Oorlog in Nieuw-West

De jongens en mannen die voor dwangarbeid naar Duitsland moeten, gaan niet altijd of weten te ontsnappen. Soms is er sprake van illegale activiteiten. Om aan arrestatie door bewapende NSB-ers, foute politie of de Duitsers te ontkomen duiken ze onder.

Jo Overwater (E324b) herinnert zich dat twee ooms, Toon en Frans Rademakers, drie of vier maanden bij hem thuis zijn ondergedoken. Hij weet ook dat Han Ruhe, van mesthandelaar Ko Ruhe bij de Sloterweg (E325), wegliep van zijn werk bij Berlijn. Samen met Piet Brockhoff, buurjongen van dezelfde landstrook en ook dwangarbeider, ging hij lopend naar huis. Han verstopte zich thuis op de zolder van een grote schuur. Daar sliep de hele oorlog ook een knecht van zijn vader die uit Rotterdam was gevlucht. De doorgang naar de raamloze zolder zat in een gangkast – herinnert dochter Greet Ruhe zich.

Op ‘Kamplust’ aan de Osdorperweg zat onder de vloer van de slaapkamer de rest van een koelbak voor melk. Daar verborg vader Gijs Kreike (1894) zich. Maar de meeste gebruikte onderduikplek, weet Herman Kreike uit eigen ervaring, waren de twee meter hoge ‘veenkregels’ in de drooggemalen Eendrachtspolder, tegen de Haarlemmerweg aan. Je kon in het veen waaruit de kregels bestonden ondergrondse hutten uitgraven. Met een lampje of kaars en een spel kaarten was het goed uit te houden.

De persoonskaart van Joop Kool uit oud-Sloten was door bevriende politiemensen uit het bevolkingsregister verwijderd, maar hij was toch bang te worden gepakt. Een nacht verborg hij zich in het kleedlokaal van voetbalvereniging RKSV Pancratius, en bij een razzia eind 1944 in de kruipruimte onder de koelcel van vaders slagerij. Maar de Duitsers zochten hem niet. Wel zien ze Gerrit van der Puij. Ze gaan zijn werkplaats, de vroegere remise aan de Sloterweg 1277, binnen.

Zijn vader zegt dat Gerrit bij zijn opa in Zeist is. Maar Gerrit zit onder planken in de reparatiekuil. De Duitsers zetten vader nu tegen de muur en dreigen hem dood te schieten. Rie staat met moeder in de keuken en is doodsbang. Vader geeft niet toe en de Duitsers vertrekken. Gerrit duikt onder in Zeist.
Sam van den Broek van de Sloterdijkermeerweg is koningsgezind. Bij een huiszoeking in het voorjaar van 1943 wordt een Oranje-speld gevonden.

Hij wordt meegenomen en komt bij de Sicherheitsdienst op de Euterpestraat terecht. Maar het lukt zijn vrouw Johanna om hem vrij te krijgen. Sam blijft actief en duikt regelmatig onder. In oktober 1944 is er weer een huiszoeking. Sam is onvindbaar. Johanna is net aan het eind van de zwangerschap van haar derde baby. Ze zwijgt. De soldaat zet zijn pistool op haar buik. Hij zet niet door en kort daarna wordt gezond en wel kleine Dirk geboren.

Dit is deel 11 van een reeks verhalen over de 2e Wereldoorlog. De verhalen zijn tot stand gekomen vanuit interviews die Pim Ligtvoet - van het Comité 4-5 mei Slotervaart - heeft gehouden met (oud)bewoners van de polders die nu tezamen Nieuw-West vormen.
Link naar rubriek waar alle verhalen 'Oorlog in West' bij elkaar komen te staan.