De vos en zijn streken

Meneer de Vos ontvangt ons lachend in de woning waar hij en zijn vrouw al vier jaar wonen. Toch hadden ze, als het aan hen gelegen had, liever nog gewoond in hun huisje aan de Plutarchusstraat, dat je vanuit het raam kan zien liggen. Daar woonden ze maarliefst 45 jaar samen, totdat de benen van mevrouw De Vos de trap niet meer aankonden. Ze hebben Slotermeer zien ontstaan, en zelfs kan meneer De Vos zich nog herinneren dat Slotermeer een grote zandvlakte was, en dat er een boerderij gelegen was. Maar de jaartallen is hij vergeten: daarvoor is het te lang geleden. Meneer de Vos is 83 jaar, maar desondanks sorteert hij nog elke dag de post voor alle bewoners in het complex, en bezorgt hij de brieven met het karretje van zijn vrouw.
Mevrouw De Vos schuift later aan, en haar man zegt tegen haar: "Ik was een hele goeie jongen, he!". Zijn echtgenote beaamt dit direct, en als ze nog even samen poseren voor de foto lijken ze nog even veel van elkaar te houden als 51 jaar geleden. Mevrouw De Vos vraagt: "Moeten we onze trouwjurk weer aan?", maar nee, zo ver willen we niet gaan. Het is een gelukkig stel, dat zie je maar zo. Toch vertrekken we niet eerder dan dat meneer De Vos nog een paar staaltjes van zijn rebelse karakter laat zien. Want niet voor niets staat hij bekend als de Don Juan van het Gerhardhuis!