Naast de goudsmid was een café en ik zie de eigenaren op 4 mei even voor achten voor de deur staan. Altijd weer. De Van Limburgstirumstraat was een drukke straat met (volgens mij rijdt lijn 10 er doorheen). Maar op 4 mei om 20.00 uur kon je daar een speld horen vallen. Eenmaal is het gebeurd dat iemand bij de Wittekade tijdens de twee minuten stilte de brug op fietste. Die is door mensen die bij de tramhalte stond te wachten het water in gegooid. Daar is lang over gesproken. Niet over het water maar over het feit dat die man het had gedurfd om... Woede!
Mijn grootouders kregen twee zonen: Bart en Martin. Samen hebben zij van hun ouders de zaak weer overgenomen. Mijn vader (Martin) heeft boven de winkel de eerste
verdieping kunnen huren en daar zijn wij (Marian, Jeannet en Andrea) geboren. Een piepkleine woning waar we 11 jaar hebben gewoond. En iedere woensdag ging mijn moeder naar het CBH om te kijken of we al aan de beurt waren voor een wat grotere woning. Een houten trap, houten scheidingswand tussen kamer en hal en als op de derde verdieping de buurman ging halteren (kleinste man van de straat maar beresterk) dan was het bij iedere landing of er een bom viel.
Later hebben de broers in de Fannius Scholtenstraat een 2e groentezaak geopend en is mijn vader daar gaan werken onder andere met Sien en André. En mijn oom is in de Van Limburgstirumstraat doorgegaan.
Ik heb daar een flink deel van mijn jeugd met veel plezier gewoond.
Niet stil op 4 mei
Tweede deel van het verhaal over jeugdherinneringen uit de Staatsliedenbuurt
889 keer bekeken