Zinnelijke zinnen

7 Fans

‘De beste bomen uit het bos, vindt u als hout terug bij Jongevos’.

Phoenix 1955 Hoeveel mensen hebben deze tekst in al die jaren gelezen? Hoeveel mensen hebben deze tekst in al die jaren gelezen? (foto: 1955, archiefdienst voor Kennemerland)

Phoenix 1955 Hoeveel mensen hebben deze tekst in al die jaren gelezen? Hoeveel mensen hebben deze tekst in al die jaren gelezen? (foto: 1955, archiefdienst voor Kennemerland)

Alle rechten voorbehouden

De boodschap in witte blokletters van stavast op de achterkant (of is het de voorkant) van een bruinkleurige loods trekt langzaam aan me voorbij gezien vanuit de trein van CS naar Muiderpoort. Het beeld van de oude heer Jongevos in overall die met een wijds gebaar zijn planken, palen en latten aanprijst verschijnt als vanzelf op mijn netvlies. ‘…….. bos als hout terug bij Jongevos’. Boodschappen die je niet snel loslaten. Ritme en rijm van slagzinnen.
Nee, dan de aan de tijd aangepaste moderne versies die me op vele plaatsen in de stad op A4-formaat vanaf een raamkozijn waarschuwen voor de ondeugden van vandaag: ‘ook bange mensen krijgen klappen’, ‘oorlog is geweld, vrede is geweldiger’, ‘verbeter de wereld, begin bij uw kinderen’. Ware woorden, helaas.
Terug naar de graffiti van lang geleden denk ik aan de eerste slagzin die ik, nog klein en onbekend met het grote leed in de wereld, zag langs de Haarlemmerweg op de zijmuur van een opslagplaats: ‘al een vat, kist of krat van de Phoenix gehad?!’ Phoenix sprak ik nog lang daarna uit als Poeniks. Wist ik veel, ik kon net lezen. Meestal trokken ook die letters met een pittige snelheid aan mij voorbij, terwijl ik met zo’n klein wit pothelmpje op spannend angstig tussen mijn vader en moeder ingeklemd zat op de veel versleutelde BSA van m’n pa. Eén keer reden we er niet langs maar stonden er recht voor. Stil. Mijn pa stond droevig naar zíjn BSA te kijken. Het ding was niet meer aan de praat te krijgen en teruglopen naar Amsterdam Oud West was best een eind. ‘Anders smijt je dat rotding maar in de Haarlemmertrekvaart’, sprak mijn moeder half huilend. Ik stond er beteuterd bij en had ook later, ondanks de zinnelijkheid van de zin, niet het idee dat het bezit van ‘een vat, kist of krat van de Phoenix’ iets aan de situatie zou hebben verbeterd.

De hele serie verhalen van Ruud vindt u hier: Ruud's Rondje

Gepubliceerd: 12 oktober 2006

Alle rechten voorbehouden

1552 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Phoenix 2006 Wat rest is een saaie wand. (oktober 2006)

Phoenix 2006 Wat rest is een saaie wand. (oktober 2006)

Alle rechten voorbehouden
Site Administrator

Re: Zinnelijke zinnen

Tussen 1955 en 1970 reisde ons gezin vele malen met de trein van station Sloterdijk naar Leiden waar mijn grootouders woonden.
Om ons bezig te houden wees mijn vader onderweg altijd op dingen die er buiten te zien waren: de suikerfabriek in Halfweg, de koepelgevangenis in Haarlem, de Keukenhof die je volgens hem kon zien tussen de bomen -ik zag hooguit ergens een lichtje in het donkere geboomte-, de ruïne van Teylingen, de enorme verfbus van de Sikkens-verffabriek (nu Sigma coatings) bij Leiden en tenslotte een molen die aangaf dat we het station van Leiden naderden.
En uiteraard ook die loods met "al een vat, kist of krat van de Phoenix gehad". Geen idee wat ik me daar bij voor moest stellen en nee, nooit een vat, kist of krat van de Phoenix gehad.
Zo nu en dan reis ik nog wel eens met de trein tussen Amsterdam en Leiden en dan probeer ik al die bekende tekens in het landschap weer te vinden. Maar de Phoenix is verdwenen, evenals die grote verfbus.
Heel leuk om die foto van die doorzichtige wand met die letters nog eens te zien.