Terug uit Congo, waar hij voor zijn werk vier jaar verbleef, trok Hans van Mourik bij vrienden in Amstelveen in. Het was de tijd van woningnood. Als jongeman alleen was er niks te krijgen. Je moest getrouwd zijn, soms waren kinderen verplicht, veel mensen woonden in. Een tentoonstelling in het Fodor over de Uitbreidingsplannen van de stad toonde een maquette van Slotermeer met daarop een hoge flat. “Ik dacht: goh, dat ziet er wel leuk uit. Een ontwerp van Rietveld was het. De broer van, dan. Ik ben de volgende dag meteen in Slotermeer gaan kijken waar dat gebouw precies stond. Dat was naïef. Er stond nog helemaal niks! Toen ben ik naar de makelaar op de Bloemgracht gegaan voor informatie.” Vijftig vierkante meters groot was de tweekamerflat. De prijs: 15.000 gulden. “Mijn moeder schrok er wel van. Jongen, zei ze, wat een geld.” Maar Van Mourik had geen andere keuze dan kopen.
Gratis thuis bezorgd
Enthousiast volgde Van Mourik de bouw en legde het met de camera vast. Op 30 april 1958 kon hij zijn appartement betrekken. Slotermeer in die tijd omschrijft hij als een dorps paradijs, zoals in Noord, waar hij opgroeide. “Veel stellen die niet meer wilden inwonen, kwamen naar Slotermeer. En veel spijtoptanten uit Indië ook.” De kleine woning was groot genoeg, met een halletje, een zitkamer, een kleine keuken, een slaapkamer en een piepklein balkon. “Er woonden veel vrijgezellen. Ik denk dat toen al de bijnaam ‘de hunkerbunker’ voor het gebouw is ontstaan.” Goede herinneringen heeft hij aan Slotermeer, waar hij tot 1972 woonde. “Sperwers fladderden boven de dijk, eenden kwaakten in de sloot. Je huissleutel liet je gewoon onder de deurmat liggen. Winkeliers kende je. De visboer stond er samen met zijn zoon. Je kocht bij vader, zo zei je dat. We gaven iedereen namen. Voor veel dingen moest je nog naar de stad. Maar aan de Burgemeester De Vlugtlaan, had je een paar goeie winkels, zoals banketbakkerij Van Bueren, die zit er nog, en een delicatessenwinkel met Franse kaas. Bij Albert Heijn in Bos en Lommer kon je je boodschappen bestellen en als je voor een tientje had gekocht, werd dat gratis thuis bezorgd. Stond het gewoon voor je deur bij thuiskomst. Dat kon toen nog.” Dat Slotermeer niet bij alle Amsterdammers bekend was in die tijd, bleek wel toen een ingehuurde Sinterklaas en Zwarte Piet veel te laat aankwamen bij Van Mourik, die een feestje voor familie en kinderen had georganiseerd. “We bleven maar liedjes zingen en ik keek steeds op de gang of ze er al aankwamen. Eindelijk kwamen ze aangehold. De Sint met de mijter in z’n hand. Ze waren verdwaald geweest!”
Wilt u lezen waarom Hans naar Osdorp verhuisde? Klik dan hier.
Ook pionier?
Bent u ook een pionier? Woont u ook (ongeveer) vanaf het begin in Slotermeer of heeft u er toentertijd gewoond? U kunt Shirley Brandeis bereiken op 06 26 14 02 55 of via shirley@brandeis.nl.
Met dank aan Arnold Paalvast die belangeloos en met veel liefde de pioniers in deze serie portretteert