Wies Kromhout
Hangen
Kom maar op met die vragen, zegt ze, want ze weet alles nog van vroeger. Hoe ze haar echtgenoot Karel ontmoette op zestienjarige leeftijd. Wandelend met een vriendin in de stad, op weg naar de fotograaf om voor 35 cent een foto te laten maken. Hij, met vriend, sprak haar aan. “Hij had een hoge hoed en was vijf jaar ouder. Ik dacht, die moet ik niet, dat is vast een getrouwde vent.” Ze werd verliefd en “ik bleef aan hem hangen, ha ha.” Hij werkte bij de gemeente als straatveger in de Kinkerbuurt, zij als werkster en ze kregen één zoon, Jan. “Dat vond ik genoeg.”
Fruitschaal
“Ik heb me nooit verveeld.” Vakanties waren leuk, al was ze altijd blij als ze weer thuis was. Breien was leuk en dat doet ze soms nog. Televisie kijken vindt ze leuk, vooral Goede tijden Slechte tijden en Koffietijd. En ze leest, Danielle Steel bijvoorbeeld en Bouquetreeks. En hoelang ze dat nog kan doen, geen idee. “Ik was de kleinste thuis. Niemand had er op gerekend dat juist ik zo oud zou worden. Het is puur toeval.” Trots keek ze op haar verjaardag, tijdens het maken van een foto met al het nageslacht, om haar heen. “Eén pruim en dan zo'n fruitschaal,” grapte ze. Of dat nu in de krant moet, vraagt ze. Typisch een Wies-uitspraak, zegt de familie. Ja dus.
Links: Stadsdeelvoorzitter Achmed Baâdoud kwam de 100-jarige Alida namens het dagelijks bestuur feliciteren (foto: Jaap Wals) Rechts: Wethouder Paulus de Wilt kwam de 100-jarige Wies een oorkonde en bloemen brengen (foto: stadsdeel) 
Links: Stadsdeelvoorzitter Achmed Baâdoud feliciteert de 100-jarige Alida namens het dagelijks bestuur (foto: Jaap Wals)
Alida Worrell
“Mijn leven is mooi verlopen. Natuurlijk, het was niet altijd even makkelijk. Op mijn drieënveertigste was ik al weduwe, terwijl de jongste nog een baby was. Twaalf kinderen had ik, waarvan vier uit het eerste huwelijk van mijn man. En ik was streng vroeger, hoor. Als ze hun best op school deden, was er een potje om een opleiding te volgen. Daar zat ik dus flink achteraan: dat ze niet bleven zitten. Ik wilde dat ze zelfstandige volwassenen zouden worden, met een opleiding. Nou, dat is gelukt. Ik had zelf zo graag onderwijzeres willen worden, maar ik moest naar de naaischool. Jammer, want ik was goed in rekenen en als jong meisjes hielp ik al mee in de klas. Ik heb een fijne jeugd gehad. Tot mijn zeventiende aan de Palmgracht en toen dat werd afgebroken verhuisden we naar het Zaandammerplein. De beste herinneringen heb ik aan Bakkum, waar ik toen de kinderen nog jong waren vaak naartoe ging. Ze moesten altijd van me naar buiten. Lopen! Nooit bij het huisje blijven hangen. Ik wilde geen troep in de tent hebben, ha ha. Maar ze waarderen het nu. Ze lopen nu voor hun plezier, hele afstanden!”
Aanmelden jubilea
Jubilerende stellen – vijftig, zestig of zeventig jaar getrouwd – én 100-jarigen kunnen zich aanmelden of door familie/vrienden worden aangemeld bij stadsdeel Nieuw-West voor bezoek van een wethouder en/of de Westerpost. Neem daarvoor uiterlijk vier weken voor de grote dag contact op met het stadsdeel via telefoonnummer 14020 of via info@nieuwwest.amsterdam.nl.