"Even boodschappen doen"

Maar het werd een dag die ik nooit meer zou vergeten

7 Fans
Osdorp

Ik was een jaar of tien. Ik woonde met mijn ouders en drie broers op de Reimerswaalstraat, een flat, 4 hoog. Op een dag mocht ik boodschappen doen op de Osdorperban. Trots dat ik was! Huppelend ging ik op weg. Mijn rood-wit gehaakte poncho huppelde mee. De portemonnee stevig in mijn handen geklemd, daar zat wel tien gulden in...

Osdorper Ban, 1968;  Ingang St. Lucaskerk op nr. 130 links v/h midden; links tevens ingang Reimerswaalstraat Bron: beeldbank, Stadsarchief Amsterdam

Osdorper Ban, 1968; Ingang St. Lucaskerk op nr. 130 links v/h midden; links tevens ingang Reimerswaalstraat Bron: beeldbank, Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Een eind verderop, bij de brug over een kanaal, stonden wat mensen bij elkaar. Ze keken allemaal over de reling naar het water...Ik liep er naar toe en keek mee. Een mevrouw stapte net het water in, ze had haar kleren gewoon aan.Vreemd natuurlijk. Ze leek iets te zoeken en keek wanhopig rond. Ze riep: "Help me dan! Ik kan hem niet vinden!" De vrouw huilde en schreeuwde en waadde door het donkere koude water. Er kwamen steeds meer mensen kijken; een jonge man stapte het water in en begon mee te zoeken. Tevergeefs, wat ze zochten vonden ze niet..

De politie kwam, de brandweer kwam. Er ging een dreg het water in, er werd gezocht....Er werd een oude fiets opgedregd....maar dat zochten ze niet....nog meer troep....en toen, toen...werd er iets roods uit het water gehaald.....ik kon het niet goed zien en drong naar voren...rood, nat, glimmend, het was een kind. Het was een kind met een rood regenpak aan....dood. Dood!

Het kind werd op de kant gelegd en er werd nog geprobeerd te reanimeren....een kind in een rood regenpakje....ik hoorde van omstanders dat dit kind met andere kinderen had gespeeld op de brug en in het water was gevallen. Ik bleef niet kijken en ging naar de winkels....geen idee of ik gekocht heb wat ik moest kopen.

Thuisgekomen vertelde ik niets. 's Avonds in bed lag ik er over na te denken en vroeg me af hoe het voelde om te verdrinken, ik hield mijn adem in, heeeeel lang....en voelde me toen zo benauwd! Ik raakte in paniek, rende naar mijn moeder die in de huiskamer zat en vertelde huilend wat er die dag gebeurd was.

Nawoord van de schrijfster: ik ben nu 53 jaar. Deze gebeurtenis is mij bijgebleven. Ik weet alleen niet of de details kloppen (bijv. dat rode regenpakje). Misschien heb ik het in de loop der jaren veranderd. Voor altijd ben ik bang dat kinderen verdrinken, mijn drie kinderen zijn heel jong op zwemles gegaan, dat zou me nooit gebeuren!

Alle rechten voorbehouden

1944 keer bekeken

10 reacties

Voeg je reactie toe
ingrid wouterson

ROTI?

Vaag herinner ik mij een zomerdag op de 7e montessorischoolonze klas lag dicht bij de sloterkade. Opeens rende daar het schoolhoofd hard huilend met een slap en nat meisjes in zijn armen naar school!wij werden heel stil. Later hoorden wij dat ik meen roti vast zo zou zij geheten hebben was verdrnken in de sloterkade! Ja. Mijn 3 kinderen gigen ook met hun 3e jaar naar zwemles.

Hetty Hogenes-van den Berg

Spelen in de straat op Grasrijk

Mijn naam is Hetty van den Berg en woonde op Grasrijk samen met mijn zus Annette en ouders.
Ik had mijn man ooit verteld over Hanneman, en dat dit een enorme indruk op mij had gemaakt.
Mijn man, zelf geboren en getogen in Slotermeer (Wiardi Beckmanstraat) struint regelmatig op internet en leest met veel belangstelling stukjes over vroeger uit zijn oude woonwijk. Hij kwam dit tegen en herkende onmiddelijk het verhaal wat ik ooit had verteld. Hij liet mij het stukje lezen, wat was dat afschuwelijk, wij als kinderen, zoals altijd, heerlijk aan het buiten spelen bij de sloot die voor ons huis lag en toen opeens een ondraaglijk geschreeuw van zijn moeder die in paniek in het water liep. Maar ook politie of brandweer waren daar volgens mij erg druk mee bezig. En toen opeens werd Hanneman opgevist door hulpverleners, Volgens mij was zijn moeder ook nog zwanger. Ik ben 53 jaar en kan mij dit goed herinneren.
Wat bizar dat dit verhaal na zo veel jaar weer bij je terugkomt. Ook wij hebben ons kinderen heel snel op zwemles gedaan, wat niet wil zeggen dat dit te voorkomen was.

lydia Kraaij

spelen bij mijn vriendinnetje

Ik was aan het spelen bij mijn vriendinnetje toen we uit het raam keken en de brug vol met mensen stond. Wij wilde naar buiten ook kijken wat er aan de hand was. Maar haar moeder hield ons tegen.
Toen ik later thuis kwam was iedereen verdrietig, Hanneman was het zoontje van vrienden van mijn ouders. Ik besefte dat ik het ook had kunnen zijn, wij speelde ook het spelletje om aan de andere kant van de realing te lopen. Het beton stak zo ver uit dat dat ook uitnodigde om dat te doen. En als je niet durfde mee te doen met je vriendjes was je een watje. Ik kan me niet echt herrinneren maar volgens mij heb ik het daarna nooit meer gedaan.

Olaf

Re: Dat was mijn zwager

Antoinette:
Puur toevallig lees ik dit, en krijg kippenvel: het kind was Hanneman, het kleine broertje van mijn huidige man, toen al mijn vriendje, de vrouw was mijn schoonmoeder. Het rode regenpakje klopt inderdaad.

Het was mijn broertje, I was 2 jaar oud en probeer al die jaren er pecies achter te komen wat er gebeurd is. Inmiddels wel het verhaal van mijn vader gehoord en een beetje van mijn moeder, maar met deze verhalen wordt de puzzel weer completer en komt alles heel dichtbij. Ik voel verdriet, pijn, de pijn die mijn ouders waarschijnlijk altijd gevoeld hebben. Rust zacht lieve Han!

Antoinette

Dat was mijn zwager

Puur toevallig lees ik dit, en krijg kippenvel: het kind was Hanneman, het kleine broertje van mijn huidige man, toen al mijn vriendje, de vrouw was mijn schoonmoeder. Het rode regenpakje klopt inderdaad.

henny

De brug

Ik was daar ook en zie zo nog voor mij dat hij uit het water werd gehaald, dit zijn dingen staan in je geheugen gegrift. Alleen op dat moment dringt het niet echt tot je door als je ouder word dan ga je dat pas beseffen. Volgens mij zat hij aan (iets van een oude wasmachine die in het water lag) vast

Ingrid van Gammeren de NIjs

MW

Ook ik kan het me heel goed herinneren,was toen 10 jaar maar het had een flinke impact op mij,kan me zelfs herinneren dat er werd gelachen!!!! omdat een brandweerman of politieagent uitgleed! die man was totaal in paniek en wilde koste wat kost het kindje vinden! Vreselijk

Joyce Moolhuizen

EVEN BOODSCHAPPEN DOEN

Ik weet het ook nog .het jongetje was aan de binnen kant van de brug gaan lopen en is toen af gegleden. Ik weet ook nog dat hij onder water vast zat aan een melk krat zo een ijzeren.vierkante ..die kwam van de 4=6 af dat was de kruideniers.zijn moeder stond toen teschreeuwen van af het balkon op drie hoog hij woonde aan de zijkant tegen over de gracht... dit soort dingen blijven mijn ook bij ...maar ik geloof dat ieder kind langs de binnenkant van dit brug liep het was een soort van speeltje...ik ook en mijn broertje ook ... even waren wij geschroken maar een paar weken later verder gingen we gewoon via de binnen kant van de brug kinderen vergeten zo gauw iets..

Lies

Even boodschappen doen

Ik kan me dit ook nog heel goed herinneren, het was inderdaad een rood regenpak.....

Mark Spronkers

Even boodschappen doen.

Het is vreselijk om je kind te verliezen door verdrinking.
Zo niet nodig. Ik hoop dat ouders dit blijven beseffen en de tijd vrijmaken om hun kinderen op zwles te doen. Helaas is de trend niet zo. Wij krijgen steeds oudere kinderen op les. Ouders zet uw kind eerder op les.