Naar huis teruglopend van de lagere school nam hij de tijd om met de struiken te praten en later studeerde hij biologie in Amsterdam. Tijdens zijn middelbare schooltijd in Nijmegen zette hij zich in voor behoud van de Ooijpolder en raakte op zijn 15e ervan doordrongen dat bescherming van het milieu (zijn) politieke inzet vergde.
Toen hij eind jaren zeventig weer in Amsterdam woonde, studeerde en werkte, was hij politiek actief. In aanvang PSP maar toen deze partij niets in samenwerking bleek te zien stond hij aan de wieg van Groen Links.
De idealen die ten grondslag liggen aan het ontwerp voor de Tuinsteden staan nog overeind maar na al die jaren is ook duidelijk wat er niet goed voorzien werd. De scheiding tussen wonen en werken resulteerde in saaiheid. Geen vanzelfsprekende, toevallige ontmoetingen in ’n kroeg ’n theater omdat ze niet in de nabijheid van huizen liggen. Dat verandert. Er zijn plannen, een gracht, horecavoorziening, hotelaccommodatie.
Zijn droom is dat in Nieuw West een muziekpodium komt waar talenten tot ontwikkeling kunnen komen. Waardoor mensen als ze uit willen niet naar het centrum, maar richting West trekken. Het groen uit de beginjaren ondergaat ook vernieuwing, net als in je eigen tuin worden ook in de openbare ruimten te oude bomen vervangen en de aanleg aangepast aan wensen en ideeën van nu.
Hij woont weer aan de spoordijk waar hij als kind al speelde en kijkt vanuit zijn kantoor op het huis waar zijn grootvader woonde. Op de rever van zijn jasje een groen lintje, het symbool van respect voor moeder aarde.
Het groenste stadsdeel kan zich gelukkig prijzen …
Dorrit was een van de cursisten van de schrijfcursus november-december 2010 van het Geheugen van West.
Kijk hier voor de resultaten van de schrijfcursus november-december 2010.