Ik was jarenlang bevriend met haar en wij beschouwden elkaar als moeder en dochter. Wij steunden elkaar, want we hadden allebei onze man verloren. Deze buurvrouw woonde al 28 jaar in de Voorburgstraat, waarvan de laatste negen jaren alleen.
In die nacht is mijn buurvrouw met schrik opgestaan door een overstroming in haar woning die van de etage boven haar kwam. Wij alarmeerde meteen de politie, die snel kwam. In eerste instantie was er geen aanleiding om te denken aan een ernstige zaak of een misdrijf. Gewoon vergeten een kraan dicht te doen of een losgesprongen slang van de wasmachine. De politie ging naar boven. Minutenlang werd er op de deur gebonkt, maar geen gehoor.
Omdat mijn buurvrouw altijd al vermoedde dat er iets mis was op de verdieping boven haar, werd de deur opengebroken door de politieagenten. En ... zij troffen een wietplantage aan. Bij nader onderzoek bleek dat de bewoners van die woning de kraan lieten openstaan om de plantage van water te voorzien. De zaak is toen verder in behandeling genomen door de politie. Maanden later heeft mijn buurvrouw te horen gekregen dat ze niet in aanmerking kwam voor schadevergoeding ,de reden hiervoor werd echter niet duidelijk. Daarmee was de zaak afgedaan.
Door alle ellende moest mijn buurvrouw verhuizen. In het oude huis was er niks overgebleven, alle waardevolle spullen waren waardeloos geworden door de overstroming. In 2009 verhuisde zij naar de Masira. Een nieuwbouwwoning aan de Delflandlaan. Nog geen maand later liep alles weer mis. Het ene probleem na het andere, maar wij - de twee buren - wisten elkaar altijd weer te vinden en we hebben elkaar door de jaren heen door dik en dun gesteund. Helaas is mijn buurvrouw na al die ellende op 15 november 2009 komen te overlijden. Moge zij ruste in vrede.
Judy schreef dit verhaal tijdens de cursus van Computerwijk (module Geheugen van West) in Eigenwijks.
Hier staan de verhalen van de cursisten van deze cursusgroep.