Werk in de Kempenaerstraat

Al 45 jaar in de onderhoudsbouw

Auteur: Jan Wiebenga
1 Fan
Staatsliedenbuurt

De renovatie en verbouwing van een oude fabrieksruimte naar een woning annex bedrijfsruimte in de Kempenaerstraat was een leerzame bezigheid.

Kempenaerstraat met links de ingang in de van Reenenstraat Foto: Jan Wiebenga, 6 augustus 2006

Kempenaerstraat met links de ingang in de van Reenenstraat Foto: Jan Wiebenga, 6 augustus 2006 Door: Jan Wiebenga

Alle rechten voorbehouden

Van onze uitvoerder Ton moest ik me melden in de Pipowagen voor het gestripte gebouw. ’s Morgens, enige minuten voor zeven uur, deed ik nietsvermoedend de deur van de Pipowagen open. Achterin de wagen ontwaarde ik een onduidelijk figuur die zich uit of in zijn broek stond te hijsen? ‘Doe die deur dicht, klojo’, riep de onduidelijke figuur. In een opwelling van automatisme deed ik snel de deur weer dicht. Zo stond ik daar dan met mijn hand aan de deurknop in vertwijfeling. Zo werd ik zelden begroet! Ik probeerde het voorzichtig nog een keer. ‘Kan ik binnenkomen’, riep ik neutraal. Dat moet je helemaal zelf weten, wat moet je?’, hoorde ik achter de deur. Ik deed de deur open en zei: ‘Sorry, maar ik kan niet weten dat u in uw blote kont staat’. ‘Daar gaat het niet om, maar het is steenkoud met die deur open’, zei hij. Ik keek hem nu recht aan en zag een betrouwbaar gezicht met een kort baardje. Ik zuchtte opgelucht en zei: ‘Ik kom hier werken, hoe vindt je die?’ ‘Daar weet ik niks van, mij wordt namelijk nooit iets verteld’, mopperde hij (Jimmy). Intussen kwam er nog iemand binnen zonder te kloppen? Na wederzijdse voorstelling (Bob) werd er snel koffie gezet want het was natuurlijk weer eens stervenskoud. Na de koffie werden de taken verdeeld. Glashard werd mij medegedeeld dat ik de klote-klusjes moest doen en dat de vorengenoemde personen het nu eens rustig aan gingen doen. ‘Ik vind het best’, zei ik timide, want ik zag wel dat ik tegen deze twee weinig in te brengen had. Het waren twee prachtige collega’s die Bob en Jimmy. Met recht een paar apart.

In verband met de privacy gebruik ik in mijn aantekeningen en verhalen alleen voornamen, roepnamen, bijnamen en scheldnamen.

Gepubliceerd: 17 januari 2013
Alle rechten voorbehouden

409 keer bekeken

Ton Vinju

van rheenenstr.

Toen, ambachtscooltijd C.I.N Fredereik Hendrikstr. was het straatje met de "pishoek"halverwege  ons,Jan hannie en ik, in blauwe overall gestoken het bijna thuis, klaar af sprintje ,wie het eerst de Kempenaerstr. bereikte. ik woonde  in kemp.str. nr 50/2  boven groetenhal va der Vlucht.bijn schuin t,o. het fabriekje. In de oorlogsjaren was dit bezet door de Grune polizei. Op bijltjesdag waren de buurtgenoten er als de kippen bij om alles wat los en vast zat te "roven".Na plotselinge terugkeer van de Grune, werd er grootschalige huiszoeking verricht. Veel pijnlijke momenten.HIJ. uit de boomstraat een overloper, schoot in de straten wild om zich heen ,gezeten in een zijspan. Na de oorlog werd het gebouwtje  een fabriekje van ,dacht ik, electro artikelen onder de naam Ronette. De brede stoep was ons voetbal domijn Ik zie nog moeders ui het raam kijken mer zweet in haar handen als ze mij op het ,op de forto zichtbaar schuine dak zag afdalen om ons zo dierbare bal uit de goot te vissen.Weet nog de naam van de brugwachter ui de kemp.str. meneer Weeda.met veel mensen om de brug onder ons gewicht te laten zakken.Dit was ook het geval met de handopgedraaide brug jacob cats kade.alwaar een later klasgenoot C.I.N. zijn been afknelde op het momeent dat brugdelen sloten. Weet nog dat de brugnaar de Marnixstraat vervangen werd door de brug uit het toenmalige westelijk havengebied Oude Hemweg.   Ton