Fragmenten uit de bouw, deel 8

Hier moest je met twee man heen met de vrachtwagen en touw en blok om de pijpen omhoog te hijsen. Natuurlijk nadat je de dag ervoor de oude schoorsteen weggesloopt en afgevoerd had.

Als je de smalle trappen beklommen had met gereedschap en materiaal was je al kapot. Dan was je nog niet óp het dak maar pas op de zolder. Voor en achter had je wel een raam, maar als je van daaruit het dak op wilde moest je eerst leren vliegen. Aan de zijkant, vlak naast de schoorsteen zat meestal ook nog een onogelijk klein raampje. Ik kon er, als ik mijn adem inhield, net doorheen, nádat ik enig gereedschap in de smalle goot had gedeponeerd. Dan met de summiere aanwijzingen van de stomers beneden zoeken naar de lekkage. Die zat daar meestal bij de schoorsteen. Daar was het lood uit de voegen geschoven. Dat moest eerst weer terug en vastgeklemd in de voeg met een opgerold strookje lood. Dan moest je toch nog een keer terug door het raampje om op de zolder wat cement klaar te maken. Daar moesten dan de voegen ter plaatse van het lood mee gerepareerd worden. Je was er zomaar een paar uur mee bezig. Maar dat vond ik niet erg want er was niemand die op je vingers keek. Zo vrij als een vogel!
Vele lekkages later moesten we de hele schoorsteen buiten op het dak slopen. Een klein stukje tot net boven de pannen bleef staan. Voor het weggesloopte gedeelte kwamen dan dubbelwandige eternietpijpen met bovenop een hoed, die we schoorden met stalen kabels. De pijpen werden wel buitenom omhoog gehesen, want die konden natuurlijk niet door dat kleine raampje. Als ik door de Willemstraat fiets, kijk ik nog wel eens omhoog en zie dat de schoorsteenpijpen er nog steeds staan. Kaarsrecht!

Gepubliceerd: 2 april 2013