Onderdorpels
Het vervangen van onderdorpels van raamkozijnen was één van mijn favoriete bezigheden. Je kon je dan helemaal uitleven om dat perfect weer in orde te maken. En, het was niet vermoeiend, want je stond dan meestal in een normale houding te werken. Nadat je de schuif of draairamen had verwijderd kon je de verrotte onderdorpel op twee plaatsen doorzagen en verwijderen. Was het staande werk ook zwak dan zaagde je daar ook een gedeelte van weg. Dan kon het grote pasmaken van de nieuwe stukken beginnen. Als dat gedaan was dan alle kopshout in de grondverf of menie en op zijn plaats vastspijkeren of schroeven. Daarna buiten het lood aanbrengen en binnen het aftimmergedeelte verzorgen. Voor deze werkzaamheden moest je een daggedeelte reserveren want in de middag moesten de ramen er weer in gemaakt worden. Alles moest in één dag klaar zijn. Dat was vaste prik. Maar daar hield je van te voren rekening mee. Als het écht niet in een dag kon dan bewaarde je de onbelangrijke werkjes tot de volgende dag. Dan kon je dat op je gemak afsluiten. Altijd tevreden klanten.
Ramen en deuren
De meest favoriete klussen vond ik toch wel het inzetten van nieuwe ramen en/of deuren met het bijbehorende hang en sluitwerk. Niet als het haastwerk was, dan hoefde het niet van mij! Maar in een normaal rustig tempo was en is het een zaligmakende bezigheid, of overdrijf ik nu? Ik voelde het echter wel zo. Als een deur draait als een zonnetje en zachtjes in het slot valt is dat toch fantastisch. Heel veel mensen mishandelen de ene deur na de andere. Het ergste is dat ze het zelf niet in de gaten hebben. Als je ze er op attendeerd kijken ze je ongelovig aan en verklaren je voor gek. Een deur moet je met respect behandelen, dan doet hij dat ook met jou. Als je een deur niet gooit, slaat en vervloekt, zal hij nooit tegensputteren! Als je een deur, dag in, dag uit, met een noodklap dichtslaat, zal hij (de deur) op een dag geen zin meer hebben om datgene te doen waarvoor hij aangesteld is? Of hij gaat klemmen, of het slot geeft de geest, of hij valt spontaan uit zijn sponning. Kies zelf maar! Respect man, al was het alleen maar voor de buren, die de klappen dag in, dag uit, moeten aanhoren. Ik kan het weten, ik heb 45 jaar met ze geleefd! Met de deuren dan.
Jan Wiebenga