Op de speelplaats van de school speelden wij "vrachtautootje": DAF, of "rode Terro" naar de van het Amerikaanse leger afkomstige rode GMC zandauto's van het bedrijf Terro die langs reden in de wijk met zand voor de nieuw aan te leggen bouwterreinen in het westen.
Niemand zette zijn fiets langdurig op straat, het was een waardevol bezit, en er waren nog maar heel weinig mensen met een auto. In de kelders onder de woonblokken waren er overal fietsenstallingen die vaak op zondagmorgen en -avond ook een paar uur open waren. Ik herinner mij de stalling van Graafsma op de Sloterkade, hoek Hoofddorpweg in de kelder onder de Nederlandse Middenstandsbank, waar onze fietsen stonden
Door de wijk liep de doorgaande verkeersroute naar den Haag, de verbinding vormend met de binnenstad van Amsterdam. Langs de Amstelveenseweg, Zeilstraat, Hoofddorpweg en Hoofddorpplein, via de Aalsmeerweg naar de Haagse weg. Dat was de belangrijke uitvalsweg naar Schiphol, Leiden en Den Haag.
Als kind vond ik al dat verkeer prachtig, want er passeerden allerlei interessante voertuigen langs onze woning waar ik vaak vanuit het raam naar zat te kijken.
Toeristenbussen met narcissenslingers aan de ruitenwissers gebonden afkomstig uit de bollenstreek, vrachtauto's van de bodediensten zoals RSK in rood en zwart en de gele wagens van "de Snelle Visser" met een meeuw op de zijkant geschilderd.
Of de herrie van de stinkende Magirus Deutz met de bolle motorkap van het destructiebedrijf waar vanaf driehoog de onsmakelijke inhoud van de open laadbak goed te zien was -echt griezelen was dat vanachter het hoge, veilige venster.
Maar ook de KLM-bussen en de grijze PTT werkauto's onderweg naar de nieuwe wijken, de hoge vrachtauto van Jo Blik's oud papierhandel en de taxi's van de Atax.
En niet te vergeten het laag overkomend vliegverkeer, de wijk lag pal onder de aanvliegroute naar het oude Schiphol. Zonder het toestel te zien herkende ik de propellervliegtuigen aan hun geluid, de Constellations en Viscounts van de KLM, de Dakota's van Martin's Air Charter en de typische Britannia met het Shell logo op de staart.
Ook passeerden eens op een winternacht in de sneeuw de auto's van de Rally van Monte Carlo met sneeuwkettingen, die gestart waren in de oude RAI. Daar mocht ik voor opblijven. Een prachtig tafereel, die door het gele lantaarnlicht beschenen sneeuwvlokken en dan die auto's met hun felle lichten en het doffe geratel van die kettingen om de wielen langs ons huis, dát had ik nog nooit gezien.
Dit is deel 2 van een prachtige beschrijving van de buurt door Ger de Lange. Komende weken verschijnen nog meer delen van dit verhaal. (Redactie)