Ze voelt zich Nederlander. Ze voelt zich Amsterdammer. Ze is fan van Ajax.
Zoulikha Loutfti was 2 jaar oud toen ze in het kader van gezinshereniging naar Nederland kwam.
Nu is zij een doortastende vrouw en niet op haar mondje is gevallen. Omdat ze vaak commentaar had op de rijstijl van een ander vond een buurjongen de advertentie waarin een opleiding als rij-instructeur werd aangeboden geknipt voor haar. Na negen maanden opleiding had ze haar diploma. Na vijf jaar haar eigen rijschool.
Leerlingen in spé vergissen zich nog wel eens. “Als ze me aan de telefoon hebben denken ze te maken te hebben met een hooggehakte blondine met decolleté. Dat is dan even wennen.'
Zoulikha gaat traditioneel gekleed en draagt een hoofddoek.
Vooroordelen smelten weg in het contact met deze vrouw. Zelfs de stoerste leerlingen hebben snel in de gaten dat het opvolgen van haar instructies de snelste weg naar hun rijbewijs is. En als de politie bij een controle de leerling aanspreekt in plaats van de instructeur kan ze daar hartelijk om lachen.
Haar Marokkaanse buurtbewoners doen zelden tevergeefs een beroep op haar. Zoulikha is betrokken bij de buurt en zodoende op de hoogte van de zaken die spelen. De projecten van sloop en nieuwbouw. Maar ook welke mensen in de buurt weinig bezoek krijgen. Wie moeite heeft met het lezen van een brief van een instantie of arts. Als haar werkzaamheden en de zorg voor haar twee dochters het even toelaten helpt ze waar ze kan. Deze vliegende keep staat in haar vrije tijd ook in het doel van damesvoetbalelftal Slotenrivalen. 'Ja, met hoofddoek.'
Gepubliceerd: 28 mei 2006