Bommen en granaten

Auteur: Jan Wiebenga
1 Fan
Staatsliedenbuurt
 Foto: Jan Wiebenga, mei 2011

Foto: Jan Wiebenga, mei 2011

Alle rechten voorbehouden

Ook wij, de ‘hangjongeren’ uit de Van der Hoopstraat, kenden de klappertjes waar Loes Kuijkens het over had in haar verhaal ‘Met klappertjes spelen’.

Loes gaf aan dat je klappertjes deed tussen een bout en moer. Een variant daarop pasten wij toe, door van lucifers de koppen te vergruizen met de achterkant van de bout (voorzichtig drukken). Dit fijngemaakte kruit werd dan in de moer, die een klein stukje op de bout gedraaid was, gedaan. Dan voorzichtig de moer verder op de bout draaien, zodat het kruit zich tussen de moer en de bout kon nestelen. Af en toe even voorzichtig schudden zodat de laatste restjes in het draad van de bout verdween.
Als de ‘bom’ goed gevuld was gooiden we die met kracht tegen de hoge muur van het depot van de gemeente in de Van Hallstraat. De knallen die dan volgden waren niet van echt te onderscheiden, echt enorm. Hoe groter je bout en moer was, des te groter was de knal. Mijn vader zat in de bouw, zodat er in de schuur ook een kistje stond met grote en kleine bouten. Wij pakten de grote!
Of het een gevaarlijk spelletje was, daar dacht niemand over na. Het is wel zaak om de bout van je af en tegen een stenen muur te gooien. We deden dit alleen met oud en nieuw en met hartjesdag (derde maandag in augustus).

Alle rechten voorbehouden

878 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
Alex Krull

Bom Variant

Bommen en Granaten

Er waren natuurlijk variaties. Hier is mijn Bos en Lommer versie, zoals de bijgevoegde illustratie:

-Een Bout en Moer werd aan een sling van touw vast geknoopt en de sling werd in de hand gehouden. Zo kon de moer met meer kracht tegen de muur geslagen worden.

-Een andere variatie was een sleutel met een spijker in het gat en die beiden aan een sling van touw werden vast geknoopt. Verder met een elastiek bandje om die twee bij elkaar te houden. Deze contraptie werd dan met de spijker einde tegen de muur geslagen.
Voor het beste resultaat werd de punt van de spijker bolvormig rond gevijld. Als er teveel zwavel in het gat zat, dan werd het gat in de sleutel tot flarden geblazen.

Om het zwavel van de lucifer af te krijgen werd dat doormiddel van een hamer heel voorzichtig afgebroken, en daarna tot poeder gemaald.

Ach, heerlijke jeugd herinneringen. Ik vraag me af of deze dingen nog steeds uitgespookt worden.

Groeten

Lex Krull, in Ca

Bommen en Granaten Bommen en Granaten

Bommen en Granaten Bommen en Granaten Door: Alex Krull

Alle rechten voorbehouden
Joop

Lucifers en zilverpapier

Wat het ook erg leuk deed was een stukje zilverpapier vullen met zwavel van een 5-tal lucifers. Een complete lucifer er tussen leggen , vervolgens goed dichtvouwen.
Het geheel op een stenen rand leggen , kopje over de rand, en verhitten met een lucifer , na enige seconden vloog het projectieltje weg. SPECTACULAIR!!! (voor een 8 jarige) niet normaal meer.

Joop Komen

chloorkali en zwavel

Wij gebruikten altijd een mengsel van chloorkali en zwavel dat we voorzichtig tussen bout en moer draaiden.
Een kanonschot was het resultaat als we het projectiel op de straatstenen smeten.
Later hoorden we dat dit mengsel verdomd gevaarlijk was en dat er wel ernstige ongelukken hadden kunnen gebeuren.
Spelen met carbidbussen was ook vermakelijk. Gaatje in de bodem van de bus met een spijker slaan, beetje carbid in de bus, flinke klodder spuug erop, deksel stevig op de bus doen, paar seconden wachten, daarna brandende lucifer bij het gaatje in de bodem en met een daverende knal vloog het deksel er dan af.
Ook levensgevaarlijk volgens de oude wijze mensen die echter toen ze 12 - 14 jaar oud waren geen haar beter waren dan wij.
Enfin, ik leef nog steeds in tegenstelling met die oude wijze mensen.
Proost!

Jan Rutgers

Knallen maar ook voor je kop

Een schier onuitputtelijke bron van bouten vonden wij op het spoorwegemplacement. Loszittende bouten in de verbindingsstukken van de spoorstaven werden "met gevaar voor eigen leven" gegapt. Werd je door een spoorwegman betrapt en gepakt, dan was een fikse draai om de oren het minste.
De meest uitgelezen dag voor een dergelijke expeditie was wel de zondag, er was dan niet veel volk op de rails en er stonden meer treinstellen die de nodige beschutting boden. Nadeel was wel, dat je in je pakkieandeftig op strooptocht moest en dat je er vaak toch redelijk besmeurd van terug kwam. Ja dan waaide het thuis ook wel even, maar de lol van de knallen (overigens ook met de luciferkoppen van Zwaluw, dat waren de beste) maakte veel goed.