EEN FRIES IN GEUZENVELD, DEEL 2

Van Gorredijk naar Nieuw-West

7 Fans
Amsterdam Nieuw West, Geuzenveld
Hans Staphorsius, 12 jaar Bron: foto Hans Staphorsius

Hans Staphorsius, 12 jaar Bron: foto Hans Staphorsius

Alle rechten voorbehouden

Dit is deel 2 van ‘Een Fries in Geuzenveld’. Klik hier voor deel 1.

Brandende fietsband
Wanneer de ploeg kleiner was, werd er geput. Hierbij deden de trottoirputten als doel dienst. Of er werd paaltjes- of blikjesvoetbal gespeeld. Blikkiegooi, ballentrap, de maan is rond en andere verstoppertjespelletjes waren populair, net als stoepranden en tik-tok (met een lange slagstok en een klein stokje op twee klinkers.) Het kostte weleens een ruitje of een beschadigd kind, maar dat mocht toen nog. Ook cowboytje spelen vond ik leuk, vooral als de buurmeisjes meededen. Vrouwen hoorden niet in westerns, toen, die mochten dus altijd bij mij, want de andere jongens wilden ze er toch niet bij hebben. Ook de wilde rietvelden waren een gewild speelterrein. Kleine slootjes werden met scheppen tot havens en meren uitgebreid. Ongetwijfeld het mooiste spelletje was met een brandende fietsband aan een stuk ijzerdraad quasi nonchalant achter je aanslepend door het droge riet lopen en na een tijdje tevreden constateren dat de hele boel in de fik stond. Het delict is inmiddels verjaard!

Hans Staphorsius ca. 1970, met links het schippersinternaat Prinses Beatrix en rechts jongerencentrum Buddha Bron: foto Hans Staphorsius

Hans Staphorsius ca. 1970, met links het schippersinternaat Prinses Beatrix en rechts jongerencentrum Buddha Bron: foto Hans Staphorsius

Alle rechten voorbehouden

Verdichtingsbouw in het groen
In de loop van de tijd werden de speelmogelijkheden langzaam maar zeker teruggedrongen, de rietlanden werden met parken en speelvelden ingericht of volgebouwd, zoals ons voetbalveld aan de Ruysch de Beerenbroeckstraat waar het CBR en een flatgebouw werden gebouwd. Op het veld aan de Dolhaantjestraat verrezen een park, een Schipperskindereninternaat, het jongerencentrum Buddha/de Ruimte en een zestal woonwagens. Inmiddels is het park ook al grotendeels opgeofferd aan woningbouw. De jaarlijks terugkerende Luilak wielerwedstrijd bij het viaduct in de Dr H. Colijnstraat vond door het wijzigen van de route van tramlijn 13 een roemloos einde.

Schippersinternaat Prinses Beatrix, Dolhaantjestraat 20 Bron: foto Hans Staphorsius

Schippersinternaat Prinses Beatrix, Dolhaantjestraat 20 Bron: foto Hans Staphorsius

Alle rechten voorbehouden

’t Heitelan
In de loop van de jaren verlieten de vrienden en vriendinnen langzaam maar zeker de ouderlijke woning om elders een eigen bestaan op te bouwen. Ikzelf bleef als een van de weinigen over in het inmiddels knap vergrijsde buurtje, kreeg verkering en trouwde in de ouderlijke woning waar ik na de scheiding van mijn ouders jarenlang alleen met mijn vader had gewoond. Vader ging na zijn pensionering terug naar wat voor de Friezen nog altijd het Beloofde Land is, ’t Heitelan, onder het motto: “ik laat mijn pet hier nog niet begraven, laat staan mijzelf."

“Ontwikkelingshulp"
Ik werd vader van 3 zonen en 1 dochter en opa van 1 kleindochter en ik woon nog steeds met mijn vrouw in het zelfde huis in Geuzenveld. En mijn plan was altijd, als ik ooit klaar was met mijn ontwikkelingswerk onder die “domme” Amsterdammers, om lekker terug te gaan naar het land van de Alvestedetocht, ’t Skûtsjesilen, ’t Fierljeppen, het stamboekvee en de Friese Paarden. Inmiddels zou het kunnen omdat mijn werkzame leven er op zit, maar ik heb de hoop opgegeven de Amsterdammers ooit op een zo’n hoog niveau te brengen dat ik veilig terug kan. Zelfs mijn Amsterdamse vrouw krijg ik niet mee, van Geuzenveld naar Friesland.

Alle rechten voorbehouden

580 keer bekeken

Willem van 't Wout

Fries in Geuzenveld

Dat komt omdat Amsterdammers zo'n leuk volk is en Aristos was een gezellige voetbalclub