Geen goudmijn
Op m’n 22e in 1966 nam ik een kapsalon in de Polanenstraat over, recht tegenover de kruidenierswinkel van Tante Greet en een handel in vodden en oud papier. Via de eigenaar van het pand kreeg ik de halve voorwoning op de 1e verdieping in huur en ging daar met mijn aanstaande echtgenote wonen. 1976 trouwden we en juni 1969 werd onze dochter geboren. Weliswaar was de kapperszaak geen goudmijn, maar we konden er normaal van leven. De dochter van oud DWS speler Willem Failé, Cora aan het (kap)werk Foto's: Peter Koghee

Kruis erdoor
Als een donderslag bij heldere hemel kwam dan ook het bericht in Het Parool dat de Spaarndammerbuurt nodig op de schop moest en er op de voorpagina een luchtfoto van de wijk stond met een kruis door de straat waar ik m’n zaak en woning had. Het gevolg was dat m’n omzet van de een op andere dag sterk achteruit liep, simpelweg omdat m’n klanten dachten dat het laatste uur voor de salon al geslagen had. Over het wel en wee daarvan heeft later nog een reportage van anderhalve pagina in het kerstnummer van 1971 in Vrij Nederland gestaan. Aankondiging sanering/sluiting Lompenhandel Polanenstraat Foto: Peter Koghee
Ook voor de andere bedrijven en bedrijfjes was de lol er vlot af en ook zij kwijnden langzaam weg en gaven zich over aan de naderende sanering. En voor dat u denkt 'oh maar daar stond een vergoeding van de gemeente tegenover', dan heeft u het mis.
Werkgroep
Omdat de buurt mij erg aan het hart ging stortte ik me samen met onder andere Harry en Emmy van de sigarenwinkel in de Houtrijkstraat en vele anderen op de inspraak voor de herinrichting van de buurt. De vergaderingen in het Polanentheater werden door mij en m’n mede insprekers druk bezocht en resulteerde in de oprichting van de werkgroep Spaarndammerplantsoen. Een werkgroep die zich bezig hield met de herinrichting van genoemd plantsoen. Iets wat ook later daadwerkelijk van de grond is gekomen. Een inspraakavond Foto: Peter Koghee
Om de bewoners van de Spaarndammerbuurt meer en meer bij de inspraak en de renovatieplannen van de gemeente op de hoogte te brengen werd op de hoek van de Spaarndammerstraat, daar waar de kerk had gestaan een informatiemarkt neergezet waar een ieder die info over de renovatie kon vinden die hij/zij dacht nodig te hebben.
Nep
Als grap, ik verklap nu een geheim, hadden Harry (van de Sigarenwinkel) en ik een paar dagen te voor aan de infomarkt een nep werkgroep met de naam: “Sloop het Zooitje” opgericht en de buurt vol geplakt met posters met teksten als: Smallere straten, bredere stoep, meer ruimte voor de hondenpoep en nog meer nonsens. De infomarkt in de Spaarndammerstraat Foto: Peter Koghee
Dat we echter zo serieus genomen zouden worden door de heren politici, beleidsbepalers en consorten, nee, dat hadden we zelfs in onze stoutste dromen nooit gedacht. Het was zelfs zo dat op de info-markt er een aparte stand voor onze nep-klup was gereserveerd. We hebben daar toen, in alle vroegte om niet te verraden wie er achter dat clubje zat, een toiletpot neer gezet waar klachten voor bouw en woningtoezicht in gedeponeerd konden worden.

Na de sloop van de Polanenstraat en mijn kapsalon heb ik nog een poosje bij de Kapsalon van Anton Arts in de Spaarndammerstraat gewerkt.
Het wonen en werken in de Spaarndammerbuurt heeft bij mij voor een warm plekje gezorgd. En ik heb er veel, heel veel leuke en vriendelijke (ondanks de kreet: Moord & Brandbuurt) leren kennen.