Pater Cor Rooyakkers, een pater Kruisheer.
Om met hem een gesprek te hebben moest ik naar Uden. Hij richtte o.a. De Schakel op, het Eliashuis en was een van de medeoprichters van stichting De Brug.
Op 6 maart 2004 verhuisde hij van Geuzenveld naar Uden, na een lang en bewogen werkzaam leven in o.a Geuzenveld-Slotermeer. Op 26 juni wordt hij 88 jaar! Hij woont dan weliswaar in een prachtige nieuwbouwflat voor paters in ruste, aangebouwd aan het klooster van de kruisheren in Uden, een pater in ruste is hij nog steeds niet!
Wie kent hem eigenlijk niet?
Een kleine, onopvallende man, die je open aankijkt en warme interesse en betrokkenheid uitstraalt. Een boeiend verteller met een gigantisch geheugen. Een diep religieus mens. In de loop der jaren is hij een beetje scheefgegroeid door de gevolgen van de ziekte van Ménière. Tot 1971 werkte Cor Rooyakkers als Godsdienstleraar aan het Vituscollege in Bussum. Omdat zijn gehoor hem in de steek liet en aan één oor helemaal doof werd moest hij iets anders gaan doen. Alleen wist hij nog niet wat.
Gelukkig kwam hij naar Geuzenveld. Cor Rooyakkers werd “de bonte hond" genoemd, "bij wie alles kon wat de kerk verboden had." Een ‘rooie’ pater. Van het toenmalige hoofd van de Kruisheren in Amsterdam pater Busee kreeg Cor Rooyakkers de opdracht om ‘te doen en laten wat hij wou’, als het maar zin had en zinvol was.
Cor Rooyakkers begon met het herinvoeren van huisbezoeken. Overdag ging hij naar zieken, ouderen en gehandicapte mensen toe, ’s avonds naar de gezinnen. Elke dag minimaal 2-3 bezoeken afleggen Hij voerde gesprekken met veel mensen die de kerk de rug hadden toegekeerd. Uiteindelijk kwam hij tot de ontdekking dat de persoonlijke aandacht en luisteren naar de kleine en grote zorgen van de parochianen veel invloed had op de terugkeer van veel parochianen. Zijn medeconfraters hadden het druk met andere belangrijke zaken. Maar omdat Cor, als een ‘gehandicapt’ man naar Amsterdam kwam en er niet zoveel van hem verwacht werd, kon hij al zijn tijd en aandacht besteden aan deze zo ontzettend belangrijke huisbezoeken.
De mensen kwamen weer bij elkaar, deelden weer gemeenschappelijkheden. Omdat er indertijd veel eenzame en alleenstaanden in Geuzenveld woonde richtte Cor op 26 januari 1971 ‘De Schakel’ op. Mensen konden elkaar daar ontmoeten, deden aan ontspanning en kregen waar nodig hulp. Zowel op materieel als immaterieel en geestelijk gebied.
Cor is zelfs gaan leren dansen om mee te kunnen doen. De eerste bijeenkomst bestond uit 16 mensen maar al snel werd dat een veelvoud daarvan. Cor ging praten met de gereformeerde- en hervormde dominees om vooral samen dit project op te kunnen zetten. Vanuit de activiteiten van ‘De Schakel” kwamen veel hulpvragen over huwelijksproblemen, woningnood, herhuisvesting, de sociale dienst en nog veel meer. Door als contactpersoon op te treden creëerde hij een nieuw netwerk. In 1974 ontstond het Eliashuis. Tijdens de kerst 1982 ontstond de gedachte om in het oude klooster van de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid, De Brug op te zetten. Een samenwerkingsproject tussen de zusters en de Kruisheren.
De zusters trokken weg uit het klooster en zo ontstond De Brug.
Vlak voordat Cor Rooyakkers uit Amsterdam vertrok kreeg hij van de carnavalsvereniging ‘De Geuzenkneuters’de erepenning uitgereikt als Geuzenkneuter van 2004.
Wie Cor een kaartje wil sturen om hem een fijne verjaardag te wensen kan dat doen door het te sturen naar C.Rooyakkers, de Cour 18, 5401 XS Uden
telefoon: 0413262855
Hallo, ik vraag me af of de Schakel het buurthuis is in de Paul Scholtenstraat.
Deze mijnheer deed goed werk en de Schakel bestaat nog steeds en wordt nu gebruikt voor aktiviteiten voor onze buurt.
Misschien wel leuk om een foto op te hangen van de oprichter van de Schakel.
Wie kan mij daar meer over vertellen?
Groetjes Ella Hester.
Hedda van Rozelaar
Ik ben nooit eenzaam geweest
Wat een lieve en intelligente man, een voorbeeld voor alle mensen die gewoon hartelijk en medelevend willen zijn, zonder poeha!
En Cor van Drongelen heeft er een mooi verhaal van gemaakt, echt iets om te bewaren voor het nageslacht: Kijk jongens, zo kon het ook!