Op het Woestduinplein werd een groot podium getimmerd voor Bevrijdingsdag waarop muziek werd gemaakt voor de buurt. Die dag hadden de ijscowinkels onze speciale aandacht.
Bijna elke melkboer verkocht ook ijs en was er zelfs op zomerse zondagen voor geopend. Zo was er een in de Warmondstraat even voorbij de hoek van het Hoofddorpplein, op het plein zelf onder de klokketoren naast het politieposthuis en bij Jamin (de "dubbeldikke choco").
Ook halverwege de Heemstedestraat aan de rechterkant was een melk- en ijswinkel.
Die verkocht 'straaljagers', waterijsjes, een dubbele voor 20 cent, en een doormidden-gebroken enkele voor een dubbeltje.
Ongelofelijk zoveel melkwinkels als er in de buurt waren, elke straat telde er minstens wel één, zo leek het, behalve Braam op de Hoofddorpweg en op het Hoofddorpplein de melkboer Weggelaar waren er in de aangrenzende straten zeker nog vijf.
Groentewinkels waren er ook genoeg, in een straal van 10 minuten lopen rond onze woning waren er er ook wel een stuk of vijf.
De buurtwinkels verbouwden aan het begin van de jaren ’60 massaal, De Gruijter onderging een metamorfose in 1962 en werd een zelfbedieningswinkel waarbij de naastgelegen kapperszaak van mijnheer Rozema werd geannexeerd. Andere winkels in de buurt volgden.
Ook De Gruyter werd zelfbediening - Foto: Beeldbank van het Stadsarchief - circa 1960 (Collectie N.V. De Arbeiderspers) 
Vanaf die tijd was er de definitieve verandering van de buurtwinkels en in de volgende jaren verdween een flink aantal van de winkels of pasten hun assortiment aan het nieuwe kopen aan. De verkoop van achter een toonbank was voorbij.
Ondertussen hadden de winkeliers van het Hoofddorpplein en omgeving zich verenigd in een clubje genaamd "Koopcentrum 3xH" in een megalomane poging de middenstand in de buurt op een hoger plan te brengen. De aanleiding hiertoe was de organisatie van een geslaagde braderie ter gelegenheid van de in oktober 1975 doorgetrokken tramlijn 2 naar Slotervaart.
De typische buurtwinkels voor de dageliojkse behoeften bestonden inmiddels nauwelijks meer, het aandeel van zaken in 'luxe' artikelen steeg. De winkeliers roken hun kansen in een stijgende welvaart en vatten het onzalige plan op de Hoofddorpweg van luifels te voorzien waardoor de winkels aan elkaar verbonden werden door een overkapping van het trottoir, om het publiek overdekt en beschut winkelen te bieden.
Begin jaren '80 werd dit projekt uitgevoerd wat leidde tot een wanstaltige constructie aan de gevels plus de sloop van de balkons, daarmee het aanzicht van de prachtige Amsterdamse School huizenblokken voorgoed verpestend.
In de loop van de jaren '90 ging de winkeliersvereniging eindelijk ter ziele na jarenlang de buurt hun braderieën en verkiezingsmarkten te hebben opgedrongen.
Dit is deel 9 van een prachtige beschrijving van de buurt door Ger de Lange. Komende weken verschijnen nog een paar delen van dit verhaal. (Redactie)