich half dood, mijn hele bovenarm was werkelijk bont en blauw. Resultaat, mijn broertje en zusje mochten ook nooit meer naar de schooltandarts. Ik heb nog jaren een vreselijke vrees voor de tandarts gehad, maar het mooie is toch wel dat, hoewel ik nu al 48 jaar ben, ik nog steeds mensen spreek die ook deze gruweldaden met Schenk hebben meegemaakt.

Butchers

Jessurun en Bulthuis zaten eerst in Geuzenveld en later ook in die flat aan het Osdorpplein. Wat een stelletje lamlullen en slagers waren dat zeg........
Die Jessurun was mij een keer aan het boren en tegelijk, omgedraaid, met zijn assistente te ouwehoeren. Of bleef een keer met zijn haakje in mijn lip hangen. Een keer een moeder zo kwaad zien worden op hem. Haar kind was net een kies getrokken en hij stuurde dat kind, hevig bloedend, zonder tampon op de wond, zoweer naar huis. En zo waren er tig verhalen over die
slagers op het Osdorpplein.
Toen de tandarts in mil.dienst vroeg wat voor een rare soort tandarts ik eigenlijk had omdat alle kiezen veel te groot waren uitgeboord trok ik mijn conclusies en heb daar in Osdorp nooit meer een stap over de drempel gezet.

Re: Tandarts Schenk

Ja die Tandarts ken ik ook nog. Ze was niet echt vriendelijk, heb er nog nachtmerrie's van. De tandartsen zaten toen in de jaren 60/70 in de flat op het Osdorpplein. Ik ben met mijn broer,zus en ouders in 1960/61 in Osdorp komen wonen. Was toen 1 jaar, heb daar tot mijn 21ste gewoond.
Daarna uit huis gegaan 5 jaar in A'dam oost, maar miste Osdorp heel erg.
Ons huis in Oost werd afgebroken en we mochten in terug naar Osdorp.
Daar kwamen in de Willemskerkestraat te wonen.

van Commenee

Ha! Andre, de broer van Charles, was ook zo'n sportman. Ik herinner mij dat ik hem samen met mijn maatje Erik had uitgelokt. Plotseling rende Andre op ons af. Erik sprong bij mij achter op de fiets en riep; "Rijden! Rijden! Sneller!".
Ik weet niet of de atleet ons inhaalde maar het zou mij niet verbaasd hebben.