De Hoofddorpweg werd in de jaren ’60 een heel drukke straat met veel zwaar verkeer. Ongelukken gebeurden er ook. Aanrijdingen op het zebrapad bijvoorbeeld, een bekend voorval was het schoolmeisje dat werd aangereden door een scooter die de file inhaalde. Zij werd meters weggeslingerd met een verbrijzeld beentje.
Mijn moeder zag het, rende de trap af naar beneden met een deken en legde die over het kind, iets wat in die tijd wel meer mensen deden bij een ongeluk voor de deur.
Of het ongeluk op de hoek van het Hoofddorpplein voor de Gruijter waarbij een fietsende vrouw voor mijn ogen werd overreden door een vrachtauto met betonnen heipalen.
Ik en meer voorbijgangers zagen het gebeuren. Er barstten vrouwen in tranen uit, gilden, wendden zich af of renden weg, ik bleef er naar kijken vanaf de stoeprand met een mengeling van verwondering en afschuw: die vrouw, als een verfrommelde bundel kleren onder die wielen ... Haar gevallen tas met boodschappen staat nog op mijn netvlies gebrand: die sinaasappels, die in de goot waren gerold.
Op de zebrapaden in de wijk werd vanaf de jaren '50 het verkeer geregeld door onder lagereschoolkinderen geworven 'klaar-overs' , scholieren uit de hoogste klassen die gewapend met extra verkeerslessen en gehuld in witte zeildoeken poncho met zuidwester en voorzien van koppelriem en spiegelei het verkeer tegenhielden om de schoolkinderen te laten oversteken. Daarbij riepen ze: "Klaar ?…-Over!" Overigens zonder dat daar zichtbaar moeders of andere begeleiders aan te pas kwamen. Dat kon gewoon, het verkeer stopte ook, het zou nu ondenkbaar zijn.
Door de toenemende drukte werd het verkeer tijdens het spitsuur op de kruispunten van het Hoofddorpplein later door verkeersagenten geregeld, verkeerslichten waren er nog nauwelijks in de wijk. Op de Aalsmeerweg verscheen de eerste 'knipperbol' van Nederland bij het zebrapad, een paal met een knipperlicht in een gele bol, afgekeken van de Engelsen.
Een van de verkeersagenten stond bekend als "de fluitist", een agent die wel heel lange aria's door zijn fluitje ten gehore bracht. "Oh, de fluitist staat er weer", zeiden de buurvrouwen op straat tegen elkaar als ze het hoorden.
Dit is deel 3 van een prachtige beschrijving van de buurt door Ger de Lange. Komende weken verschijnen nog meer delen van dit verhaal. (Redactie)