Poepie Malefijt

Auteur: Joop Komen
7 Fans
Staatsliedenbuurt

Op de hoek van Limburg Stirumstraat en van Hogendorpstraat stond een piepklein boekwinkeltje. Ik verplaats me nu naar de jaren veertig. De oude weduwnaar Malefijt runde het zaakje.

Het winkeltje op de hoek van de Van Limburg Stirumstraat en de Van Hogendorpstraat Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam

Het winkeltje op de hoek van de Van Limburg Stirumstraat en de Van Hogendorpstraat Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Hij was een lange statige man, een beetje excentriek en zeer somber. In de kleine etalage lagen, meestal tweedehands, boeken waarbij de heer Malefijt bij elk boek op kleine stukjes papier een aanmoediging tot kopen had gezet. Bij Dik Trom stond bijvoorbeeld: "O, wat een leuk boekje!" Bij Sil de Strandjutter had hij gezet: "Dit moet U lezen, een juttersleven." Bij Ivoren Parade stond: "Bang voor de tandarts?" De streekroman Jikkemien kreeg van hem: "Dit is pas mooi! slechts fl. 1,50."
Dat alles in een nogal hanenpoterig handschrift. Als kind vonden wij het prachtig al deze PR-uitingen te lezen. Als je de paar vierkante meter winkel betrad struikelde je in het halfduister over de stapels boeken.
Altijd stond de heer Malefijt als een standbeeld achter het kleine toonbankje. Zelfs al kocht je een vlakgummetje van 5 cent, dan nog werd je door hem serviel bedankt en uitgeleide gedaan. Nooit heb ik hem echter zien lachen.

Elke zondagochtend hield de heer Malefijt een Zondagschoolklasje op de Wittenkade in een klein donker buurthuis. Eens heb ik als twaalfjarige samen met Jantje de Dood de Zondagschool. van "Poepie Malefijt", (zo werd hij in de buurt genoemd), bezocht. Met luide holle stem verkondigde de heer Malefijt ons het Woord. Daarna moest er gezongen worden onder begeleiding van een gammel harmonium. "Wie van jullie kan piano spelen?", vroeg de heer Malefijt aan het aanwezige groepje kinderen. Hoewel hij nauwelijks wist wat een piano was, stak Jantje de Dood zijn vinger op. "Kom jij dan maar hier en ga aan het harmonium zitten", nodigde Poepie Malefijt mijn vriend uit. "We zingen: Een vaste Burcht is onze God." Trots zette de elfjarige Jantje de Dood zich aan het harmonium, plantte beide handen op de toetsen en trapte een hoeveelheid lucht in het
inwendige. Een erbarmelijk vals en hard geluid drong onze oren binnen. "Eruit!", donderde de heer Malefijt: "En jij ook en dreigend wees zijn vinger naar mij.
Gillend van de lach zijn we naar buiten gerend. Bij de deur riep Jantje de Dood nog naar binnen: ""O, wat een leuk liedje!" Poepie Malefijt is nu al zeker vijftig jaar niet meer onder ons, maar nog steeds is in mijn familie de kreet: "O, wat een leuk boekje", het begin van een lachsalvo en vaak begint dan het dreggen naar een kudde oude koeien.

Alle rechten voorbehouden

2239 keer bekeken

29 reacties

Voeg je reactie toe
joop komen

Willem Verbruggen

In 1969 moet de stamvader Malefijt, waarover mijn anekdote gaat, reeds lang zijn overleden, want eind jaren veertig liep hij al tegen de zeventig.
Wel weet ik dat zijn dochter de zaak heeft overgenomen, vandaar de naam De Waal-Malefijt, vermoedelijk was dochterlief dus gehuwd met ene De Waal.

Willem Verbruggen

De Waal Malefijt

Hoe het oorspronkelijk was weet ik niet. Wat ik wel weet is, dat in latere jaren winkeltje onder de nnaam De Waal Malefijt dienst deed als een kleine drukkerij hoofdzakelijk met familiedrukwerk. Het rommelige was gebleven. In 1969 heb ik er m'n trouwkaarten laten drukken. De toenmalige eigenaar woonde in Slotermeer, in meen in de buurt van de Van Leeuwenlaan en het Confuciusplein.

Peter van Zwam

Brand/ rookvergiftiging malefijt

Ja het moet in de periode 60- 64 zijn geweest , misschien is het te achterhalen, hopelijk dat de lezers iets weten , ,zal zelf nog wel onderzoek doen, maar vrees dat het moeilijk te achterhalen valt
Wat ik me wel vaag kan herinneren is dat hij een rookvergiftiging had opgelopen.Maar prik me er niet voor 100% op vast
het is alweer zo`n 50 jaar geleden

Joop Komen

brand

Nee, zal na mijn tijd daar (na 1955) zijn geweest.
Heb trouwens nooit van brand bij Malefijt gehoord.

Peter van Zwam

malefijt

weet jij ook iets van die brand?

Joop Komen

Aan Peter van Zwam

Daar doe ik het ook voor Peter.
Bedankt trouwens voor het lezen.

Peter van Zwam

malefijt

Woonde in de jaren 50 /64 in de vander Hoopstraat nr 52 ,en kan me de winkel nog heel goed herinneren .Als je naar binnen keek was het interieur een grijze rommelige winkel met een, voor mij dan, oud mannetje met een brilletje op,en ik dacht dat hij ook een snor had . Zoals ik me dat kan herinneren zat hij op een stoel of krukje voor de toonbank kijkend richting naar de groentewinkel van Lindeman, moest er wel eens een postzegel halen of iets dergelijks. Ik dacht dat het oude winkeltje in de jaren 60 was uitgebrand , en de man hierdoor was overleden , maar zeker weet ik dat niet meer, maar misschien kan een iemand daar meer over schrijven .
daarnaast zaten twee slagerijen , alleen slagerij Kruijer kan ik me nog herinneren, en Kronkel de avondwinkel waar mijn ouders vaak kwamen
De heer Kronkel verkocht uitsluitend eerste klas waar.
Dat kon je van slagerij Kruijer niet zeggen, dat wist wel iedereen in de buurt in de jaren 50 , Er werd ook veel vlees voor de hond verkocht of misschien wel gratis wegegeven , zo hoorde ik dat wel eens bij ons thuis.

Verleden week reed ik door mijn oude buurt waar mijn kinderjaren lagen
het verbaast mij dat er nog steeds middenstanders zijn die hun vaders zaak
hebben overgenomen en voortgezet. De beroemste winkel die er nog zit is onder andere is de winkel SPORTIEF , en SPIEKMAN . en als ik me niet vergis de ijzerwinkel ZONDAG .op de hoek van de wittenkade
Heerlijk gevoel geeft dat weer als je vanaf de brug de 2e nassaustraat / v Limburgstirumstraat , het pleintje waar de halte was, en nog steeds is van tramstel lijn 10 , weer zo de vander Hoopstraat inrijdt ,Daar liggen vele leuke herinneringen uit mijn jeugd
Bedankt Joop !dat je telkens weer voor je lezers van Geheugen van west
die uit deze buurt kwamen ,de herinnering laat herleven

joop komen

Jan Wiebenga

Ik denk dat Malefijt zelden een boek verkocht Jan.
In de eerste plaats was het, om het netjes te zeggen, geen hoogstaande lectuur en in de tweede plaats waren de meeste boeken zo uitgewoond dat je er moeilijk nog een klant voor kon vinden.
Het enige dat hij verkocht waren potloden, vlakgummetjes, postzegels, kladblokjes en dergelijk spul en misschien een paar keer per jaar nog een boek dankzij zijn geraffineerde verkooptechniek. :-)
Maar wat je ook kocht, altijd dankte hij beleefd voor de klandizie en liep hij naar de deur om die voor je open te houden.
Vind heden ten dage nog maar eens dergelijke schilderachtige figuren.
Leuk trouwens te horen dat jij Poepie Malefijt ook nog heb gekend en ik zou begot niet weten hoe hij aan die bijnaam kwam.
De enige reden zou zijn dat de goede man nogal last had van gassigheid.

Jan Wiebenga

ouwe poepie

Poepie Malefijt, dat was bij ons ook zijn juiste naam. In de hele buurt bekend onder die naam. Maar als men hem aansprak was het alleen Malefijt! Soms stond ik ook voor zijn etalage te kijken naar zijn rommelige boekenverzameling. Maar er was eigenlijk nooit iets van mijn gading bij. Veel te stichtelijk en te gereformeerd, ja zo noem ik dat dan. Nu sta ik sinds mijn oprichting al voor alle boekenetalages stil, maar die van poepie bekoorde mij niet zo veel. In de Spaarndammerstraat, t.o. de kerk, had je een beelden en boekenwinkeltje, dat was andere koek. Voor mij lag daar veel meer herkenbaars in de etalage. Het is maar net waar je mee opgegroeid ben. Nog steeds stop ik dan ook even voor de etalage van de winkel op de Nieuwezijds Voorburgwal, wat voorheen 'van Paridon' was. Toch wel iets aantrekkelijker dan die van ouwe poepie. Net als jouw leuke bovenstaande herinnering.