In de jaren zeventig begon het met mijn voorliefde voor deze muziek. Vaak was ik te vinden in kroegen als ‘Bolle Jan’ in de tweede Nassaustraat (“hallo dames en mensen”) of ‘John John’ in de Willemsstraat. Lekker blond, maar iedereen zeer wel bespraakt. Ook bezocht ik jaarlijks het Jordaan Cabaret in ‘De Palm’ op de Palmgracht tijdens het Jordaanfestival. In de Westerstraat was het tijdens dit festival vaak feest voor café ‘Nol’ met onder andere een legendarisch optreden van niemand minder dan ene ‘Brintha’.
In die periode werkte ik als glazenwasser in Amsterdam-Oost en was ik een vaste bezoeker van ‘Ko’s Koffiehuis’op de Linnaeuskade waar het levenslied elke dag door de speakers klonk. Ik voetbalde in die tijd bij BDK (Bok de Korver), een echte Amsterdamse voetbalclub waar ook wekelijks de smartlappen door de kantine knalden. Bij een jubileumfeest van deze club zag ik nog een beschonken Johnny Jordaan optreden. Later begon ik mijn ‘carrière’ binnen de financiële dienstverlening bij de Rabo bank in de Jan Evertsenstraat en kreeg ik contact met de echte oer Amsterdammers. Gebak en fooien waren geen uitzondering in die tijd. Na mijn overplaatsing naar de Rabobank in de Kinkerstraat was Rene Froger een vaste (slechte) klant van mij. Bijna huilend zat hij tegenover mij om te vragen naar een voorschotje en overtuigde ik mijn chef ervan dat hij er wel zou komen en een voorschotje geen kwaad kon.
En dan was er die platenzaak van Willie Alberti vlak naast het Osdorpplein waar ik heel wat lp’s kocht. Woedend kon je Willie maken als je jouw fiets tegen zijn etalageruit plaatste. Het ‘onderdeurtje’ stormde dan naar buiten en schold je de huid vol. Later, na zijn dood, was ik nog in zijn museum aanwezig waar zijn vrouw mij een liefdevolle rondleiding gaf.
Op het Rembrandtsplein was het ook altijd genieten in het ‘Hof van Holland’ waar vele artiesten het Amsterdamse levenslied zongen. En hoe je er ook over denkt, de beste accordeonist die ooit geleefd heeft is toch wel Johnny Meijer die net zo makkelijk jazz als het levenslied speelde. Ik zag hem enkele malen optreden en was meteen verkocht. Nog regelmatig klinken zijn accordeonklanken door mijn speakers. En wat te denken van Manke Nelis iemand die een cafe in korte tijd op zijn kop wist te zetten. Helaas is het na het overlijden van Hazes, wat mij betreft, een beetje gedaan met dit genre. Maar wat niet weg gaat zijn mijn mooie herinneringen aan deze prachtige tijd!
N.B. Het overnemen van teksten of illustraties van Ruud Monde mag alleen met zijn uitdrukkelijke toestemming.
"Wat kenmerkt de Amsterdammer? Juist ja een grote bek en een heel klein hartje. De Amsterdammer is emotioneel en laat dit snel zien. Dit kenmerkt ook de muziek in Amsterdam. De smartlap is nog steeds ongekend populair onder de Amsterdammers. Stap maar een volkskroeg binnen en de kans is groot dat Hazes op staat. Ook ik houd van deze volkse gezangen. Uit mijn platencollectie blijkt dit ook wel. De echte Roots muziek is de muziek waar ik mijn hart aan heb verloren. Lp’s en cd’s waar de tranen vanaf lopen. En ja, ik beken het eerlijk, ik ben in het bezit van honderden lp’s waarop de smartlap centraal staat."
Ruud Monde
Zie ook de website van Ruud Monde: http://www.ruudmonde.com/