De Osdorperban
In het tweede portiek woonde Frankie vroeger, volgens mij op nummer 407. En dan het vierde portiek ... het onze, links huisnummer 413 en rechts 415. Wij woonden op de 3e verdieping, 415-3. Mijn huishoudtaak vroeger was zakken kolen vanuit de box op straathoogte en naar 3-hoog brengen. Dat deed ik liever dan afwassen. Er was wel gas, sinds 1965 schat ik, maar dat was alleen voor de huiskamer. In ons slaapkamertje, waar mijn twee broertjes en ik sliepen, stonden in de winter de ijsbloemen centimeters dik op het raam. Bijstoken was noodzaak, ik herinner me ook nog een zwarte oliekachel, voor in de badkamer.
Nu ik voor de deur sta, neemt het straatjochie uit de jaren 60 weer bezit van me. Ik heb dat met geen enkel ander huis, alleen met de Osdorperban. Het is niet eens dat ik me kan herinneren hoe ik me toen heb gevoeld, nee, ik voelde het gevoel weer van 12, 13, 14 jaar zijn, in de jaren zestig … en vooral de opwinding, het optimisme, de mogelijkheden, de kansen, de bomen tot de hemel, de verbeelding aan de macht. Het leven bood zo ongelooflijk veel in zo'n vreselijk snel tempo.
Topsport
Ik draai me om en kijk naar de Osdorperban. Rechts de Meer en Vaart en de Geer Ban, links de Hoekenes en Grasrijk. Niets lijkt er veranderd, behalve dat de Osdorperban inmiddels geasfalteerd is. Ik besluit om naar mijn oude lagere school te lopen. Ik heb, net als al mijn buurjongens en -meisjes van ons blok, op de Sint Lucasschool gezeten. Een jaar op een dependance, achter de Meer en Vaart. De 5e klas. Ik kan me nog herinneren dat ik daar op school zat toen Ajax in de mist met 5-1 van Liverpool won. Eén van de opwindendste gebeurtenissen in mijn leven in Osdorp was de doorbraak van Nederland als professionele sportnatie. Anton Geesink, Ard Schenk en Kees Verkerk, Jan Janssen, Ajax en Feyenoord, Tom Okker, Tiemen Groen (meervoudig wereldkampioen, zoek maar op!), we kregen nergens genoeg van. Mijn moeder moet het wel eens moeilijk hebben gehad, met vier mannen in huis, maar heeft nooit wat laten merken en heeft volgens mij ook wel genoten van veel wedstrijden. Wij kregen trouwens pas een TV in 1964, toen we dus al bijna 5 jaar in Osdorp woonden. Te laat voor de Elfstedentocht met Reinier Paping, maar op tijd voor Olympisch goud voor Geesink.