Toen mijn grootouders, geboren en getogen in Amsterdam-Oost, in 1984 naar Slotermeer zouden verhuizen, was een van de reacties van hun buurtgenoten: èh, West. We hebben er hartelijk om gelachen en die uitdrukking is in onze familie nu gevleugeld. Mijn grootouders hebben nog tot aan hun dood in 2000 respectievelijk 2001 prima in (èh) West gewoond, alhoewel ze de slager in de Oosterparkbuurt altijd trouw zijn gebleven. Zij zijn er niet meer, maar nog vaak zeggen mijn ouders en ik ‘èh West’ tegen elkaar als we ergens in de buurt zijn, vooral als we het juist erg naar ons zin hebben. Want wij weten dat (èh) West een heerlijke buurt is of, voor de sceptici onder ons, kan zijn. Zoals ik wel vaker schrijf: op een grauwe dag moet je hier niet rondlopen. Dan is het nergens echt mooi (behalve op Texel, maar dat terzijde).
Ik probeer in mijn werk – voor de kranten, de klas en tijdens rondleidingen – mensen het (èh) West te laten zien zoals ze die zouden moeten zien: van de zonnige kant. Wat een mazzel had ik in september 2004. Op verzoek van een echtpaar dat vaak van hun voormalige buren in de Jordaan moest horen ‘èh West’, hield ik voor al hun vrienden en ex-buren een rondleiding. De zon scheen die dag. En daar gingen we op pad: ja, mooie boom, mooi carillon, mooie gracht, maar toen die Sloterplas! Kabbelend en met de mooiste zonnestralen alsof ie wist: dit laatste zetje hebben mensen nodig om de schoonheid van de buurt rondom dit water te zien. Bedankt, zei ik in gedachte tegen ‘iets’.
En zo zijn er meer momenten dat we ‘èh West’ tegen elkaar zeggen. Momenten dat je echt houdt van deze buurt. Zoals eind augustus tijdens Waterval. Een broodje etend aan de plas, ondertussen genietend van muziek, vermaak of elkaar, afsluitend met een knallend vuurwerk.
Of het buurtfeest begin september in buurt 3, gegeven door het creatieve, betrokken stel Irene Kopp en Theo Haring, die hun galerie officieel openden en er een echt straatfeest aankoppelden, waarvoor alle omwonenden en meer waren uitgenodigd, met onbeperkt eten, drinken en muziek.
Of die vaartocht over de Sloterplas, gratis door het stadsdeel aangeboden elke vrijdagavond gedurende de hele zomer.
En zo kan ik nog heel lang doorgaan. Maar inmiddels bent u overtuigd of bent u mij zat. Geeft niets, ik heb mijn plicht weer gedaan. De buurt gepromoot. ‘Ha, West’ klinkt toch beter!
Lees ook de andere columns van Shirley Brandeis.
Gepubliceerd: 30 september 2007
